VLAARDINGEN- Juridische medewerkers van Stroomopwaarts houden zich in Vlaardingen sinds mei bezig met de uitvoering van sociale zekerheidszaken en de bezwaarschriften. De medewerkers zijn voor deze taken aangesteld door het college van B en W. De medewerkers van Stroomopwaarts zijn ingezet als secretaris van de kamer sociale zekerheidszaken en van de commissie voor de bezwaarschriften.
Voor de beoordeling van bezwaarschriften wordt gebruik maakt van een externe bezwaarschriftencommissie. De ondersteuning van de bezwaarschriftencommissie ligt bij (plaatsvervangend) secretarissen. In verband met de aanstelling van nieuwe medewerkers is besloten de juridische medewerkers van Stroomopwaarts aan te wijzen als plaatsvervangend secretarissen.
Anders dan hier wordt op kennelijk op aangeven van de gemeente Vlaardingen wordt gesteld, zijn het gemeente-ambtenaren die zijn gedetacheerd bij de rechtspersoon Stroomopwaarts MVS. Dergelijke detachering van gemeente ambtenaren maakt van rechtspersoon Stroompwaarts MVS natuurlijk geen bestuursorgaan. Deze gedetacheerden vertegenwoordigen dan ook uitsluitend de rechtspersoon Stroomopwaarts MVS onder wiens gezag zij optreden en waarbij de ambtelijke status dus niet geldt. Deze juristen blijken te zijn gedetacheerd bij Stroomopwaarts MVS om klachten van arbeidsrechtelijke aard in etappes te (doen) vervalsen als zou sprake zijn van ‘bezwaren’ tegen overigens niet-bestaande besluiten.
In een zaak in het West-Brabantse was voordat de sociale zekerheids wetgeving onder de privaatrechtelijke paraplu zou worden gebracht sprake van bij beschikking opgelegde arbeid, bij art. 4 EVRM verboden dwangarbeid dus, en nog wel bij formele beschikking op de valreep van bovenaf opgelegd! Tegen deze beschikking is daarop gemotiveerd bezwaar ingesteld dat is doorgezonden naar de advies commissie bezwaarschriften en is voor inkomst aldaar bevestigd. De voorzitter van deze advies commissie is tevens bestuursrechter in de rechtbank Rotterdam en bijgevolg wacht het bezwaarschrift nu al ruim 7 jaren op advies. M.a.w. dit rechtsmiddel is heel gewoon weggemaakt, zoals dat ook bij de Belastingdienst heel normaal is. Als rechter in de rechtbank Rotterdam maakt deze figuur ook daar rechtsmiddelen zoek, meestal door een soort overlapping achteraf naar voorbeeld van de Centrale Raad van Beroep. Ook diens collega’s in de wrakingskamer zien daarin kennelijk geen probleem en worden ook rechtsmiddelen ingesteld tegen gevangenhouding te Rotterdam dan ook ‘heel gewoon’ weggemaakt.
De overlap bestaat in casu uit op advies van deze voorzitter/rechter uit een uitnodiging tot gesprek waarbij dan IMK als privatepartij zou aanzitten. De uitgenodigde verzoekt daarop kenbaar te maken of degene die zal aanzitten daarbij de rechtspersoon IMK vertegenwoordigd of de vaste door IMK bij de ISD Brabantse Wal gedetacheerde werknemer is en die dan dus de ISD vertegenwoordigt en ook jaarlijks in de online ISD-begroting wordt opgevoerd. Al wat volgt; geen antwoord maar wel de volgende gelijkluidende uitnodigingsbrief, waarop schriftelijk wordt verwezen naar het zelfde schriftelijke verzoek om uitsluitsel.
In totaal zijn er dan 4 gelijkluidende op advies van de voorzitter/rechter objectief valselijk opgemaakte brieven en uiteindelijk volgt na de gebruikelijke bedreigingen dan het advies van een strafkorting. Ook hiertegen wordt gemotiveerd bezwaar ingesteld en worden onderliggende stukken opgevraagd waarvan slechts dat deel wordt verstrekt dat niet kan worden gebruikt voor een strafklacht. Dat deel wordt namelijk eveneens ‘zoek gemaakt’. Daarvan wordt ook bezwaar/beroep ingesteld maar dat is een rechterlijke komedie op zich waarbij enige rechters te Breda om hun president en enige colla-rechters te behoeden voor een klacht ex RO uitspraak doen zonder dat er een beroep voorligt en ook geen griffierechten zijn betaald. Bij uitspraak wordt dat quasi per abuis een mandaatregeling omgedraaid om ook het eigen ambtelijke gekloot te camoufleren en wordt bijgevolg de woonplaats van betrokkene gewijzigd in Bergen op Zoom terwijl zij toch echt in Putte (Woensdrecht) woont.
Er volgt een uitspraak in eerste aanleg waarvan hoger beroep met maar een enkele aangevoerde grond: de rechter maakt willens en wetens gebruik van objectief valse uitnodigingsbrieven, waardoor een zogenaamde Roze Olifant ontstaat en verweerster in eerste aanleg Woensdrecht mag nu in verweer, of stellen dat de 4 brieven niet vals zijn, of toegeven dat ze inderdaad vals zijn.
De Centrale Raad van Beroep (CRvB) stelt daarop een termijn strekkende tot indiening verweerschrift en verlengt deze periode als dat verweerschrift uitblijft. Als de reeds verlengde periode dan enige dagen ook ongebruikt is verstreken wordt de procesgemachtigde van Woensdrecht vanuit de CRvB benaderd.
Uit de stukken van de CRvB die later ‘zomaar’ opduiken bij de gemachtigde van appellante blijkt dat na de dag nadat de CRvB de gemachtigde van Woensdrecht heeft benaderd, deze per post een verzoek tot verlenging heeft ingediend dat blijkens het stempel voor inkomst dus de volgende dag inkomt bij de CRvB. Formeel ontvangt de gemachtigde van appellante aleen de tussen beslissing van de CRvB strekkende tot ‘verlenging’ van de reeds ongebruikt verlopen termijn. Vervolgens wordt een schaduw dossier opgezet en worden feiten en omstandigheden ook in de tijd verwisseld, en wel zo dat het nu lijkt alsof IMK nu wel in de hoedanigheid van rechtspersoon zou aanzitten en eerder verzoek van appellante zou worden toegewezen inplaats van zoals te doen gebruikelijk te worden afgekapt door de aanzittter die daar in werkelijkheid de iSD vertegenwoordigde.
Apppellante wordt na een soort guerilla-oorlog als nog niet ontvankelijk verklaard in haar hoger-beroep: ‘Nu verweerster aan alle bezwaren van appellante tegemoet is gekomen’. In de uitspraak wordt ook online een blauwe link opgenomen die verwijst naar de uitspraak in eerste aanleg die logischerwijze vernietigd zou moeten worden of zijn. Deze link in de ECLI-uitspraak op http://www.rechtspraak.nl doet het uiteraard niet omdat dan een ieder met enige juridische notie zou zien dat de zaak een uur in de wind stinkt. Appellante krijgt wel geld toe, gepretendeerd op grond van dwangsommen die zij echter niet heeft aangezegd. Op de dwangsommen die wel zijn aangezegd en inmiddels tot het maximum zijn verbeurd gaat de CRvB uiteraard niet in nu dat immers buiten de door de ISD 2X gestelde ‘ruggenspraak met de CRvB’ (verklaringen ISD-directeur) zou vallen. Appellante is dan al gevlucht uit Woensdrecht wier huis ook 2X is doorzocht en waarvan ook de stukken ‘zoek’ zouden zijn, en richt van de fooi van de CRvB haar nieuwe woning in Vlaardingen in waar zij zogezegd van pis in bed naar kak in bed belandt.
Het is dan kort voordat de Participatiewet zal intreden waarin een vergelijkbare metamorfose middels bijgevolg valselijk opgemaakte uitnodigingsbrieven een onmisbare schakel binnen het verdienmode zullen gaan vormen en waarover binnen de participerende sector bestuursrecht van de rechterlijke macht dus absoluut geen behoefte hebben was zich daar over in een (hoger)beroepszaak uit te spreken, redenen voor de Centrale Raad van Beroep om dus met terugwerkende kracht een complete schaduw-casus op te zetten en de procesgemachtigde van de gepretendeerd ‘verweerster’ Woensdrecht te souffleren en te bewegen tot het opmaken van valse aktes om eerder valselijk en in hoger-beroep opgemelde valselijk opgemaakte aktes bij ommekomst te overlappen alsof deze dan niet valselijk zouden zijn opgemaakt.
Zo werkt het nationale bestuursrecht waarin een prominente Groen Linkser uit Vlaardingen college geeft op de Erasmus Universiteit waar ook bij malversaties te Schiedam betrokken mw. Terluin van Stroomopwaarts MVS studeert….
De akte van oprichting Stroomopwaarts MVS die met de nodige list en bedrog is gepresenteerd als ‘collegeregeling’ waarbij gepretendeerd sprake zou zijn van een gezamenlijk delegatiebesluit wat betreft de integrale overdracht van taken van bestuursrechtelijke aard, staat in werkelijkheid voor 6 procesbesluiten strekkende tot proces-vertegenwoordiging (machtiging) door de afzonderlijke 3 burgemeesters en de 3 afzonderlijke colleges van b&w in zowel civiele (burgemeesters) als bestuursrechtelijke (colleges) procedures waarbij de NN-gemachtigde dus in staat wordt gesteld om kwesties van arbeidsrechtelijke en dus privaatrechtelijke aard (klachten over goed-werkgeverschap) te doen doorgaan voor bezwaren in bestuursrechtelijke zin, hetgeen op zich al staat voor voorgenomen bedrog/oplichting waar de valselijk ondertekende uitnodigingen tot gesprek van private partij Stroomopwaarts MVS naadloos op aansluiten.
De Participatiewet van 2015 is met de WMO en Jeugdwet een privaatrechtelijke regeling waarmee is beoogd om ‘samen met de burger’ een zweem van vrijwilligheid op te werpen ter verhulling van de ware motieven. Voor 2015 was sprake van bestuursrechtelijke regelingen waarbij vertikaal, dat wil zeggen van bovenaf door een college van B&W verplichtingen werden opgelegd waarbij nooit gesproken kunnen worden van ‘vrijwillige’ dwangarbeid, ‘een schoon huis’ etc, redenen dus om de eerder wetgeving van bestuursrechtelijke aard ’te privatiseren’ waarbij ook wat betreft WMO en Jeugdwet etc. op de onderlinge rechtsverhoudingen vanaf 2015 het Burgerlijk Wetboek ziet. In werkelijkheid is bij voorbeeld de Participatiewet ingericht als een wolf in schaapskleren waarbij de vacht via een achterdeurtje binnenstebuiten wordt gekeerd wanneer de doorgaans aan de keukentafel te belazeren burger daar niet in trapt.
Met de privatisering van de sociale zekerheid is dus de eerder beslissingsbevoegdheid van de colleges van B&W verlegd naar de burgemeester en wordt de rechtsverhouding met de burger niet meer vastgelegd bij bestuurlijke beschikking maar door het Burgerlijk Wetboek. Niet valt in te zien dat bij strikt privaatrechtelijke uitvoering van de nu geprivatiseerde sociale zekerheidswetten dan ook de colleges van B&W hebben gemeend proces-besluiten strekkende tot machtiging af te geven nu dat uitsluitend in het specifieke geval mogelijk is.
In werkelijkheid is er natuurlijk helemaal niks vrijwilligs aan de belazerij aan keukentafelgesprekken en de verdere komedie wat betreft WMO, Jeugdwet en Participatiewet, redenen om vast vooruit te lopen op de metamorfose van privaatrecht waarbinnen de niets vermoedende burger immers kan worden ‘bewogen’ vrijwillig te worden bedonderd/opgelicht, naar bestuursrecht voor het geval de aldus belazerde burger het waagt te klagen over de nadere ‘invulling’ van de rechtsverhouding naar burgerlijk recht. Die ‘nadere invulling’ is namelijk wel van bestuursrechtelijke aard. En vooruitlopende op deze met list en bedrog doorvoerde metamorfose waarbij klachten worden in het algemeen worden vervalst tot gepretendeerde ‘bezwaren’, geven de colleges van B&W alvast een machtiging van algemene strekking af.
Hoe ziek in je hoofd en/of doortrapt kun je als wetgever en uitvoerder van deze landelijk opgezette belazerij niet zijn….?
Het is de burgemeester die hier verantwoordelijk is en blijft voor de juiste uitvoering van wettelijke taken die hij weliswaar kan mandateren aan een ambtenaar van de eigen gemeente of van een andere bestuursorgaan dat dan als werkgever dient in te stemmen met dat mandaat. Aan de rechtsverhoudingen veranderd daarbij echter niets, die blijven van privaatrechtelijk geregeld.
Het is ook de burgemeester die de rechtspersoon gemeente in-rechte vertegenwoordigt en bij een specifiek dispuut een gemachtigde kan aanstellen om de gemeente in-rechte te vertegenwoordigen. Is die gemachtigde een ambtenaar, dan heet de inleidende en op het specifieke geval toegespitste procesbeslissing ook wel ‘mandaatbesluit’ dat dus steeds beperkt is tot optreden in rechte in het specifieke geval.
Of je moet als burgemeester en verlengstuk des Konings de kluit in het algemeen willen belazeren, dan geef je daartoe een feitelijke volmacht af…
Stroomopwaarts MVS is op enig momen bij akte van oprichting als een soort kitscherige kerstboom ‘opgetuigd’ en na wegstrepen van allerlei ter misleiding in dezeakte opgenomen meuk blijft over: Een neppe gemeenschappelijkeregeling die louterstaat voor een ‘Particpatiebedrijf’, de uitermate ambigue naam diedewetgever daar voor heeft bedacht waarbij ‘participeren’ feitelijk staat voor deelneming in de zin van art. 140 Wetboek van Strafrecht.
Online zijn diverse varianten met correcties te vinden over het niet-wettelijke en dus neppe ‘Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS’ dat net als de vergelijkbare BAR-organisatie van de zuiderburen is gebaseerd op puur bedrog, al moet worden erkend dat dat bij de zuiderburen een minder ‘beetje dom’ is gedaan en dus lastiger is te doorgronden.
In de latere gepubliceerde versies van de akte strekkende tot Stroomopwaarts MVS worden willens en wetens andermaal ten onrechte wettelijke regelingen als delegatie en mandaat aangehaald waarmee de indruk wordt gewekt dat deze wettelijke regelingen ook van toepassing zouden zijn op Stroomopwaarts MVS. Niets is minder waar, kennelijk de reden dat de oorspronkelijke akte nu niet of nauwelijks nog online is terug te vinden. In de nieuwere versies spreekt men echter nog altijd van ‘machtiging’. Eerder was in een online publicatie erkend dat ten onrechte de term ‘overdragen’ was gebruikt. Uisluitend bij een gezamenlijk delegatiebesluit waarbij de uitvoeringstaken van daarin aangehaalde wettten integraal is ‘overgedragen’ kan een nieuw en volledig zelfstandig Openbaar Lichaam worden gesproken. In dit geval is alleen de schijn gewekt van een Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS dat dus geen Openbaar Lichaam, geen Bedrijfsvoerings organisatie en zelfs geen bestuursorgaan in de zin der wet is en daarom formeel geen enkele bevoegdheid van bestuursrechtelijke aard heeft. Alleen al de privacy schendingen en overtredingen van de AVG zijn niet van de lucht. En dan hebben we het nog niet eens over diverse schendingen van de mensenrechten waaronder die van art. 4, 6 en 8 EVRM, en belasting- premie en subsidie fraude.
Op de ‘machtigingen’ strekkende tot proces-vertegenwoordiging die overblijven na wegstreping val allerlei evidente valselijkheden in de akte van oprichting kan echter geen Gemeenschappelijke Regeling worden gebaseerd, laat staan een zelfstandig Openbaar Lichaam. De per 2015 geprivatiseerde sociale wetgeving, althans de van een privaat schilletje voorziene per 2015 vervallen wetgeving, verzet zich tegen delegatie van bevoegdheden en uitsluitend bij gezamenlijk delegatie-besluit kan worden gesproken van een Openbaar Lichaam. Bij delegatie-besluit worden de bevoegdheden van alle daarbij aangehaalde wetten integraal ‘overgedragen’ door de gemeenteraden en de colleges van burgemeesters en wethouders.
De akte van oprichting strekkende tot ‘Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS’ is duidelijk geen delegatie besluit en Stroomopwaarts MVS is dan ook geen Openbaar Lichaam en zelfs geen bestuursorgaan in de zin der wet. In deze akte wordt verder gesproken over ‘college-regeling’ een criterium uit de Wet gemeenschappelijke regelingen, een weliswaar aangehaalde wet maar die in werkelijkheid niet van toepassing is op niet-wettelijke gemeenschappelijke regelingen als Stroomopwaarts MVS en de BAR-organisatie van de zuiderburen. Het enige dat wel ‘wettelijk’ is geregeld zijn de inschrijvingen en daarmee registaties als rechtspersoon in het Handelsregister van de Kamer van Koophandel, en zelfs dat is discutabel nu de Kamer van Koophandel een uitvloeisel is van een non-democratische op corporatistische leest geschoeide staatsvorm. Er is in die zin dus maar BAR-weinig wettelijk geregeld in Nederland zodat de burger in feite zelden zich op ‘rechten’ kan beroepen
Wat na wegstreping van alle ter misleiding aangebrachte versiering rest, zijn dan wat Stroomwaarts MVS betreft een 6-tal ‘MACHTIGINGEN”. Dit zijn machtigingen strekkende tot procesvertegenwoordiging, niet meer en niet minder. Aan een dergelijke machtiging dient wettelijk een proces-beslissing vooraf te gaan die is gemotiveerd en toegesptitst op een specifieke casus. Een algemeen proces-besluit is wettelijk uitgesloten maar wordt door de bestuursrechter, Raad van State en Centrale Raad van Beroep als welkome aanvulling ‘feitelijk gedoogd’ zoals de auteur dezes in procedures heeft gemerkt en van kwaad tot erger leidt.
Een echt Openbaar Lichaam is dus volledig zelfstandig, zowel als rechtspersoon als bestuursorgaan en behoeft dus zeker geen machtigingen. Het is namelijk de voorzitter van een Openbaar Lichaam die dezerechtspersoon in- en buiten rechte vertegenwoordigd. Omdat een ‘college van voorzitter en wethouders’ en ook een ‘regioraad’ niet bestaat ontbreekt dan elke democratische controle op de besluitvorming. Zie hier de ware bedoelingen van de bedenkers van dit door VVD en PvdA opgepoetse Rijksgouwenstelsel compleet met Gou-leiders en leiderinnen onder directe aansturing van een Grote Lijer. En ook de Gouden Koets als symbool van Slavernij kan weer kan worden opgepoetst.
Er zijn echter 3 machtigingen van de afzonderlijke MVS burgemeesters en 3 machtigingen van de MVS colleges van B&W, allen ingeleid met een niet-wettelijke en dus illegaal algemeen procesbesluit. Uitsluitend een natuurlijk persoon kan tot gemachtigde worden aangesteld en dus geen rechtspersoon of onderdeel daarvan. De gemachtigde natuurlijke persoon kan ook ambtenaar zijn. Nu Stroomopwaarts MVS geen bestuursorgaan is kunnen daar echter geen werknemers met ambtelijke status op de loonlijst staan. Een rechtspersoon of een (ander) bestuursorgaan kan dus sowieso niet worden gemachtigd net zo min als kan worden gemandateerd aan een ander bestuursorgaan. Er is slechts een echte rechtspersoon Stroomopwaarts MVS die volkomen zelfstandig is en waarbinnen de drie ‘aandeelouders’ formeel niets te vertellen hebben. Naar buiten toe is Stroomopwaarts MVS in die zin dus ‘ondeelbaar’ en volledig verantwoordelijk/aansprakelijk voor het eigen doen en laten en kan ten aanzien daarvan dus in rechte worden betrokken en beslag gelegd worden op de bankrekeningen etc zoals onlangs al een is gebeurd en waarbij een daartoe aangewezen zondebok het katke zou gaan vangen, lafhartig als daar het management bij Stroomopwaarts MVS is.
Waarom dan toch die 6 ‘machtigingen’?
Aan elke van deze machtigingen gaat dus een niet-wettelijk, want algemeen proces-besluit vooraf. Als een individuele ambtenaar wordt gemachtigd wordt de daaraan voorafgaande proces-beslissing ook wel ‘mandaat-beslissing’ genoemd. De burgemeester kan een individu machtigen voor een specifieke civiele procedure. Een college van B&W kan een individu machtigen in bestuursrechtelijke procedures om verweer te voeren wanneer bezwaar is ingesteld tegen een beschikking van zo’n college. Met anderewoorden; er zal dus eerst een beslissing van een college en een daartegen ingesteld bezwaarschrift moeten zijn, wil dat college een proces-beslissing nemen en iemand tot proces-gemachtigde aan kunnen stellen.
Wordt een individuele ambtenaar gemachtigd dan kan er gesproken worden van een mandaatbeslissing strekkende tot machtiging waarbij deze rechtsfiguur dus niet verder strekt dan proces-vertegenwoordiging. Er is daarbij dus geen sprake van mandaat waarbij de ‘gemandateerde’ ambtenaar ook maar enige beleidsvrijheid toekomt, niet op grond van een machtiging van een burgemeester en ook niet op grond van een machtiging van een college van B&W. Dit is dus allemaal wettelijkuitgesloten, en toch gebeurt het buiten de democratische rechtsorde om!
Bij Stroomopwaarts MVS zijn, zoals blijkt uit bovenstaand artikel, om kennelijk moverende redenen speciale juridisch ambtenaren vanuit de MVS gemeenten bij Stroomopwaarts MVS gedetacheerd en deze vertegenwoordigen dus uitsluitend de rechtspersoon Stroomopwaarts MVS in de hoedanigheid van gewone werknemer. Indien Stroomopwaarts MVS in rechte wordt betrokken dan kan uit haar midden een proces-vertegenwoordiger worden aangewezen og een advocaat worden ingehuurd en is uiteraard beperkt tot ‘civiele’ procedures. Stroomopwaarts MVS is als rechtspersoon volledig verantwoordelijk en ook aanspraklijk te stellen voor haar werknemers, in dienst of gedetacheerd.
De machtiging van een burgemeester strekt er uitsluitend toe de gemeente als rechtspersoon in-rechte te vertegenwoordigen in dis civiele procedures. De machtiging van een college van B&W strekt er uitsluitend toe een door dit college genomen bestuurlijke beslissing in verweer te verdedigen in een bestuursrechtelijke procedure tegen een ingesteld bezwaarschrift. Nogmaals; een algemene machtiging bestaat niet, althans niet formeel. Een algemene volmacht strekkende tot oplichting/bedrog in de zin van art.326 Wetboek van Strafrecht met het oogmerk van hoger misdrijven als bedreiging, stalking, onvrije arbeid en mensenhandel bestaat wel: de akte van oprichting Stroomopwaarts MVS.
De door de MVS-gemeenenbijStroomopwaarts MVS gedetacheerde juridisch medewerkers zijn, welbewuste randfiguren voorzien van een soort een soort Licence to Kill die bij Stroomopwaarts MVS ingediende klachten, die meestal over de bejegening door werknemers of over ‘goed werkgeverschap’ van de rechtspersoon Stroomopwaarts MVS gaan, bij algemene en gezamenlijke volmacht van de MVS-burgemeesters en wethouders stelselmatig (doen) vervalsen als zou sprake zijn van ‘bezwaren’ om zo de vaak evidente misdrijven als gepleegd door, met en middelsStroomopwaarts MVS koste wat kost bij de civiele-en strafrechter weg te sluizen in de richting van de volkomen gecorrumpeerde bestuursrechter, ook wel participatierechter.
Zo zou volgens opgave van de participerende bestuurderen Stroomopwaarts MVS een gigantische afdeling ‘bezwaren’ hebben terwijl het daar als niet-bestuursorgaan in werkelijkheid een complete drukkerij bestiert, waarbij de klachten over eigen onrechtmatig handelen door de rechtspersoon Stroomopwaarts MVS door de daartoe door de drie MVS gemeenten bij Stroomopwaarts MVS geplaatste ‘secretarissen’ van de Bezwaarschriften commissie die daartoe is opgetuigd, systematisch worden vervalst tot ‘bezwaren’ ten gunste van haar drie aandeelhouders die daartoe de eigen poppetjes hebben gedetacheerd bij ‘Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS’ dat in feite niet meer is dan een brievenbus-firma en frontstore van een criminele organisatie. Een figuur als Marcel Bregman zou nog stellen dat klagende burgers zo fijn zouden worden ‘geholpen’ door deze standaard telefonisch te benaderen. Anders dan Marcel Bregman weten die burger dan uiteraard niet dat zo’n ‘gesprek’ totaal wordt gestuurd en achterafwordt opgetekend alszou sprake zijn van bezwaren tegen dan nog te ‘materialiseren’ besluitvorming.
De truuk bij bovenstaand vervalsen van privaatrechtelijke klachten tot bestuursrechtelijke bezwaren is als volgt: In het bestuursrecht is het uitgeloten direct van de enig nog ingevolge de Participatiewet (Pw) mogelijke beslissing ex.79 Pw beroep in te stellen. Bij een klacht over ‘privaatrechtelijke’ zaken ziet daarop het Burgerlijk Wetboek en een procedure met een behoorlijke bewijsrecht waarin een stel- en bewijsplicht. Stroomopwaarts MVS kan het zich natuurlijk absoluut niet permitteren dat er een advocaat op wordt gezet door de benadeelde partij en gaat daarom over tot feitelijke telefonische stalking ter verkrijging van een zogenaamde ‘verklaring van horen zeggen’. Als een dergelijke verklaring ‘ambtelijk’ wordt opgetekend dan is elke rechter hier te lande daar aan gehouden. Zie hier de reden waarom gemeenten juridisch ambtenaren bij Stroomopwaarts MVS hebben gedetacheerd waarbij het dus vooraf vooral niet duidelijk mag zijn in welke hoedanigheid deze werknemers van Stroomopwaarts MVS de nietsvermoedende burger benaderen.
In een specifiek geval zou Stroomopwaarts MVS die een burger uitnodigde omdat Stroomopwaarts MVS werk voor haar zou hebben (blijven) weigeren vooraf schriftelijk aan te geven wie of wat in rechte te vertegenwoordigen en met welk oogmerk, om haar vervolgens door de daartoe door de afdeling Schiedam door ZZP-er Lennerd Deekman behalve eerder schriftelijk en later ook mondeling ook nog fysiek te bedreigen. Toen de bedreigde sollicitante en vertrouwenspersoon het pand uitvluchtten brulde deze ‘Dolle Deekman’ haar in de hal nog na: Je bezwaren worden toch ongegrond verklaard’. Dit is opmerkelijk nu bij er bij Stroomopwaarts MVS alleen was geklaagd over mw. H. Bouamar die niet schriftelijk wilde verklaren wie of wat en waarvoor in rechte te vertegenwoordigen en deze Lennerd Deekman wegen gebleken telefonische stalking zoals opgetekend door mw. Yvonne Witter van Stroomopwaarts MVS. Klaagster had de eis neergelegd dat zij niet zou worden opgebeld maar een schriftelijke verklaring eiste. Dat Lennerd Deekman steeds via een nummer heeft getracht de kennelijk beoogde verklaring van horen zeggen te verkrijgen dat buiten gebruik was, doet hier aan echter niet af, te meer nu dat opbellen door of in opdracht van zijn werkgever Stroomopwaarts MVS kwalificeert als hoe dan ook onrechtmatig daarbij gelet op het oogmerk ook kwalificeert als strafbare voorbereidingshandeling.
Een klacht verwordt op papier zo dus tot ambtelijk opgemaakt ‘bezwaarschrift’. Er is uiteraard geen bestuurlijke beslissing ex art. 79 Pw waartegen bezwaar ingesteld zou kunnen worden maar dat maakt in dit geval echter niet uit omdat de objectief valselijk opgemaakte akte wordt doorgesluisd aan de secretaris van de Bezwaarschriftencommissie waarvan de voorzitter het bezwaar eerst controleert. Deze voorzitter weet uiteraard dat het hier gaat om een valse akte. In een specifieke casus zou professor Martin Buijsen een door mr. Calmera van Stroomopwaarts MVS na daarop te zijn gewezen willens en wetens als bezwaarschrift accepteren en het college van Vlaardingen adviseren bij gebrek aan enig besluit waartegen ook maar bezwaar gemaakt zou kunnen zijn ‘alsnog een primaire beslissing af te geven’. Zo kon het zijn dat de beslissing op bezwaar van de hand van wethouder Cees Oosterom die de hele zwendel bleek te hebben opgezet, van eerder datum is dan de de latere ‘primaire’ beslissing. En wie nu denkt dat de bestuurechter te Rotterdam met dergelijke valselijkheden in het kader van bedrog korte metten maakt, komt letterlijk en figuurlijk ‘bedrogen uit’ want die zit net als e voorzitter van de bezwaarschriften commissie tot in z’n nek in het spel en weigert pertinnt de onderliggende processtukken te verstrekken voordat uitspraak is gedaan, redenen voor de gemachtigde om tweemaal een rechter op de zaak te wraken, te documenteren hoe daarmee wordt omgegaan, en vervolgens doodleuk het beroep gemotiveerd in te trekken zodat Cees Oosterom met z’n eigen valse meuk zou blijven zitten zonder rechterlijke goedkeuring bij uitspraak.
PS
Kort daarop zou mr. drs. Jan Kees Meijers van Stroomopwaarts ‘slechts’ het praktijk gedeelte voor zijn rekening had genomen vertrekken bij Stroomopwaarts MVS. Jan Keesje begreep heel goed waarin hij deelnam en zal niet de zak hebben gekregen als de stumper die in het artikel hier boven het katje mag vangen.
Vermoedelijk heeft Jan Kees een flinke zak geld meegekregen van de uiterst chatabele criminele bende…
Jan Kees blijkt achteraf een zeer behoorlijke staat van dienst te hebben en verklaart nu ergens online: Niet voor een ‘eenheidsworstfabriek’ werkzaam te willen zijn, en dat is dan voorzichtig uitgedrukt want Stroomopwaarts MVS kwalificeert als een feitelijk vanuit Den Haag en dus landelijk opgezette eenheidsworstfabriek die over lijken gaat.
Jan Keest is daarbij niet echt origineel en werd eerst nog woedend toen hem grijnzend werd gevraagd waar als MVS worstenmaker z’n hoofddeksel, hetzij ‘zo’n muts of kutje’ was….?
PS
Mw. Ingrid Wijker, dan SP-raadslid, was door het slachtoffer in vertrouwen genomen en bleek later aantoonbaar gemene zaak met Cees Oosterom te hebben gemaakt, gepretendeerd om een goed woordje te doen.Van welke politieke richting ook, bij de Nederlander geldt geen enkele ethische norm als er geld in het spel is, want die hele participatie-zwendel gaat gewoon om een paar centen. En om daarom van Nederland een soort concentratie kamp te maken gaat wat erg ver…