WaterwegActueel
Editie Vlaardingen / Maassluis / Schiedam / Hoek van Holland /

OUDERENPARTIJ SCHIEDAM: ONDERZOEK STROOMOPWAARTS FASCINERENDE LECTUUR

SCHIEDAM- Er zit een tegenstrijdige boodschap in het evaluatierapport over Stroomopwaarts van adviesbureau Berenschot, constateert de OuderenPartij Schiedam (OPS). De onderzoekers van Berenschot adviseren vast te houden aan de ingezette koers, terwijl het algemene rapportcijfer voor de dienstverlening is afgenomen, constateert de OPS.

Fractievoorzitter Maarten Reuderink (OPS): ‘De raden van Vlaardingen, Schiedam en Maassluis hebben volgens Berenschot voldoende mogelijkheden gehad om invloed en controle uit te oefenen bij Stroomopwaarts. Raadsleden zijn weliswaar niet bevraagd, maar….. in theorie zou het hebben gekund. Het feit dat het ziekteverzuim torenhoog is en dat het personeel desondanks volgens het onderzoek tevreden is, vindt men hoogstens opmerkelijk. Berenschot lijkt überhaupt niet echt op kritische vragen te zijn ingesteld.’

Berenschot adviseert: ‘Houd vast aan de ingezette koers. Onderken de risico’s en onderken dat de rijksmiddelen in de toekomst ontoereikend kunnen zijn. Maar voorkom dat dat leidt tot vertraging in de besluitvorming.’

De onderzoekers vinden dat het doel ‘meer mensen aan de slag’ en een lagere bijstandsafhankelijkheid is gerealiseerd. Berenschot: ‘Er is een sterke focus op bijstandsreductie. Het poortproces is goed op orde. De organisatie ‘staat’. De fusie van de sociale diensten en de werkleerbedrijven, met daarbij drie deelnemende gemeenten met verschillende belangen en achtergronden, is gerealiseerd zonder dat er grote brokken zijn gemaakt. Veel gaat goed. Deze prestatie is gerealiseerd in een situatie waarin de randvoorwaarden om de doelstellingen uit de businesscase te realiseren niet optimaal waren ingevuld. De organisatie Stroomopwaarts doet daarmee zijn naam eer aan.’

Het algemene rapportcijfer voor de dienstverlening van Stroomopwaarts is vanaf de start in 2014 afgenomen van een 7,2 naar een 6,8. Toch scoort Stroomopwaarts daarmee nog altijd beter dan het landelijk gemiddelde. Gemiddeld worden de uitvoeringsorganisaties landelijk beoordeeld met een 6,2.

Reuderink in zijn eindoordeel over het werk van Berenschot: ‘Het blijft fascinerende lectuur’.

GEEF UW MENING!!

Plaats een reactie onder dit bericht op deze site (scrol naar beneden). Gebruik uw vrijheid van meningsuiting!

LET OP!! Spreek vrijuit, maar reacties die oproepen tot geweld en verwensingen met ziektes worden niet getoond.

Publicatie kan (soms) enige tijd duren.

4 gedachten over “OUDERENPARTIJ SCHIEDAM: ONDERZOEK STROOMOPWAARTS FASCINERENDE LECTUUR

  1. Berenschot is een van de ‘bedrijven’ die indirect ‘drijven’ op de Particiepatie-zwendelpraktijk die ik elders op dit medium heb uiteengezet. Binnen dergelijke ‘bedrijven’ zijn niet zelden hoogleraren actief die op deze wijze dus dubbel vangen nu men niet zelden eerder al de wetgever van advies dienden of zelfs zitting hebben als rechterlijk ambtenaar in de rechtbanken of als reedsheer in de Centrale Raad van Beroep, de in hoogste instantie rechtsprekende instantie die behalve dat hij pro-actieve-jurisprudentie genereert ook als beerputdekselbewaker fungeert.

    https://www.schiedamsnieuws.nl/stroomopwaarts-nu-ook-onder-vlaardings-vuur/?unapproved=5778&moderation-hash=f291ad1dc3ee6f01bc8baeaac875a3f1#comment-5778

    1. H.B. Sodenkamp schreef:
      10 april 2020 om 20:53

      De treffende gelijkenis van het Berenschot-rapport en ‘De miljoenen van Deli’:

      ‘ De toenmalige volksvertegenwoordiging werd zoet gehouden met de opmerking dat er sindsdien ‘al zo veel verbeterd’ was dat openbaarmaking en bespreking van het Rhemrev-raport niet meer opportuun was.’.

      Bron: https://www.dbnl.org/tekst/_ind004198701_01/_ind004198701_01_0010.php
      Beantwoorden

      H.B. Sodenkamp schreef:
      10 april 2020 om 21:07
      Je reactie is in afwachting van moderatie.

      En wat de ziekmakende bedrijfscultuur van Stroomopwaarts MVS betreft de verwijzing naar vergelijkbare toestanden in ‘Ik ga m’n eige Baan’ van Apie Prins.

      Bron: https://www.dbnl.org/tekst/_ind004198701_01/_ind004198701_01_0010.php

    2. Met de neus maar weer eens in de boeken gedoken en meteen maar begonnen met de rechtsgeschiedenis van ‘Rechtshandeling en Overeenkomst’ om precies uit te zoeken welke ‘gaatjes’ er zijn opgezocht wat betreft de zwendelpraktijken rond de keukentafelovereenkomst, maar ook hoe die ter discussie zou kunnen worden gesteld, en wel in strafrechtelijke zin of in een actie uit onrechtmatige daad waar verwijtbaarheid of boos opzet, het ‘willens en wetens’, van belang is.

      Vertikaal en eenzijdig dwangarbeid opleggen bij maatwerkbeschikking ten aanzien van het individu als rechtssubject zou nimmer stand houden, dus is de Awb daarom buiten toepassing verklaard. Voortaan moest de gemeente als rechtspersoon en vertegenwoordiger van de gemeenschap de burger aan de keukentafel verleiden of desnoods dwingen tot overeenkomsten tegen zijn/haar wil. Dat daarbij de burger zoals ook bij Stroomopwaarts MVS niet vooraf mag weten met wie of wat van doen te hebben aan die keukentafel duidt er al op dat de uitnodigende partij, in casu rechtspersoon Stroomopwaarts MVS, weet dat het hoe dan ook de kluit belazert. Op de schriftelijke verzoeken hierover als van een inwoonster van Vlaardingen schriftelijk duidelijkheid te verschaffen zal de uitnodigende partij dus nooit ingaan maar zal steeds pogen ‘in gesprek’ te komen om vervolgens de burger een nadien op schrift gesteld ‘pactum de auditu’ (lovereenkomst van horen zeggen) in de schoenen te (kunnen) schuiven waarbij de boogde en onmiskenbare dwang op papier verwordt tot vrijwilligheid en/of instemming.

      Deze Participatiezwendel middels het keukentafelgesprek wordt niet alleen uitgehaald met de Participatiewet, maar ook met de WMO 2015 en de Jeugdwet, hetgeen letterlijk om te kotsen is, zowel voor de slachtoffers of sommige uitvoerders die er ook ziek van zijn of worden en daarom een spreekverbod is opgelegd.

      Het is de burgemeester die in geval van geprivatiseerde uitvoering van WMO 2015, Jeugdwet en Participatiewet de gemeente in- en buiten rechte vertegenwoordigt . De burgemeester kan bij volmacht deze vertegenwoordiging na een daar aan voorafgaand motiveringsbesluit uitbesteden aan bijvoorbeeld een advocaat, of de volmacht bij mandaatbesluit opdragen aan een individuele ambtenaar van een bestuursorgaan, mijns inziens om de gemeente uitsluitend in- rechte te vertegenwoordigen en dus niet buiten-rechte. Dit heeft dus gevolgen namens wie of wat de brieven van Stroomopwaarts MVS moeten worden ondertekend.

      Grofweg komt het er op neer dat een ieder die wordt gemeld voor inkomensondersteuning, door de feitelijke aanmelder als ‘arbeidsgehandicapte’ wordt aangemeld, waarbij de gemeente als werkgever moet worden beschouwd van deze gepretendeerd arbeidsgehandicapte werknemer. Het slachtoffer wordt niet gemeld bij de gemeente maar bij een andere private derde partij, in dit geval Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS dat in daarbij in de hoedanigheid van rechtspersoon zelfstandig optreedt. Zelfstandig werkgever ‘Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS’ krijgt als werkgever van al dan niet gepretendeerde arbeidsgehandicapten aanvullende subsidie van de gemeente van de woonplaats van de aangemelde werknemer, of fungeert als doorgeefluik in de meest ruime zin voor andere werkgevers.

      Openbaar Lichaam en rechtspersoon Gemeente bestaat uit de Gemeenteraad die bij verordeningen bepaalt welke bedragen of diensten de gemeente haar ingezetenen biedt; het college van burgemeester en wethouders die bij besluit in zeer beperkte mate nog iets mogen sleutelen aan de verordeningen van de gemeenteraad, en tenslotte de burgemeester die als enig gemeentelijk bestuursorgaan van rechtswege (Gemeentewet) bevoegd is de gemeente in- en buiten rechte te vertegenwoordigen daar waar het het voorbereiden of voeren van rechtszaken betreft. Het is dus uitsluitend de burgemeester die wat betreft WMO 2015, Jeugdwet en participatiewet die bevoegd is bij een dispuut over de uitvoering als private partij van de drie genoemde wetten. Dat het college van burgemeester en wethouders bij ambtshalve beslissing als een soort advies aan de burgemeester nog wat peper en zout aan de verordeningen van de gemeenteraad menen te moeten toevoegen maakt dit niet anders. De individuele burger is geen belanghebbende in de zin van de Awb die immers niet ziet op de uitsluitend private uitvoering van WMO 2015, Jeugdwet of Participatiewet, maar contractant, klager en/of eiser.

      De burgemeester die de rechtspersoon gemeente in- en buiten rechte vertegenwoordigt kan een natuurlijk- of ambtelijk individu bij proces-besluit machtigen zijn gemeente te vertegenwoordigen voor zover het zijn bevoegdheden betreft. De burgemeester heeft niet de bevoegdheid bij besluit nog wat te sleutelen aan de bij verordening vastgestelde waarden. Die ambtshalve bevoegdheid komt uitsluitend het college van burgemeester en wethouders toe.

      Het besluit strekkende tot gemeenschappelijke regeling SOW is in werkelijkheid geen college-regeling maar een burgemeesters-regeling, waarbij om te pretenderen dat SOW bepaalde bestuursrechtelijke bevoegdheden zou hebben, deMVS- burgemeesters zich ex. art. 326 WvSr. uitgeven voor andere gemeentelijke bestuursorganen, namelijk de colleges van burgemeesters en wethouders.

      De wet gemeenschappelijk regelingen kent uiteraard geen gezamenlijke delegatie-besluit van burgemeesters waarmee integraal hun bevoegdheid om de gemeente in – en buiten rechte te vertegenwoordigen zou worden gedelegeerd een ander Openbaar Lichaam. Het besluit strekkende tot Stroomopwaarts dat ten onrechte is gepresenteerd als zou sprake zijn van een collegeregeling MVS stinkt dus hoe dan ook een uur in de wind en heeft op zeker niets van doen met een democratische rechtsstaat.

      Gesteld dat met het inhoudelijk valselijke opgetekende en in het maatschappelijk verkeer gebrachte besluit waarmee de gemeenschappelijke regeling, in werkelijkheid zijnde een burgemeesters-regeling, al enige rechtskracht zou hebben, dan is dus hooguit de voorzitter van Stroomopwaarts MVS bevoegd niet de individuele gemeentes, maar de regio waarvan deze gemeentes via de gemeenschappelijke regeling deel uitmaken als onlosmakelijke eenheid in en buiten rechte te vertegenwoordigen.

      Bij later mandaatbesluit hebben de MVS colleges vervolgens hun bevoegdheid om bij motiverings-besluit de verordeningen van de gemeenteraden ambtshalve iets te wijzigen, gepretendeerd bij besluit ‘gemandateerd’ aan Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS, hetgeen wettelijk is uitgesloten nu het mandaatbesluit ingevolge de Awb uitsluitend een individuele ambtenaar als rechts-subject kent. Een mandaat aan een ander bestuursorgaan is derhalve uitgesloten, en dus dient deze hele komedie een ander doel, namelijk aan het oog onttrekken dat WMO 2015, Jeugdwet en Participatiewet als ook (vast)gesteld door de nestor van het nationale bestuurs(proces)recht prof. Michiel Scheltema een civiele kwestie is waarbij uitsluitend de burgerlijke rechter bevoegd is bij een dispuut van de burger met uitvoerende private partij te oordelen: https://vng.nl/brieven/consultatie-advies-scheltema-over-een-integrale-geschilbeslechting-sociaal-domein

      Vastgesteld moet worden dat met de willens en wetens valse voorstelling van zaken rond gemeenschappelijke regeling Stroomopwaarts MVS zowel de bestuursorganen burgemeester als burgemeesters en wethouders zich uitgeven voor een ander om elk zicht op de specifieke bevoegdheden te belemmeren.

      Gelet op hier boven beschreven bedrog en artikel 79 Participatiewet in onderlinge samenhang met de valse stelling van art. 7 lid 4 Participatiewet dat de colleges de bevoegdheid van de ambtshalve vaststelling en beoordeling zouden kunnen mandateren aan (derde) bestuursorganen, en het gestelde in artikel 79 Participatiewet, moet worden vermoed dat sprake is van strafbaar opzet, waarvoor volgens een schriftelijke verklaring van het Openbaar Ministerie te Rotterdam (nadere) voorschriften van hogerhand zouden zijn.

      De eerder in de Algemene bijstandswet vertikale eenzijdige vaststelling bij besluit met slechts het individu als rechts-subject, de ‘maatwerkbeschikking’ waarmee uitsluitend kon worden voldaan aan de uitsluitingsgrond van het verbod ex. art. 4 EVRM, lijkt te zijn vervangen door een ambtshalve besluit van algemeen belang waarbij het college van burgemeester en wethouders feitelijk een spel met een soort uitgebreide procedure met meerdere belanghebbenden opvoert, waarbij niet het belang van het individu de beslissing bepaalt maar een uitermate pervers ‘algemeen belang’ binnen het territoir waartoe dat individu zich feitelijk veroordeeld ziet.

      Via de wisseltruuk van art. 79 Pw laat de bestuursrechter of in hoger-beroep de Centrale Raad van Beroep dan op dit besluit van algemene strekking dan een zogenaamde ‘doelmatigheidstoets’ los, hetgeen dus altijd leidt tot de vaststelling dat deze valse ‘maatwerk beslissing’ (feitelijk besluit van algemene strekking) natuurlijk altijd deze doelmatigheidstoets doorstaat omdat de Regionale Participatieslaaf middels de zwendel van wat men noemt ‘assessment’ standaard wordt gedegradeerd tot ‘arbeidsgehandicapte’ die niet in staat zou zijn zelfstandig het Wettelijk Minimumloon te verdienen, en bijgevolg elk onzintraject of slavernij onder het mom van lerend werken of werkend leren in die zin doelmatig is, en dat bovendien levenslang blijft.

      Zowel de tot slavernij, dwangarbeid en dienstbaarheid gedwongen burgers als de burgers die zich feitelijke gedwongen zien hiervan gebruik te maken terwijl ondertussen allerlei bestuurlijke en particuliere uitvreters en pseudo-bedrijven potverteren op algemene middelen, hebben er alle belang bij dat in de regio deze breed georganiseerde slavernij, belazerij, premie- belasting- en subsidie-fraude een halt wordt toegeroepen.

      Tot slot rest de vraag of de Participatiewet waarop net als op de WMO-2015 en de Jeugdwet de Algemene wet bestuursrecht en daarmee ‘objectum litis’, het besluit buiten toepassing is verklaard, wel kan worden gesproken van ‘het besluit inzake de verlening of terugvordering van bijstand’ nu de aanvraag niet meer bestaat en er dus ook niet meer op enig aanvraag kan worden of zijn beslist.

      Wie het weet mag het zeggen….

  2. Het is volkomen duidelijk dat de huidige Participatiezwendelpraktijk met het oogmerk van verboden onvrije arbeid(skeuze), waarbij misbruik wordt gemaakt van de dubbele juridische hoedanigheid van daartoe bewerkstelligde Openbare Lichamen als Stroomopwaarts MVS, een aanloopje is geweest op wat nu wordt verkocht als “basisbaan’.

    Daar waar nu dus dwangarbeid tegen bijstandsuitkering plaats vindt, lijkt die dwangarbeid op grond van gepretendeerde arbeidsgehandicaptheid straks dus min of meer ‘legitiem’ door het basisbaan te noemen.

    Een en ander leidt tot de conclusie dat het gehele stelsel van onvrije regionale arbeid middels daartoe ingesteld Gouwenstelsel totaal van te voren is opgezet.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *