MAASSLUIS- Oorlogsslachtoffers worden ieder jaar op 4 mei bij het Oorlogsmonument herdacht. Aanvankelijk alleen van de Tweede Wereldoorlog, later ook van andere oorlogssituaties zoals de Politionele Acties in Nederlands-Indië.
Het bronzen beeld, gemaakt door beeldhouwer en tekenaar Ek van Zanten staat aan het Prinses Julianaplantsoen. Een staande vrouw kijkt naar een liggende man. Duidelijk is de smart van de figuren af te lezen. Een ontroerde vrouw bij een uitgemergelde man.
Later werd een namenwand, een ontwerp van Ron Leeuwen, aan het monument toegevoegd. De namen van 156 omgekomen inwoners van Maassluis, geven het monument een persoonlijke emotie.
Ek van Zanten heeft diverse prijzen gewonnen, waaronder de Prix de Rome en de Cultuurprijs van de gemeente Hilversum.
Over het Oorlogsmonument zei hij: ‘In de eerste plaats kan men zich een oorlogsmonument niet als iets vrolijks voorstellen, maar eerder als een moment van bezinning op alle ellende die uit de oorlog voortvloeit, nog geaccentueerd door de huidige oorlogsdreiging, waar eens te meer uit blijkt dat er nooit een werkelijke winnaar is, maar – menselijk gesproken – altijd een verlies, een schijnoverwinning dus.’
De Maassluise jeugd begrijpt goed waar het beeld voor staat: een mooi beeld met een emotionele gedachte, dat doet denken aan een moeder bij een dode zoon.
De ‘willekeurige’ Maassluizer vindt het een passend en ingetogen beeld, benadrukt door de namenlijst van omgekomen stadsgenoten. Een passende uitstraling voor een herdenking. Het blijft ontroeren; onder de hoofddoek van de vrouw een fijn gezicht; het verdriet in haar houding is evident.
Ook de Maassluise kunstenaar vindt er iets van: het is het indrukwekkendste kunstwerk van Maassluis: een bijzonder mooi statig beeld op een waardige plek. De droefheid straalt ervan af. De vrouw, hand voor haar gezicht, kijkt neer op een liggende, uitgemergelde man die een been mist. De omgeving nodigt uit tot geconcentreerd kijken naar het beeld en de betekenis te laten inwerken.
De vrouw bij de liggende man is zichtbaar aangedaan, dat zie je aan haar houding. Op de grond ligt een figuur, een arm uitstrekkend en een ingevallen middel, mager ook. Een heel mooie harmonische samenstelling van de twee figuren.
Dit is slechts in het kort wat informatie over het Oorlogsmonument. Nieuwsgierig geworden? Kijk dan op: http://crmmaassluis.nl/kunstwerk/oorlogsmonument/. Voor de locatie zie: www.maassluis.nl/kunstwerkenkaart
De werkgroep Kunstwerk van de Maand, bestaande uit Mischa Koorneef (coördinatie), Nel Wilkes (fotografie), Jacques Visker (research), Jan Buijsse (publiciteit) zet iedere maand een ander kunstwerk in de schijnwerpers.
Foto: Nel Wilke
Die tweede wereldoorlogslachtoffers herdenken snap ik, maar dat Nederlands? Indië gebeuren gaat mijn pet te boven. Sinds wanneer herdenken wij agressors? Als wij mensen gaan herdenken die landen bezet hielden en daar gruwelijke misdaden begingen, is dat toch hetzelfde als SSers herdenken? De ware schuldigen liepen hier jaren vrij rond, op ieder dienstbevel stond immers ,,in naam der koningin”. Die Nederlandse soldaten die in Indonesië zijn gesneuveld zijn eigenlijk slachtoffers van ons koningshuis, om maar niet te spreken van de talloze autochtone indonesiërs die níet herdacht worden.
Hans,
Wat een onzin kan je soms uitkramen.Waarschijnlijk te veel schnapps gedronken.
Je hebt het hier ook over mensen die verplicht waren om naar andere landen te gaan.
Als je weigerde waren de straffen niet gering en je kon geen werk meer krijgen bij de overheid.
Van de 200.000 militairen was bijna de helft dienstplichtig.
Geen algehele vrijwilligheid zoals bij de SS, deze kozen voor het schoften leger. Ook hier zaten behalve moffen ook Nederlanders, Belgen en nog meer Europees volk bij. Ook die worden (helaas) herdacht bij vrijwel elke herdenking in Europa.
En het monument is voor alle slachtoffers dus niet alleen voor de Nederlandse omgekomen militairen.
Misschien kan je aan Sinterklaas een boek vragen van Antoine Weijzen genaamd : “Vergeten slachtoffers van een koloniale oorlog”.
Weet zeker dat Zwarte Piet het graag bij jou komt bezorgen door de schoorsteen.
Goed lezen Martin, die dienstplichtigen werden ,,in naam der koningin” gestuurd, dus de verantwoordelijken zaten veilig op Soestdijk zoals ze in 40-45 veilig in Engeland en Canada zaten. Ik zie trouwens op die herdenkingsmonumenten in diverse steden weinig Javaanse namen staan. Wél veel Nederlandse namen. En wat geen werk meer krijgen voor de overheid betreft, wie wilde er voor zo’n overheid werken? Er waren zeker toen, tijdens de wederopbouw talloze mogelijkheden om zelfstandig te werken. Dat boek ga ik trouwens wel lezen hoor, bedankt voor de tip. Deze titel heb ik nog niet.
Enig naslagwerk gedaan hebbende bevestigt wat we al wisten, de NSDAP en NSB zijn later PvdA geworden, die samen met de KVP (later CDA) op de meest fascistische manier jongemannen (die als kind oorlogsjaren hebben meegemaakt) hebben gedwongen om het bezit van enkele zeer rijken te gaan verdedigen in overzeese gebieden waarbij terreurdaden werden begaan waar kampcommandanten rode oortjes van zouden krijgen. De jongemannen die écht weigerden en in Schoonhoven en Nieuwersluis terecht kwamen hadden dus duidelijk méér lef dan het vee dat zich willoos uit liet zenden.