VLAARDINGEN- Ondernemers in Maassluis, Vlaardingen en Schiedam, die zijn gedupeerd door de lockdown, moeten extra lang wachten op afhandeling van hun beroep op de compensatieregeling ‘Tijdelijke overbruggingsregeling zelfstandig ondernemers’ (Tozo). Alle aanvragen die al voor 9 april zijn gedaan bij het Regionale Bureau Zelfstandigen (RBZ) Rotterdam, moeten opnieuw worden ingediend bij Stroomopwaarts, nu deze uitvoeringsinstantie die taak heeft overgenomen van het RBZ. Zoveel wordt duidelijk uit de brief die aan onder andere een gedupeerde ondernemer in Vlaardingen is gestuurd. De brief is afkomstig van Stroomopwaarts.
Te lezen valt: ‘Heeft u in de afgelopen weken een aanvraag Tozo bij het RBZ ingediend? Dan vragen wij u om de aanvraag opnieuw bij Stroomopwaarts in te dienen. Hierdoor kunnen wij u meer zekerheid bieden dat uw aanvraag spoedig opgepakt wordt. Het RBZ stuurt de eerder ingediende aanvragen wel door, maar we weten niet wanneer.’
Lang niet alle aanvragen voor de Tozo-regeling konden door het RBZ in Rotterdam worden afgehandeld, vanwege de hoeveelheid aanvragen. Daarom heeft Stroomopwaarts de Tozo-regeling vanaf 9 april overgenomen.
Inmiddels zijn er meerdere klachten over de aanpak van Stroomopwaarts. De OuderenPartij Schiedam heeft laten weten dat gedupeerden extreem veel vragen worden gesteld, onder andere over de vermogenspositie van de aanvrager en de financiële positie van de partner. Dit is aantoonbaar tegen de afspraken.
GEEF UW MENING!!
Plaats een reactie onder dit bericht op deze site (scrol naar beneden). Gebruik uw vrijheid van meningsuiting!
LET OP!! Spreek vrijuit, maar reacties die oproepen tot geweld en verwensingen met ziektes worden niet getoond.
Publicatie kan (soms) enige tijd duren.
Haha, nu zullen ook de ondernemers gaan merken met wat voor slag mensen men te maken heeft bij Stroomopwaarts MVS..
Er bestaat geen ‘aanvraag’ die bij het Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS kan worden ingediend nu de Algemene wet bestuursrecht (Awb) buiten toepassing is verklaard. De aanvraag in de zin van de Awb is vervangen door de melding die strikt genomen dus van privaatrechtelijke aard is.
Bij het RBZ kon daarentegen nog wel een aanvraag worden ingediend en dient in de hoedanigheid aanvragen die onverhoopt bij het verkeerde bestuursorgaan zijn ingediend ingevolge de Awb aan het bevoegde bestuursorgaan te worden doorgezonden. Stroomopwaarts MVS is echter door de MVS colleges ‘gemachtigd’, in privaatrechtelijke zin dus! Het RBZ kan dus geen aanvragen doorzenden naar Stroomopwaarts MVS dat uitsluitend in privaatrechtelijke zin mag handelen maar zich zo het haar uitkomt ook ten onrechte uitgeeft als zelfstandig bestuursorgaan wat het niet is.
In de hoedanigheid van zogenaamd ‘verlengd bestuursorgaan’ is Stroomopwaarts MVS slechts bevoegd in mandaat namens de MVS-colleges beslissingen op bezwaar te nemen, en wel in de zin van art. 79 Participatiewet.
ZZP-ers laat u dus geen rad voor ogen draaien en ga niet in op een uitnodiging tot (keukentafel)gesprek door Stroomopwaarts MVS middels hybride uitnodigingsbrief waaruit het voor de leek iet is op te maken met welke van de twee juridische hoedanigheden van Stroomopwaarts MVS u van doen heeft.
Laat u bijstaan door een advocaat wanneer het RBZ niet tijdig beslist op uw aanvraag.
‘Inmiddels zijn er meerdere klachten over de aanpak van Stroomopwaarts. De OuderenPartij Schiedam heeft laten weten dat gedupeerden extreem veel vragen worden gesteld, onder andere over de vermogenspositie van de aanvrager en de financiële positie van de partner. Dit is aantoonbaar tegen de afspraken.’
Met het zich daarbij van rechtspersoonlijkheid bediendende Stroomopwaarts MVS kunnen inderdaad overeenkomsten (‘afspraken’) worden gesloten, waarna het dat Stroomopwaarts MVS daarna uiteraard vrij staat met de individuele ondernemer/ZZP-er andere of aanvullende afspraken te maken.
Uiteraard verzwijgt het in privaatrechtelijke zin opererende Stroomopwaarts MVS hierbij dat degene die zich voor ondersteuning ‘vrijwillig’ private gegevens verstrekt, vandaar de privaatrechtelijke ‘uitndiging tot gesprek’ welke geheel vrijblijvend is, integenstelling tot de oproep inlichtingen te verstrekken naar aanleiding van een aanvraag in de zin van de Algemene wet bestuursrecht. Gelet op de afwijkende mandaatregeling van art. 7 lid 4 en art. 79 Participtiewet en het advies van prof. Michiel Scheltema aan de Minister is de Awb met de Participatiewet echter buiten toepassing verklaard.
De burger en ook de ondernemer heeft recht op de zogenaamde maatwerkbeschikking die aan allerlei voorwaarden moet voldoen maar die nu dus is uitgesloten door de wetgever en is vervangen door ‘afspraken’ met wat men noemt Participatiebedrijven. Wanneer de burger of ondernemer in de zin van Tozo klaagt, dan past Stroomopwaarts MVS een wisseltruuk toe waarbij het als niet-belanghebbende partij een verzoek ex. 79 Participatiewet bij de ‘eigen’ adviescommissie voor de bezwaarschriften indient waarbij, wanneer het slachtoffer van deze criminele wisseltruuk niet hiertegen protesteert, geruisloos de mandaatregeling in de zin van de Awb intreedt waarbinnen Stroomopwaarts MVS dan in mandaat op bezwaar mag beslissen.
Binnen het bestuursrecht treedt de secundaire beslissing op bezwaar in de plaats van de primaire beslissing die nu echter niet bestaat omdat deze is vervangen door ‘afspraken’ met rechtspersoon Stroomopwaarts MVS.
Rechtspersoon Stroomopwaarts MVS vervangt dus niet een primaire beslissing maar overlapt op uiterst bedrieglijke wijze een overeenkomst naar burgerlijk recht aan de keukentafel met de afgifte van een valselijke beslissing op bezwaar waarmee het lijkt alsof eerder aan de keukentafel een aanvraag in de zin van de Awb zou zijn ingediend en daarbij private gegevens zijn overlegd. De burger of ondernemer in de zin van Tozo dient daarbij koste wat kost aan de keukentafel in gesprek te gaan, immers zou Stroompwaarts MVS bij de beoogde verwisseling van hoedanigheid wanneer bedrog ingeleid met een uitnodiging tot gesprek in hybride opmaak uitsluitend schriftelijk zou worden afgehandeld, later niet in staat zijn gemaakte ‘afspraken’ steeds achteraf ambtelijk op schrift te zetten, hetgeen natuurlijk staat voor valsheid in geschrift en schending ambtseed- of gelofte, meineed dus.
Zowel de uitnodigingsbrieven tot gesprek, het gesprek aan de keukentafel met rechtspersoon Stroomopwaarts MVS, het achteraf op papier vervalsen van afspraken aan de keukentafel strekkende tot onrechtmatige verzoek van Stroomopwaarts MVS aan de adviescommissie inzake bezwaarschriften als zelfstandig bestuursorgaan, staan voor strafbare voorbereidingshandelingen met het oogmerk van onvrije arbeid.
De nationale wetgever begreep terdege dat wanneer bij grondwet en diverse verdragen verboden onvrije arbeid bij primaire beslissing in de zi van de Awb vertikaal zou worden opgelegd, deze beslissing in bezwaar en beroep geen stand zou houden, redenen om de Awb buiten toepassing te verklaren m.b.t. de Partipatiewet, WMO 2015 en de Jeugdwet. De aanvraag in de zin van de Awb werd daarom vervangen door het horizontale keukentafelgesprek waar ‘samen met de burger’ moest worden overeengekomen en private gegevens zo ‘vrijwllig’ zouden worden verstrekt, naar burgerlijk recht dus.
Rechtspersoon Stroomopwaarts MVS verzoekt dus een onafhankelijk bestuursorgaan een hybride advies af te geven waarmee de overeenkomst aan de keukentafel in etappes wordt vervangen door een gepretendeerde beslissing op bezwaar. Stroomopwaarts MVS is in haar andere juridische hoedanigheid als ‘verlengd bestuursorgaan’ slechts
uitsluitend bevoegd namens de MVS-colleges uitsluitend bevoegd in mandaat beslissingen in reactie op bezwaarschrift af te geven. Het vigerende mandaatbesluit ziet immers slechts op een beslissing op bezwaar in de zin van de Awb nu de wetgever afgifte van enig primaire beslissing in de zin van die Awb bij wet heeft uitgesloten.
Rechtshandelingen en overeenkomsten naar burgerlijk recht blijven uiteraard rechtshandelingen en overeenkomsten naar burgerlijk recht, waarbij volgens prof. Michiel Scheltema de burgerlijke rechter bevoegd is te ordelen bij een dispuut, althans zolang de willens en wetens misleide burger of ondernemer in de zin van de Participatiewet/Tozo voorkomt dat een criminele organisatie als Stroomopwaats MVS de hier uitgelegde wisseltruuk toepast en de Participatiezwendel op deze wijze onder jurisdictie van de overigens aantoonbaar medeplichtige bestuursrechter schuift.
Stroomopwaarts MVS nodigt in haar hoedanigheid van rechtspersoon dus nietsvermoedende burgers uit met haar overeen te komen, waarna het in etappes in conjuratie met een daartoe ingestelde adviescomissie daarna van rechtspersoon in bestuursorgaan verandert. Op deze wijze lijkt het dus slechts alsof Stroomopwaarts MVS als gepretendeerd zelfstandig bestuursorgaan bevoegd zou zijn tot afgifte van primaire beslissingen.
Dit een en ander voldoet dus volledig aan de delictsomschrijving van art. 326 WvSr.
Hiermee geconfronteerd zou directrice Curfs van Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS, en later de burgemeester van Vlaardingen later schriftelijk verklaren dat de bevoegdheid van Stroomopwaarts MVS niet middels de volmacht in de zin van de Gemeentewet en het mandaatbesluit in de zin van de Awb zou zijn geregeld, maar bij het besluit tot het treffen van de Gemeenschappelijke Regeling Stroomopwaarts MVS en het oprichtingsbesluit van Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS onder verwijzing naar de Wet Gemenschappelijke Regelinen en ondermeer de Participatiewet. Hiermee is dus meteen het oogmerk en daarmee het opzet gegeven van de afwijkende mandaatregeling ex. art. 7 lid 4 Pw junctie Wgr…
Laat nu prof. Michiel Scheltema de Minister adviseren deze onmiskenbare Participatiwendel middels art. 79 Pw ook van toepassing te verklaren op de WMO 2015 en de Jeugdwet, feitelijk om de burger de weg af te snijden van de procedure op tegenspraak en geregeld bewijsrecht en de onafhankelijke burgerlijke rechter!
Lees het zelf: Consultatie advies – Scheltema over een integrale geschilbeslechting sociaal domein middels de link naar het bestand in pdf.
https://vng.nl/brieven/consultatie-advies-scheltema-over-een-integrale-geschilbeslechting-sociaal-domein
En hier het origineel: https://www.njb.nl/umbraco/uploads/2020/2/Advies-Scheltema.pd
Voor de goede orde:
Klachten zien dus op ‘horizontale’ rechtshandelingen tussen partijen in civiel- ook wel privaatrechtelijke zin geregeld bij Burgerlijk Wetboek, waarbij de burgerlijke rechter is aangewezen bij een geschil.
Bezwaren zien op een bestuursbesluit, een op de persoon toegespitst besluit heet (maatwerk)beschikking. Tegen dergelijk besluit kan bezwaar worden ingesteld waarna het bestuursorgaan dat het heeft afgegeven na advies van een commissie een besluit p bezwaar afgeeft. Eerst tegen dit secundaire besluit staat dan de weg naar de bestuursrechter open.
Met het oog op de bezuinigingen waartoe gepretendeerd zou worden gedecentraliseerd heeft de wetgever geanticipeerd maar aantoonbaar ook direct aangestuurd op Participatiezwendel en onvrije arbeid. De goedkope rechtsgang via het rechtsmiddel van bezwaar tegen het primaire besluit dat gemotiveerd diende te worden door het college, en het beroep tegen het secundaire besluit op bezwaar bij bestuursrechter, moest vanwege de motiveringsplicht onder het mom van ‘samen met de burger’ worden gewijzigd en waartoe misbruik gemaakt moest kunnen worden van de rechtspersoonlijkheid van een Openbaar Lichaam waarbij dat steeds achteraf van juridische hoedanigheid zou kunnen wisselen en uiterst doortrapt onder de valse vlag van ‘Participatiebedrijf’ zou worden gepresenteerd.
Alleen als de burger in privaatrechtelijke zin zou worden uitgenodigd tot gesprek zou het Participatiebedrijf het slachtoffer ‘in de fuik’ kunnen lokken en aan de vereiste private gegevens kunnen komen die het slachtoffer dan vrijwillig zou hebben verstrekt. Hieroe heeft PvdA-ster Jet Bussemaer toe het ‘Keukentafelgesprek’ ontworpen, in samenspraak met haar Parteigenossen Klijnsma, Asscher en Plasterk die ieder aansluitend een duit in het zakje zouden doen.
Op uiterst doortrapte wijze zou de Algemene wet bestuursrecht daartoe buiten toepassing worden verklaard op de per 1 januari 2015 gedecentraliseerde wetten en ontstonden landelijk allerlei Wild West-situaties waarbij de burger letterlijk aan de honden was overgeleverd en maar wat werd gedaan met WMO en Pw, zwendel die dik geld zou opbrengen dan wel besparen. Met de Jeugdwet ging dit laatste echter niet op, dus konden daarop aangewezen burgers feitelijk aan het gas. Ook zou de Wet gemeenschappelijke regelingen zo worden aangepast dat de deur op een kier zou worden gezet met het oog op de gedaante-wisseling als kennelijk beoogd met het het keukentafelgesprek at dus staat voor list&bedrog, redenen waarom mw. Bussemaker daar na haar nieuwe aanstelling afstand van zou nemen.
Zo’n Nationale Ombudsman die in een rapportje opteert om bezwaren en klachten op dezelfde hoop te (blijven) gooien en gezamenlijk te ‘behandelen’, liefst telefonisch uiteraard, zou in het licht van het bovenstaande direct moeten worden opgeheven. Zelfs prof. Scheltema kwalificeert ‘de procedure’ bij de Ombudsman als de bekende ‘Wassen Neus’, en laat klachtbehandelaar mw. Bruijs-Bos van Stroomopwaarts nou toevallig vooraf te overleggen hoe te handelen met de Ombudsman, althans af te stemmen met een zijner ondergeschikten
Om de ‘rechtsbescherming tegen de overheid’ te herstellen kan dus heel eenvoudig de Algemene wet bestuursrecht weer van toepassing worden verklaard op WMO 2015, Participatiewet, Jeugdwet, en nu dus ook Tozo, inplaats van de uiterst bedrieglijke hybride zwendelpraktijken uit te breiden.
Dan is er ook gewoon weer de bestuursrechtelijke aanvraag voor een beslissing, volgt de primaire beslissing op aanvraag die uiteraard gemotiveerd dient te zijn en waarvan het bestuursorgaan dient aan te even welke gegevens moeten worden verstrekt, twee rechtshandelingen die nu zijn vervangen door ‘de melding’, de uitnodiging tot gesprek en het keukentafelgesprek, handelingen strekkende tot schending van het verbod op onvrije arbeid.
TOZO wordt dus ingeleid met de formele aanvraag waartoe het RBZ kennelijk in mandaat namens de MVS-colleges er toe bevoegd is individuele beschikkingen af te geven waarin de Participatiewet niet voorziet. Stroomopwaarts MVS is onbevoegd tot afgifte van beschikkingen, dat zijn op de persoon en in het geval van TOZO op het bedrijf toegesneden beslissingen waarvoor het RBZ dus inderdaad geen andere dan bedrijfsgegevens mag opvragen.
Stroomopwaarts MVS echter is aders dan het RBZ niet bevoegd tot afgifte van beschikkingen ten name van TOZO-eenmansbedrijven. Stroomopwaarts MVS is slechts bevoegd tot afgifte van besluiten van algemene strekking waarbij het belang van het eenmansbedrijf ondergeschikt is aan de belangen van de gemeenschap en Stroomopwaarts MVS het door haar te belazeren eenmansbedrijf reduceert tot individu wiens belangen ondergeschikt zijn aan het algemeen belang waarvoor het zou staan. Met de procedure van Stroomopwaarts MVS is dus het algemeen belang gediend en niet het belang van het individuele bedrijf dan TOZO aanvraagt. Daarbij is TOZO geen regionale maar een Rijksregeling waarbinnen Stroomopwaarts MVS niks te zoeken heeft.
Het is het RBZ dat verantwoordelijk is voor de gang van zaken en daarover TOZO-bedrijven dient voor- en in te lichten, en niet Stroomopwaarts MVS dat de onderneming onder valse voorwendselen verleidt tot een uitgebreide algemene procedure
strekkende tot algemeen besluit waartoe het vervolgens om gegevens vraagt waarin de Rijksregeling niet voorziet. Stroomopwaarts MVS voert dan eook geen Rijksregeling uit maar is beperkt tot afgifte van besluiten van algemene strekking met het oogmerk van ‘vrijwillige regionale dwangarbeid’. Stroomopwaarts MVS stuurt in feite geen aanvraagformulieren toe maar verzoekt de belanghebbende om een zienswijze op een concept-besluit strekkende tot dwangarbeid, gepretendeerd in het algemeen belang. Stroomopwaarts MVS loopt hier dus vooruit op hetgeen op termijn de ware bedoeling is, waarbij de slachtoffers middels het hun toegezonden formulier worden bewogen tot afgifte ex. art. 326 Sr.
Stroomopwaarts MVS kan en mag geen TOZO beschikkingen afgeven maar slechts besluiten in algemene zin in een verkapte uitgebreide procedure waarbij het om een zienswijze vraagt op het conceptbesluit dat het uiteraard achterhoudt. Deze vorm van bedrog/oplichting is dan ook de enige reden dat het RBZ de formele aanvragen strekkende tot beschikking ten name van het aanvragende bedrijf die bij haar zijn ingekomen niet simpelweg doorzendt aan Stroomopwaarts MVS en deze aanvragen feitelijk saboteert.
Het RBZ dient alle aanvragen naar behoren af te handelen en beschikkingen af te geven. Stroomopwaarts MVS dien alle bij haar ingekomen pseudo-aanvragen door te zenden aan het RBZ, en dus niet omgekeerd.
Als je de informatie over de opzet van het ‘participatiebedrijf’ van Haarlem e.o. bekijkt dat zou een consulent van de domicilie gemeente een intakegesprek doen waarvoor de burger formeel zou moeten worden opgeroepen. De oproeping is strikt bestuursrechtelijk en dient ingevolge de Algemene wet bestuursrecht moet voldoen aan bepaalde vormvoorschriften en dient te zijn gemotiveerd, want daarmee wordt immers vooruit gelopen op de voorgenomen beslissing die eveneens gemotiveerd dient te zijn. Uiteindelijk stelt met bezwaar/beroep in omdat de burger het niet eens is met de motivering. Als de oproeping niet is gemotiveerd hoeft de burger er geen gevolg aan te geven. Het bestuursrecht is geregeld bij Algemene wet bestuursrecht.
Een gemeente is een zelfstandig Openbaar Lichaam dat zowel ingevolge de Awb als in de zin van het Burgerlijk Wetboek kan optreden. De Awb regelt eigenlijk alleen het toepasselijk procesrecht en daar gaat steeds een specifieke wet aan vooraf. Wanneer een Openbaar Lichaam in civilibus wil optreden, dient daar aan voorafgaand een beslissing in de zin van de Awb te worden genomen waarin dat optreden als burgerlijke partij gemotiveerd moet zijn. Stroomopwaarts MVS is een niet-zelfstandig Openbaar Lichaam dat als ‘verlengd-bestuursorgaan’ uitsluitend in mandaat namens een der in ‘Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS’ deelnemende colleges in bestuursrechtelijke zin kan optreden, en in civielrechtelijke zin bij volmacht.
Er is een gezamenlijk besluit waarmee de 3 MVS-colleges Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS van mandaat voorzien, en er is een gezamenlijk besluit waarmee de 3 MVS-colleges Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS machtigen om namens deze 3 MVS-colleges in- en buiten rechte in de zin van het Burgerlijk Wetboek (BW) op te treden. Elke rechtshandeling in de zin van het BW is dus namens alledrie de MVS-colleges die dus gezamenlijk en ondeelbaar verantwoordelijk zijn voor elke rechtshandeling van Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS, mits gedekt door de volmacht die hier bij volmachtbesluit is ingeleid en gemotiveerd.
De Algemene wet bestuursrecht (Awb) is met de Participatiewet buiten toepassing verklaard zodat het recht als geregeld bij BW ziet op de uitvoering van die Partcipatiewet, in feite vanwege de motiveringsplicht die volgt uit die Awb. Met de Participatiewet is een algemene arbeidsplicht ingevoerd die echter niet direct door het Rijk wordt opgelegd maar in medebewind door de gemeentes, feitelijk bij volmacht moet worden uitgevoerd en waarbij de burger de arbeidsplicht niet wordt opgelegd maar deze burger moet worden bewogen vrijwillig met een specialis van de arbeidsovereenkomst in te stemmen en zoals landelijk geregeld de gemachtige rechtspersoon van de gemeente vrijwillig diens private gegevens te verstrekken. Hiertoe wordt de burger uitgenodigd tot gesprek met de geamachtigde van het college van de woonplaats, in casu Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS. De arbeidsplicht ingevolge de Participatiewet geldt dus niet voor de burger maar voor de gemeentes die bestaan uit het college van burgemeester en wethouders, de gemeenteraad en de ambtelijke staf.
Wanneer de bij volmacht beproefde mondelinge arbeidsovereenkomst met het bij gemeentelijke 3-besluit gemotiveerde en tot ‘Participatiebedrijf’ gedoopte Stroomopwaarts MVS tot stand is gekomen, dan zet het participatiebedrijf de arbeidsovereenkomst achteraf op papier. Echter doet het Participatiebedrijf daarbij alsof de werknemer zich aanstonds heeft ziekgemeld en gaat de wergever er zonder enig medische notie standaard vanuit dat het arbeidsongeschiktheidspercentage minimaal 30% is, dat min of meer aansluit bij het deel van het salaris dat de domicilie-gemeente maximaal aan subsidie verstrekt aan het Participatiebedrijf, namelijk 70% van het Wettelijk minimumloon.
Het Participatiebedrijf heeft dan weliswaar een rechtsgeldige (mondelinge) arbeidsovereenkomst gesloten volgens BW maar heeft daarbij nagelaten te vermelden welke aanvullende CAO van toepassing is, de uitzend CAO of de Ambtenaren CAO. Stroomopwaarts MVS staat geregisteerd als uitzend- en detacheringsbedrijf en volgens het huidige recht mag de werknemer zelf de CAO uitkiezen, die van de werkgever of die van het inlenende bedrijf. Na de keukentafel-overeenkomst stuurt het Participatiebedrijf haar werknemer dan een brief waarin deze is aangemeld voor ‘het assesment’, dat staat voor een eigen ‘assessment’ waarbij de uitslag altijd minimaal 30% arbeidsongeschiktheid is in geval het minimumloon is overeengekomen dat nooit het geval is, maar dus een (hoger)percentage gerelateerd aan de toepasselijke ambtenaren CAO. De werkgever pleegt hier dus feitelijk bedrog met financieel oogmerk, immers zou het Participatiebedrijf bij volledige arbeidsongeschikheid het verschil tussen het maximale bedrag dat het per inwoner van de domiciliegemeente aan subsidie is toegezegd, groot 70% van het Wettelijk minimumloon, uit eigen middelen moeten aanvullen tot het salaris ingevolge de toepasselijke CAO.
Begrijp ik het goed dan is het Participatiebedrijf dus door de MVS-partcipanten opgericht om burgers hoe dan ook te bedriegen/op te lichten. Omdat het Participatiebedrijf de arbeidsovereenkomst uiteraard nimmer op papier zet is het wat betreft de arbeidsvoorwaarden waarvan ziekmelding achteraf een eentje van is, dus het ene woord tegen het andere in een geschil waarbij in dit geval de burgerlijke rechter, de kantonrechter, bevoegd is te oordelen.
Nu de burger niet ingevolge de Awb kan worden opgeroepen te verschijnen, wordt de burger ‘in civiel’ uitgenodigd tot gesprek. Op de uitnodigingsbrief en dat gesprek waarbij de uitnodigende partij de uitgenodigde partij tracht tot overeenkomst te bewegen, is dus het burgerlijk recht van toepassing volgens Burgerlijk Wetboek. Een dergelijke uitnodiging kan worden genegeerd of worden afgewezen. Openbaar Licham Stroomopwaarts MVS is echter geen gewone werkgever maar staat bij het Handelsregister van de Kamer van Koophandel slechts ingeschreven als bestuurlijke rechtspersoon die automatisch de anbi-status en daarmee vrijstelling van BTW en andere belastingen heeft die wel op elke echt bedrijf drukken.
Het Participatiebedrijf is ingevolge de wet poortwachter die met vooruitziende blik enige deccenia geleden is ingesteld, bij arbeidsongeschikheid van haar werknemers verplicht het salaris door te betalen en samen met de arbeidsgehandicapte werknemer een trajectplan op te stellen. Iemand is ‘arbeidsgehandicapt’ als deze om wat voor reden niet (meer) in staat is het Wettelijk Minimumloon te verdienen, zoals slachtoffers van de wettelijke doorbetalingslicht bij ziekte en nu dan de ZZP-ers die zich aanmelden bij het Participatiebedrijf voor ondersteuning in de zin van TOZO na eerst een aanvraag bij het RBZ-Rotterdam te hebben ingediend. Het verschil tussen het RBZ en Stroomopwaarts MVS is dat het RBZ als onderdeel van de gemeente Rotterdam een bestuursorgaan is en TOZO namens het college van de woonplaats op aanvraag bij beschikking aan het ZZP-bedrijf toekent en daartoe geen persoonlijke informatie behoeft, en Stroomopwaarts MVS een bestuurlijk bedrijf dat slechts bevoegd is bij volmacht van de 3 MVS-colleges bijeen mondelinge arbeidovereenkomsten sluit, of deze stilzwijgend tot stand te doen komen, waarover het ‘de klant’ uiteraard nooit van te voren juist voorlicht, integendeel!
Er is via DigID een invulformulier online dat wordt verkocht als aanvraagformulier. Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS maakt ook gebruik van dit invulformulier waar gebleken vragen moeten worden ingevuld die behalve bedrijfsgegevens ook persoonlijke gegevens over het huishouden en levenspartner van de directeur-ZZP-er. Dergelijk formulier staat dus gelijk aan de uitnodiging tot sollicitatiegesprek aan de keukentafel dat dient om de nietsvermoedende burger een arbeidsovereenkomst in de schoenen te schuiven met het regionale participatiedrijf. De gemeente Rotterdam (RBZ) weet dat als geen ander en laat daarom na de aanvragers van TOZO juist in te lichten terwijl het daar na inkomst aanvraag helemaal toe is verplicht.
Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS is louter opgetuigd om misbruik te kunnen maken van rechtspersoonlijkheid die nodig was om de nietsvermoedende burger en nu ook de TOZO-gerechtigde in privaatrechtelijke zin te kunnen bedriegen/op te lichten ex. art. 326 Sr. Daartoe moest de nieuwe instantie aansluitend worden verkocht als ‘Participatiebedrijf’ en zou in de aan te passen Wet gemeenschappelijke regelingen door minister Plasterk de deur stiekem op een kiertje worden gezet ‘juncto’ het door staatssecretaris Klijnsma ingecalculeerde bedrog/oplichting ex. art. 79 Participatiewet.
Uit dat art. 79 Participatiewet en de afwijkende mandaatregeling in die wet kan worden afgeleid dat de Algemene wet bestuursrecht buiten toepassing is verklaard en hier uitsluitend het burgerlijk recht van toepassing is.
De tot gesprek uitgenodigde burger die nooit van tevoren schriftelijk om diens persoonlijke gegevens zal worden gevraagd is dus volkomen vergelijkbaar met degene die zich nu voor TOZO onder aanwending van allerlei smoejes van het participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS online zou dienen te melden, inplaats dat de rechtsgeldige aanvragen gemotiveerd door de gemeente Rotterdam (RBZ) datfeitelijk het mandaat hier weigert ingevolge de Awb aan de verantwoordelijke colleges worden doorgezonden.
Rotterdam daarentegen hult zich, net als de domicilie gemeenten in stilzwijgen en laten de aspirant tot arbeidsgehandicapte te brandmerken regionale-dwangarbeiders willens weten door het ‘eigen’ bedrijf ‘bewegen’ tot afgifte van in de zin van artikel 326 wetboek van Strafrecht.
Men heeft het ‘foutje’ te laat ingezien, mede omdat maar een beperkt deel van de voor de uitvoering verantwoordelijke geheel op de hoogte is van de eveneens beoogde wisseltruuk die het college van Vlaardingen enige jaren geleden in antwoord op raadsvragen van dan SP-raadslid Ingrid Wijker zou bekennen waarmee ook het opzet van deze TOZO-oplichting door Stroomopwaarts MVS is gegeven en dus binnen de volmacht valt waarbinnen het rechtshandelingen verricht.
Vroeg nu echt niemand zich af waarom Stroomopwaarts MVS niet gewoon een transparant aanvraagformulier toestuurt waarin uitsluitend vragen het aanvragende bedrijf betreft, maar Rotterdam de slachtoffers eerst wilens en wetens nog verder in de prblemen brengt zodat die uit nood gedreven klakkeleloos een aanmelding tot de hiermee beoogde onvrije arbeid invullen op aangeven van Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS dat hiermee hooguit zich zelf helpt?
Met de aanvraag om TOZO, een aavraag waarop de Algemene wet bestuursrecht ziet, was ‘Den Haag’ mogelijk even vergeten dat de BBZ sinds de laatste wijziging deel uitmaakt van de Participatiewet, of ‘Den Haag’ heeft de ZZP-ers willens en wetens opgezet om te kunnen verhullen dat de Algemene wet bestuursrecht (Awb) met de Participatiewet (Pw) buiten toepassing is gesteld.
De strikt persoonlijke bestuursrechtelijke aanvraag om ondersteuning in de zin van de Pw en daarmee ook BBZ en TOZO is formeel daarom vervangen door de ‘aanmelding’ waarop het burgerlijk recht ziet en waarna het college van de woonplaats degene die aanspraak maakt op ondersteuning meteen aan het werkt probeert te krijgen.. Dergelijke aanmelding kan door de behoeftige zelf worden gedaan of door derden, waarbij het uitgangspunt kennelijk is ‘wie zwijgt stemt toe’.
Wanneer het college vaststelt dat er geen werk is voor de aangemelde dan wordt deze door het Participatiebedrijf bij volmacht uitgenodigd voor een gesprek aan de keukentafel. Hiermee is iets opmerkelijks aan de hand. De burger meldt zich dus formeel bij het college van de woonplaats maar wordt daarop uitgenodigd door rechtspersoon Stroomopwaarts MVS, het participatiebedrijf, dat zulks doet bij volmacht van de colleges van Maassluis, Vlaardingen en Schiedam.
De geniepigheid schuilt hierin: de nietsvermoedende burger die denkt dat hij een bestuursrechtelijke aanvraag doet bij het college van de woonplaats, meldt zich, in privaatrechtelijke zin dus aan voor arbeid bij het Participatiebedrif. Het keukentafelgesprek staat in die zin dus voor sollicitatiegesprek waarbij de ‘sollicitant’ steeds door het Participatiebedrijf wordt aangenomen en nadien op grond van de Participatiewet voor maximaal 70% van het Wettelijk minimumloon subsidie ontvangt van het college van de woonplaats.
Het komt er feitelijk op neer dat het Participatiebedrijf een arbeidsovereenkomst met de aanmelder sluit, waarna het Participatiebedrijf het college van de woonplaats verzoekt een subsidie toe te kennen in de zin van de Participatiewet, en wel op basis van een arbeidsongeschiktheidspercentage van minimaal 30%. De werknemer ontvang kort daarna een brief waarin staat dat hij is aangemeld voor ‘het assessment’ , een eigen instrument waarmee Stroomopwaarts MVS haar subdie-aanvraag motiveert en waarbij de uitkomst altijd voor minimaal 30% ‘arbeidsgehandicapt’ is. Stroomopwaarts MVS laat daarbij zorgvuldig in het midden door wie of wat en waarom dan wel de nietsvermoedende burger is aangemeld voor dit neppe-assessment waarmee het Participatiebedrijf dan dus op de loonkosten bespaart en vanwege de middels het assessment vastgestelde arbeidshandicap haar werknemers re-integratieverplichtingen annex arbeidsverplichtingen oplegt en bij niet na-koming een deel van het salaris kan inhouden op basis van de Wet verbetering Poortwachter waarvan Spoor 1 en Spoor 2 ook door het Participatiebedrijf worden toegepast.
Stroomopwaarts MVS staat onder diverse bedrijfsmatige noemers bij het Handelsregister van de Kamer van Koophandel ingeschreven, maar heeft ook de fiscale anbi-status en is dus net als een Stichting een werkgever zonder winstoogmerk en is vrijgesteld van BTW, heteen echter niet wil zeggen dat het daarmee ook is vrijgesteld van premie- en belastingafdracht voor haar werknemers die het verplicht productiewerk binnens- of buitenshuis te verrichten.
Wordt de nietsvermoedende aanmelder doorgaans door het Participatiebedrijf strekkende tot mondelinge overeenkomst aan de keukentafel namens het college van de woonplaats dat hiertoe volmacht heeft verleend, van de TOZO-‘aanvrager’ is het nog de vraag of deze namens het college van de woonplaats en dus bij volmacht door Stroomopwaarts MVS op het verkeerde been wordt gezet, of geheel door rechtspersoon Stroomopwaarts MVS zelf wordt belazerd.
Er is een wet in de maak waarbij (de motivering van) besluitvorming op grond waarvan bestuurlijke rechtspersonen als het ‘verlengd Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS’ zich op de markt begeven nauwkeurig zal moeten worden getoetst, een controle die nu feitelijk ontbreekt en waardoor Stroomopwaarts MVS denkt ‘carte blanche’ te hebben, al dan niet bij volmacht van de drie participerende MVS-colleges bijeen.
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/stb-2020-118.html
‘Deze bijstandsgerechtigde is voor de voorziening in het bestaan aangewezen op arbeid in dienstbetrekking en dus niet op arbeid in eigen bedrijf of zelfstandig beroep. Beide juridische systemen sluiten elkaar uit.’
‘Om die reden wordt noodzakelijkerwijs teruggevallen op de systematiek van de Participatiewet van vaststelling van het inkomen per kalendermaand.’
INTEGRITEIT:
Professor Michiel Scheltema kan natuurlijk beweren dat de Algemene wet bestuursrecht moet worden aangepast en dat maatwerk moet worden getoetst, maar wat heeft dat voor zin als die Awb buiten toepassing is verklaard bij specifieke wetgeving? Dit is duidelijk met een zeker oogmerk zo door de Wetgever en mogelijk met instemming van prof. Scheltema zo opgezet, en dan om advies gaan vragen hoe het op te lossen?
Dan is er het probleem dat in de praktijk niet ‘het college’ beslist maar een van Januskop voorziene ‘instantie’ als Stroomopwaarts MVS waarbij ‘de klant’ vooral niet vooraf mag weten met wie of wat van doen te hebben; met het private uitvoerende interne proces ‘Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS’, of het interne bestuurlijke proces dat als ‘verlengd bestuursorgaan’ nu uitsluitend in mandaat namens een der MVS-colleges beslissingen op bezwaar mag ‘verzorgen’ waarbij rechtshandelingen van de ondeelbare eenheid rechtspersoonlijkheidsbezittend Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS in staat is haar eerder rechthandelingen naar burgerlijk recht steeds achteraf te doen lijken op feitelijke handelingen ter voorbereiding op een besluit, waarbij dat dus voorbereidingshandelingen betreft voor een bedrieglijk besluit op bezwaar en dus staat voor bedrog met hoger misdrijf van onvrije arbeid en mensenhandel als oogmerk. Immers is het primaire besluit in de zin van de Awb nu in ieder geval bij wet uitgesloten. Dit sluit overigens naadloos aan bij het volgende citaat waarbij het RBZ niet schrijft dat Stroomopwaarts MVS na doorsturen door het RBZ zal beslissen op de reeds ingediende aanvraag maar dat Stroomopwaarts MVS zal ‘oppakken’, in privaatrechtelijke zin dus!
‘Te lezen valt: ‘Heeft u in de afgelopen weken een aanvraag Tozo bij het RBZ ingediend? Dan vragen wij u om de aanvraag opnieuw bij Stroomopwaarts in te dienen. Hierdoor kunnen wij u meer zekerheid bieden dat uw aanvraag spoedig opgepakt wordt. Het RBZ stuurt de eerder ingediende aanvragen wel door, maar we weten niet wanneer.’
RBZ kan een aanvraag in de zin van de Awb namelijk helemaal niet doorsturen naar Stroomopwaarts MVS dat ingevolge de vigerende mandaatregeling uitsluitend als verlengd besltuuursorgaan kan en mag beslissen namens het college van de woonplaats van de aanvrager. Het RBZ zal de aanvragen dus hooguit kunnen doorsturen naar het college van de woonplaats van de aanvrager en dus niet naar Stroomopwaarts MVS dat in privaat slechts de feitelijke uitbetalingen mag verrichten.
Eind november 2019 verzoekt een inwoonster van Vlaardingen het college van Vlaardingen integraal om inzage in de op haar persoon betrekkelijke stukken, als ook inzage in de de voorschriften van hogerhand waarin de opmaak van ondermeer de uitnodigingen tot gesprek zijn vastgesteld waar de Officier van Justitie te Rotterdam naar verwijst in een ambtelijk stuk. Eerst als het college de wettelijke dwangsommen inzake beide afzonderlijke verzoeken zijn aangezegd reageert het daartoe onbevoegde Stroomopwaarts MVS maanden later met een tweetal op 10 december 2019 geantedateerde brieven waarin een verzoek aan het college tot aanvulling van reguliere inkomsten wordt verdoezeld en dat Stroomopwaarts MVS geen inzage kan bieden in de svoorschriften omdat het hier over niet beschikt. Dan is er een derde wel juist gedateerde brief waarin het stelt dat een afdeling van Stroomopwaarts MVS het verzoek tot inzage in persoonlijke stukken zal…. ‘oppakken’.
Er zijn dus eind november 2019 welgeteld drie formele verzoeken bij het nog steeds formeel daartoe verantwoordelijke college van de woonplaats ingediend waarop het college dient te beslissen: 1) een verzoek tot aanvulling van reguliere verdiensten uit arbeidsovereenkomst, 2) een verzoek tot integrale inzage in op de persoon betrekkelijke stukken, en 3) een WOB-verzoek m.b.t. voorschriften van hogerhand wat betreft de bepaalde opmaak van stukken waaruit mede het opzet moge blijken van de wisseltruuk voornoemd.
Het zijn formeel nog altijd de drie MVS-colles waarvoor de voorschriften van hogerhand als door de OvJ genoemd inzake opmaak en het daarmee samenhangende ‘gedubbelde mandaat’ gelden. Stroomopwaarts MVS bestond ten tijde van deze voorschriften of aanwijzingsbesluiten van hogerhand, daargelaten dat het Rijk niets vertellen heeft over Stroomopwaarts MVS, althans niet formeel. Het lijkt er op dat de MVS-colleges, gelet op de voorschriften zoals opgetekend bij ambtelijke akte vanuit het Openbaar Ministerie Rotterdam, nu hebben laten onderzoeken of aan het Rijk gelet op voorschriften dan wel aanwijzingsbesluiten nu dan ook de volle (financiele) verantwoordelijkheid kan worden gelaten voor Stroomopwaarts MVS.
Zowel RBZ als in casu het cllege van Vlaardingen dienen bij doorverwijzing de aanvrager ingevogle de Awb een gemotiveerde brief toe te sturen waarin wordt aangegeven op welke wettelijke grondslag het van oordeel is dat een ander zelfstandig bestuursorgaan bevoegd is kennis te nemen van de aanvraag of aanvragen, waarbij de eerste en enige datum van inkomst bepalend is voor de beslistermijn en na 8 weken aan te zeggen dwangsommen die dan gaan lopen.
Over het RBZ te Rotterdam dat hier dus samen met de te allen tijde verantwoordelijk MVS-colleges en het in privaat optredende Stroomopwaarts MVS aanvragers willens en wetens onjuist voorlicht, valt in die zin nog wel een en ander te verhalen, maar dat bewaren we wel voor een volgende keer..
Oppakken…..
Allereerst excuses voor de typo’s.
Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS is dus een niet-zelfstandig bestuursorgaan met rechtspersoonlijkheid, een zogenaamde ‘collegeregeling’ waarvan het interne bestuurlijk ‘proces’ uitsluitend in mandaat namens een der MVS-colleges beslissingen op bezwaar mag afgeven. Stroomopwaarts MVS is in die zin dus geen zelfstandig bestuursorgaan.
Stroomopwaarts MVS zou formeel zijn opgericht om ambtelijk personeel van de MVS-gemeentes te kunnen overnemen, en er zou een ‘Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS’ worden opgericht. Het bestuur van Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS zou een echt Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS kunnen oprichten en als zodanig onder deze naam separaat bij het Handelsregister van de KvK moeten inschrijven. Een ‘bedrijf’ is gericht op het maken van winst en Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS is door de aandeelhouders, de drie MVS-colleges ook met dat oogmerk opgericht, en of die winst nu voortkomt uit inkomsten uit verkoop, arbeid of besparingen maakt voor de belastingdienst niet uit.
‘Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS’ bestaat echter formeel niet en dient slechts om de burgers een rad voor ogen te draaien. Er is dan ook geen ‘Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS’ bij het Handelsregister ingeschreven maar slechts een Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS dat de automatisch de anbi-status en dus vrijstelling van belastingen van de Belastingdienst heeft terwijl het zich als bedrijf met winstoogmerk presenteert en ook inkomsten genereert. Elk ander bedrijf uit binnen- of buitenland dat diensten verkoopt aan gemeenten dient hierover belastingen en werkgeverslasten af te dragen aan de belastingdienst. Met ‘Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS ontduiken de drie deelnemende MVS-colleges dus de Europese aan bestedingsregels en belastingen, en verder strijkt men op deze wijze zo mogelijk ook nog onder valse schim (Europese ESF) subsidiegelden op.
Nog erger is dat Stroomopwaarts MVS haar rechtspersoonlijkheid misbruikt om de nietsvermoedende burgers en nu TOZO-gerechtigden in privaatrechtelijke zin uitnodigt tot gesprek aan de keukentafel en ook beweegt ‘vrijwillig’ private gegevens te overleggen waar het vervolgens mee aan de haal gaat , volgens prof Michiel Scheltema is dit feitelijke bedrijfsmatig opgezet en uitgevoerde onrechtmatige keukentafelbedrog de nieuwe benadering in de primaire fase, en is dit middels valselijk opgemaakte uitnodigingen tot gesprek volgens het Openbaar Ministerie niet strafbaar vanwege ‘de voorschriften’, waarmee impliciet een beroep wordt gedaan op de verwerpelijke Pikmeer-doctrine. Met andere woorden de kluit wordt dus structureel en op aanwijzing van hogerhand belazerd waarmee het opzet hiervan dus is bewezen. De vraag is hier uiteraard of de Europese rechter deze Pikmeer-benadering op grond waarvan de Wet gemeenschappelijke regelingen zou worden aangepast met ingang van 2015 ook ‘pikt’.
Blad 11 rapport Scheltema aan de Minister Ollongren:
‘Het mogelijk maken van integrale geschilbeslechting bij de gemeente in de fase van bezwaar en
klachtbehandeling zou ook onder de huidige wetgeving bevorderd moeten worden. De
ondersteuning die PCMO daarbij geeft, kan een aanzienlijke bijdrage leveren. Een uitbreiding van die
ondersteuning, die mogelijk ook de vormgeving van de nieuwe benadering in de primaire fase
(keukentafelgesprek) zou kunnen betreffen, zou daarbij behulpzaam kunnen zijn.’
Dit betekent dat op privaatrechtelijke rechtshandelingen van Stroomopwaarts MVS als uitnodigingsbrieven tot gesprek, het (keukentafel)gesprekken en het vragen van private gegevens van de burger zijn en blijven geregeld bij Burgerlijk Wetboek. Ook klachten hier over dienen door het interne bedrijfsproces strikt als zodanig te worden afgehandeld om daarmee acties uit onrechtmatige daad bij de burgerlijke rechter te voorkomen.
Stroomopwaarts MSV is in werkelijkheid echter (ook) opgericht op van hogerhand aangewezen misbruik te kunnen maken van de dubbele juridische hoedanigheid waarbij Stroomopwaarts MVS klachten over rechtshandelingen geregeld bij burgerlijk recht in etappes achteraf middels valsheid in geschrift als feitelijke handeling ter voorbereiding op een (primaire) beschikking wegzet terwijl het in haar bestuurlijke hoedanigheid slecht bevoegd is om in mandaat namens een der MVS-colleges te beslissen op bezwaar. De beschikking is een besluit op de persoon van de burger gericht.
Het bestuur van Stroomopwaarts MVS is slechts bevoegd in algemene zin besluiten te nemen, feitelijk ingevolge het ondeelbaar mandaat van de drie MVS-colleges bijeen. Er is echter maar 1 mandaatbesluit en dat is het gezamenlijke mandaatbesluit. Dit betekent dat Stroomopwaarts MVS geen op de persoon toegespitste beschikkingen kan afgeven nu daarvoor een separaat mandaatbesluit van het college van de woonplaats ontbreekt. Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS is verder bij gezamenlijk besluit GEMACHTIGD om namens de drie MVS-colleges in- en buiten rechte voor dezen op te treden, en ook deze machtiging om rechtshandelingen volgens het Burgerlijk Wetboek te verrichten is ondeelbaar, hetgeen betekent dat de MVS-colleges bijeen volledig verantwoordelijk zijn voor onrechtmatig handelen door Stroomopwaarts MVS.
De burger KAN dus rechtspersoon Stroomopwaarts MVS in rechte betrekken in een actie uit onrechtmatige daad. Middels art. 79 Participatiewet KAN uitsluitend die ook burger die zich onrechtmatig behandeld acht door rechtspersoon Stroomopwaarts MVS, het college van de woonplaats verzoeken bij afzonderlijk besluit de aansprakelijkheid van de in rechtspersoon Stroomopwaarts MVS verenigde MVS-colleges tot de hare maken, waarmee het college van de woonplaats dus beide andere deelnemers ‘bevrijdt’. Uitsluitend op deze beslissing van het college van de woonplaats ziet dan de Awb, verder staat de Participatiewet en ook het mandaatbesluit hier volledig buiten.
Omdat de met de Participatiewet de Awb en daarmee een (primaire) beschikking is uitgesloten, mag men zich afvragen waarom de MVS-colleges een gezamenlijke mandaatregeling hebben opgetuigd waarmee Stroomopwaarts MVS als daartoe als zelfstandig bestuursorgaan onbevoegd beslissingen op bezwaar mag ‘regelen’ voor die MVS-colleges bijeen waarbij er geen onderscheid is gemaakt tussen besluiten in algemene zin en (maatwerk)beschikkingen.
Het bestuur van Stroomopwaarts MVS is weiswaar bevoegd tot afgifte van algemene besluiten en te beslissen op bezwaar ingesteld tegen deze algemene besluiten, maar Stroomopwaarts MVS is onbevoegd tot afgifte van primaire- en dus ook secundaire beschikkingen op bezwaar namens een der deelnemende MVS-colleges nu de Participatiewet noch enig mandaatregeling daarin voorziet. Dit weet men uiteraard ook bij de MVS-colleges en Stroomopwaarts MVS, hetgeen betekent dat dezen willens en wetens burgers voor en aan de keukentafel belazeren en Stroomopwaarts MVS daartoe wettelijk gezien onbevoegd ook wel onrechtmatige beschikkingen in het maatschappelijk verkeer brengt die dus kwalificeren als valselijk opgemaakt en ondertekend.
Het Openbaar Ministerie, directrice van Stroomopwaarts MVS Curfs en daarna de burgemeester van Vlaardingen weten als geen ander dat Stroomopwaarts MVS individuele burgers aan de keukentafel belazerd en dat dit met schriftelijke uitnodigingen tot gesprek in enigszins hybride opmaak wordt ingeleid. De burger wordt hier dus met dergelijke brieven weloverwogen ‘bewogen’ in strafrechtelijke zin. Het Openbaar Ministerie stelt dat geen sprake zou zijn van strafbare feiten vanwege ‘de voorschriften voor instanties als Stroomopwaarts’ , met andere woorden dat valsheid in geschrift ter voorbereiding op het bedrog aan de keukentafel van hogerhand is voorgeschreven, immers voorziet de Participatiewet noch het vierende gezamenlijke mandaatbesluit hierin, althans niet direct zichtbaar.
Mw. Curfs en de burgemeester van Vlaardingen beroepen zich vervolgens wat betreft de gepretendeerde beslissingsbevoegdheid inzake besluiten m.b.t. individuele burgers bij afzonderlijke brieven op het gezamenlijke besluit waarbij de Gemeenschappelijke regeling Stroomopwaarts MVS is getroffen en vervolgens Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS is opgericht. Met dit besluit zouden volgens Curfs en de burgervader van Vlaardingen integraal alle bevoegdheden van de MVS-colleges aan Stroomopwaarts MVS zijn ‘opgedragen’, immers is in de Participatiewet waarop de Algemene wet bestuursrecht buiten toepassing is verklaard daarin een artikel opgenomen waarin staat dat het college haar bevoegdheden KAN opdragen aan een ander bestuursorgaan.
Wie de achteraf nog eens gaat snuffelen ziet dat de MVS colleges Stroomopwaarts MVS niet van een dergelijk mandaat hebben voorzien maar van een MACHTIGING. Een apart mandaatbesluit in de zin van de Participatiewet waarop niet de Awb ziet is natuurlijk nonsens en het moet ervoor worden gehouden dat de wetgever met dit opmerkelijke mandaatartikel in onderlinge samenhang et art. 79 Pw hiermee heeft beoogd dat beide mandaatregelingen elk van andere snit, elkaar ‘ergens in het midden’ zouden overlappen, immers welke aan de keukentafel te belazeren burger heeft nou juridische notie die zover reikt? Ook uit art. 79 Pw volgt namelijk dat de Awb buiten toepassing is verklaard en Stroomopwaarts MVS wat betreft de individuele burger onbevoegd is tot afgifte van enig beschikking betreft uitsluitend handelt bij volmacht, in privaatrechtelijk zin dus.Vandaar dat nu ook in het geval van TOZO Stroomopwaarts MVS niet stelt op aanvraag te zullen beschikken, maar de aanvragen bij het mogelijk wel beschikkingsbevoegde RBZ, als meldingen van ‘arbeidsgehandicapten’ en tot onmiskenbare dwangarbeid veroordeelde burgers te zullen ‘oppakken’. Alleen het brandmerk middels ‘het assessment’ ontbreekt nog.
De ‘grap’ bij dit alles is dat de wetgever helemaal niet het belang van de individuele burger en daarmee op de persoon toegespitste maatwerkbeslissingen voor ogen heeft gehad en daarom de werkelijke op de mogelijkheden van de individuele toegesneden maatwerkbeschikking bij wet uitgesloten. Alle beslissingen van Stroomopwaarts MVS die het involge het vigerende gezamenlijke mandaatbesluit afgeeft zijn strikt genomen dan ook geen individuele beschikkingen maar besluiten in algemene zin waarmee de rechten van het individu dus ondergeschikt worden gemaakt aan de meerderheid. Dit staat dus regelrecht voor fascisme en heeft niets met een rechtsstaat waarin het individu tegen de meerderheid wordt beschermd meer te maken. Essentieel bij deze fascistische doctrine is het tot ‘arbeidsgehandicapte’ brandmerken van de aan de keukentafel uitgenodigde nietsvermoedende burger die dan immers moet ‘revalideren’ binnen de gemeenschap die daartoe nakoming eist en bij niet-nakoming van de feitelijke dwangarbeids-overeenkomst salaris mag doen inhouden door de rechtspersoon Stroomopwaarts MVS.
Een besluit ex. art. 79 Pw waarmee het college wat betreft de aansprakelijkheid de beide andere deelnemers in Stroomopwaarts MVS bevrijdt, valt dus buiten het vigerende mandaatbesluit van de 3 MVS-colleges en Stroomopwaarts MVS staat daar in bestuursrechtelijke zin dus volledig buiten omdat het een primaire beslissing in de zin van de Awb betreft van het college van de woonplaats. Is de burger het niet eens met deze beslissing dan staat hem het rechtsmiddel van bezwaar open en dient het college het bezwaarschrift voor advies toe te zenden aan de algemene bezwaarschriften commissie van dat specifieke college, en dus niet aan de adviescommissie welke speciaal door de drie MVS-colleges voor Stroomopwaarts MVS in het leven is geroepen…
Maar goed, we leven dus niet in een rechtsstaat maar in een op corporatieve leest geschoeide natie waarbij niet het primaat bij de democratisch gekozenen ligt maar bij de Nationale Sociale Partners, een bepaald segment van het bedrijfsleven, een substantieel deel der rechterlijke macht waarbij twee Grote Raden participeren en daarbij in hoogste instantie rechtspreken, en een groot aantal wetenschappers dat behalve ‘zullie’ adviseert, meestal ook nog belangen heeft in allerlei commissies en pseudo-bedrijven die voor veel geld voor ‘advies’ worden ingehuurd en als adviseur vaak ook nog ESF-subsidies opstrijkt, redenen waarom het ESF-loket na een WOB-verzoek de namen van e professionele aanvragers zou weglakken en niet de begunstigden. Iemand als mevrouw Curfs wordt dan ook niet zozeer om haar capaciteiten, werkzaamheden en behaalde resultaten beloond, als wel om haar connecties in vele hierboven aangehaalde ‘entiteiten’. En de burger en MKB-er maar betalen!
Wat er bij klachten teen rechtshandelingen van rechtspersoon Stroomopwaarts MVS gebeurt is dat rechtspersoon Stroomopwaarts MVS de klachten niet in privaatrechtelijke zin in behandeling neemt ter voorkoming van een actie uit onrechtmatige daad door de benadeelde partij, maar middels misbruik van een ambtelijk secretaris van Stroomopwaarts MVS de klachten doorzendt aan de ambtelijk secretaris van de speciaal voor Stroomopwaarts MVS opgerichte bezwaarschriftencommissie die meestal dezelfde ambtelijk secretaris is. De vervalsing van klacht tot bezwaren gebeurt dus zeer geleidelijk en in etappes waarbij verschillende figuren zijn betrokken zodat men zich erop kan beroep slechts ‘radertjes in de grote machine te zijn’ en zich daarom niet persoonlijk verantwoordelik voor het geheel achten. Dit hebben we natuurlijk wel vaker gehoord en werden bepaalde daders wel degelijk na berechting opgehangen.
Klachten waarop het Burgerlijk Wetboek zien komen zo dus terecht bij de bezwaarschriftencie die speciaal voor Stroomopwaarts MVS, naar ik aanneem bij gezamenlijk besluit van de drie mVS-colleges, is ingesteld. Volgens vaste jurisprudentie van de Raad van State is dit een zelfstandig bestuursorgaan. Het is dus rechtsperson Stroomopwaarts MS dat een bestuursorgaan verzoekt evidente klachten ingevlge het Burgerlijk Wetboek, bij besluit aan te merken als ware het bezwaren tegen een primaire beschikking waartoe het als verlengd bestuursorgaan hoe dan ook niet bevoegd is deze af te geven. Het gaat echter als gesteld nooit om een beschikking er de rechtsbescherming van het individu, maar om besluiten in algemene zin waartoe Stroomopwaarts MVS wel bevoegd is, en dit heeft verstrekkende consequenties wat betreft de plaatselijke democratie.
Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS is opgericht om het algemeen belang te dienen en haar bestuur is dan ook uitsluitend bevoegd tot afgifte van beslissingen waarmee het algemeen belang is gediend. Een beslissing in het algemeen belang heet ‘besluit’. Besluiten waarmee uitsluitend het belang van het individu zijn gediend heten ‘beschikking’ en zijn daarom uitgesloten. Algemene besluitvorming kent een uitgebreide procedure waarbij belanghebbenden hun zienswijze op het concept-besluit mogen geven. Stroomopwaarts MVS doet dat ook: de burger wiens individuele belangen op gewiekste wijze op ‘vrijwillige’ basis bij algemeen besluit ondergeschikt gemaakt ziet aan de belangen van de gemeenschap wordt door Stroomopwaarts MVS uitgenodigd zijn zienswijze te geven alvorens het besluit te nemen. Het lijkt er verder op dat de Algemene bezwaarschriftencommisies van de afzonderlijke MVS-gemeenten kunnen worden opgeheven of wellicht al zijn opgeheven nu is voorzien in een brede algemene bezwaarschriftencommissie ten behoeve van ‘Rijksgouw Stroomopwaarts MVS’.
Blijft echter het bedrog en ook oplichting waartoe de nietsvermoedende burger in georganiseerd verband wordt verleid tot afgifte aan Stroomopwaarts MVS van geld, inlichtingen, enig goed of in geld uit te drukken gedragingen als arbeid, daartoe primair bewogen door uitnodigingen tot gesprek door rechtspersoon Stroomopwaarts MVS. Het Openbaar Ministerie zou daarom dergelijke uitnodigingsbrieven als volgt kwalificeren: ‘Verslaglegging van meerdere (telefonische) gesprekken’, waarmee het Openbaar Ministerie dus het middel en het oogmerk, namelijk bedrog/oplichting ex. art. 326 Sr om kennelijk moverende redenen verwisselt.
Ook dit zal wel volgende de voorschriften zijn…
Hallo
Zo te zien stroomopwaarts en hun systeem en manier van het werk en aanpak van het probleem veroorzaakt zelf nog extra problemen .ik heb zelf vakker mee gemaakt ,stroomopwaarts is gemaakt om ons niet te betalen . Ze hebben altijd een smoesjes of een slechte reden om jou gek te houden . En vaak krijg je niet eens een antwoord op je klacht !! E-mail word niet beantwoord, telefonisch en whatsapp als hun willen wel en anders maanden geen antwoord. zo te zien klachten en bezwaren heeft heel weinigen en vaak niet geholpen. Maar gek genoeg niemand doet wat.! Waar zijn de klachten en bezwaren geblijven? Word onze klachten vervaalst of verwijderd? Systeem van stroomopwaarts heeft veel fouten!!Heeft iemand naar nachtopvang geweest en daar de klachten en systeem van aanpak gecontroleerd ?? Heeft iemand de postadres en ondernemers en kvk en probleem van ondernemmers en manier van het aanpak gecontroleerd ?ze geven verkeerde info aan ondernemmers en ze weten niks over onderneming en terug keer naar maatschappij ?ik moest zelf de weg vinden en heb ook gevonden! Heel ander weg dat stroomopwaarts had mij geadviseerd .. Wie helpt de ondernemmers en heeft hij/zij genoeg informatie en ervaring met onderneming en hun problemen? Bij stroomopwaarts vlaardingen zij zeker te onprofessionele medewerkers :