MAASSLUIS- Nicole van der Wekken volgt per 1 maart Desiree Curfs op als directeur van Stroomopwaarts. Het dagelijks bestuur van Stroomopwaarts, bestaande uit PvdA-wethouders Sjoerd Kuiper (Maassluis), GroenLinks-wethouder Bart de Leede (Vlaardingen) en AOV-wethouder Duncan Ruseler (Schiedam), benoemde haar tot directeur na een zorgvuldige sollicitatieprocedure. Van der Wekken is nu nog directeur Bedrijfsvoering bij de Immigratie en Naturalisatie Dienst (IND). Tot haar aantreden is Albert Blok, unitmanager Bedrijfsvoering, de waarnemend directeur van Stroomopwaarts.
Na haar studie Rechten begon Van der Wekken haar loopbaan bij de Vereniging Nederlandse Gemeenten. Bij de sociale dienst van de gemeente Den Haag had zij daarna diverse leidinggevende functies. Van der Wekken is 52 jaar en woont in Den Haag. “Ik vind Stroomopwaarts een mooie organisatie met een interessante opgave. Er zijn genoeg uitdagingen. We moeten verder met de aanbevelingen van de evaluatie van Berenschot, de evaluatie van de Participatiewet, de samenwerking in het sociaal domein en de gevolgen van de coronacrisis. Ik verheug mij erop om samen te werken met de gemeenten Maassluis, Vlaardingen en Schiedam, werkgevers in de regio én met alle medewerkers van Stroomopwaarts.”
Namens het dagelijks bestuur van Stroomopwaarts spreekt wethouder Bart de Leede zijn volle vertrouwen uit in de nieuwe directeur: “We hadden een mooi aanbod van sterke kandidaten en Nicole was de breed gedragen favoriet hiervan. We verwachten dat haar deskundigheid en haar betrokkenheid bij de doelgroep Stroomopwaarts de komende jaren verder zal brengen en onze gemeenten toonaangevend zullen blijven in het verbeteren van de arbeidsparticipatie van onze inwoners en het bestrijden van armoede en schulden.”
GEEF UW MENING!!
Plaats een reactie onder dit bericht op deze site (scrol naar beneden). Gebruik uw vrijheid van meningsuiting!
LET OP!! Spreek vrijuit, maar reacties die oproepen tot geweld en verwensingen met ziektes worden niet getoond.
Publicatie kan (soms) enige tijd duren.
Het is te hopen dat deze Nicole bekend is met op-Wekken-de middelen!
Die zal ze zeker nodig hebben de komende jaren.
We zullen het gaan zien en afwachten.
Tot die tijd is directie en MT een soort Albert Blok and the Blockheads.
Goh mevrouw zwaaide eerder de scepter over de ‘bedrijfsvoering’ door de knoeiers van de IND, ook al zo’n ‘succesverhaal’….
Was het niks voor Guido van Woerkom?
Waar haal je het vandaan?
Hopelijk is ze niet Slaapver-wekken-d!
@Cor: Dan zullen we haar moeten Wekken voordat anderen weer onrust gaan Wekken.
Zijn mensen die hun naam niet durven noemen misschien een beetje jaloers op deze job?
Met deze benoeming per 1 maart kunnen de Wannebiezz ook alvast een bijstandsuitkering gaan aanvragen.
Nog zo’n naamloze.
And who the hell is Hans Kreuger dan? Ik zag er zo al een stuk of 10 op Linkedin staan en ook een aantal op Facebook. In november j.l. was er ook al een op 75 jarige leeftijd overleden. Was jij dat dan? Nee joh, je naam en achternaam noemen zegt echt helemaal niks. Het kan net zo goed een pseudoniem zijn waarachter je jezelf verschuilt! Dus het slaat nergens op dat nu opeens heel de Regio en Nederland zou moeten weten wie jij bent! Er staat ook niet eens een fotootje bij je naam. Dus hoe anoniem kan je dan zelf zijn.
Realist? Haha.
Er is dus geen sprake van een rechtsgeldig mandaatbesluit van de MVS-colleges, maar ook geen legale machtiging van de MVS-burgemeesters, twee verschillende vormen die expres door elkaar worden gehusseld in de besluitvorming strekkende tot Stroomopwaarts MVS.
Waar de geniepigheid in schuilt is dat wanneer de burgemeester die de gemeente, een Openbaar Lichaam met rechtspersoonlijkheid, in- en buiten rechte vertegenwoordigt, bij gemotiveerd procesbesluit een individuele derde persoon, meestal een jurist/advocaat kan machtigen. Wanneer dat individu een ambtenaar is, dan heet dat procesbesluit mandaatbesluit strekkende tot machtiging de gemeente in en buiten rechte te vertegenwoordigen.
Een bestuursorgaan of een bedrijf/rechtspersoon kan niet door de burgemeester worden gemachtigd de gemeente in- en buiten rechte te vertegenwoordigen, en een college van burgemeester en wethouders kan ook geen bedrijf/rechtspersoon of een ander bestuursorgaan mandateren.
Anders dan men wil doen geloven wordt met de per 2015 gedecentraliseerde wetten geen bestuursrechtelijk zaken geregeld maar is uitsluitend het Burgerlijk Recht van toepassing. Slechts op een enkel onderdeeltje is het bestuursrecht van toepassing, en dat is de verrekening gerelateerd aan de mate van arbeidsongeschiktheid wanneer een arbeidsgehandicapte werknemer zich niet zou houden aan het samen met de werkgever opgestelde re-integratieplan houdt. De gemeenteraad is op grond van de Participatiewet verplicht een staffel op te stellen, op grond waarvan het college van burgemeester en wethouders vervolgens besluit welk bedrag op het salaris wordt ingehouden bij niet-nakoming van de arbeidsovereenkomst waar het zgn. ‘plan van aanpak’ deel uitmaakt. Uitsluitend de burgemeester is bevoegd nakoming van de arbeidsovereenkomst overeenkomst te eisen.
Wanneer nu Stroomopwaarts MVS als ingehuurde private derde-partij gelden van aan haar met dat oogmerk overgeleverde burgers verduistert, komt dit misdrijf dus geheel voor rekening en verantwoording van deze private derde-partij en het uitvoerend personeel dat hierbij ook een persoonlijk belang voorstaat.
Uit artikel 79 Participatiewet volgt zonder meer dat de Algemene wet bestuursrecht niet ziet op deze of op andere wetten uit het zelfde pakket. Deze wetten zien louter op de rechtsbetrekking Staat en gemeente de gedwongen wordt deze privaatrechtelijke wettelijk regelingen in medebewind uit te voeren. Hoe dat ‘medebewind’ moet worden gezien moet maar eens worden uitgelegd. Voor de hand liggend is dat Staat en Gemeente de tot ‘arbeidsgehandicapte’ te brandmerken en tot feitelijke slavernij veroordeelde burger hiermee onder een zeker bewind/curatele plegen te stellen zonder dat daar ook maar een rechter aan te pas komt.
Als de burger in welke mate dan ook, wordt bestolen door Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS dat staat deze de weg naar de burgerlijke rechter open. De burger die in de klaarstaande fuik zwemt van art. 79 Participatiewet verzoekt daarmee nietsvermoedend aan het college van burgemeester en wethouders de verduistering door het door haar ingehuurde Stroomopwaarts MVS, op welk verduisteren tot dan het burgerlijk- en strafrecht ziet, met een besluit ‘legitiem’ te verklaren.
Stroomopwaarts MVS loopt als als private derde partij dus willens en wetens vooruit op een verzoek van het beoogde slachtoffer wanneer het uitnodigingsbrieven voor het keukentafelgesprek doet ondertekenen ‘namens het college van burgemeesters en wethouders van…’. Hiermee is in strafrechtelijke zin het opzet van zowel dit college als dat van de rechtspersoon Stroomopwaarts gegeven.
Dit realiseerde men zich dus ook bij het Openbaar Ministerie te Rotterdam waar een aangifte met verzoek tot vervolging (strafklacht) was neergelegd die vanwege de ambtelijke status van de in de criminele organisatie participerende burgemeesters en wethouders, aanstonds had moeten worden doorgezonden aan de speciale commissie voor rijksrecherche zaken. Kennelijk probleem hierbij was echter dat gezien de constructie ook de Staat der Nederlanden en het Staatshoofd in deze criminele organisatie participeren,
redenen waarom de verantwoordelijk Hoofd Officier van Justitie opdracht gaf tot de valselijk op te maken sepotbrief waarin de ambtelijke ondertekenaars en het oogmerk van de in hun opdracht namens hen ondertekende uitnodigingsbrieven (het middel waarmee slachtoffers worden ‘bewogen’) moesten verdampen.
Diverse objectief valselijk opgemaakte uitnodigingsbrieven, ondertekend namens zowel het college van Schiedam als dat van Vlaardingen, die als herhaald en ingelast deel uitmaakten van de aangifte, zou den daarom door de Officier van Justitie in geschrift worden gekwalificeerd als ‘meerdere op schrift gestelde gesprekken’. Ook van deze ambtelijk valsheid in geschrift en daarmee participatie in de criminele organisatie is het opzet dus evident…
Weet iemand waar het Algemeen Bestuur van Stroomopwaarts MVS, dat volgens de besluitvorming een Openbaar Lichaam zou zijn, is gebleven? Stroomopwaarts MVS is natuurlijk niet echt een Openbaar Lichaam maar ook geen Bedrijfsvoeringsorganisatie met ongeleed bestuur in de zin van de Wet gemeenschappelijke regelingen. In die zin is Stroomopwaarts MVS zelfs geen bestuursorgaan laat staan een gemeenschappelijke regeling, maar hooguit een publiek bedrijf dat niet bevoegd was en is om ambtenaren ‘over te nemen’ of aan te nemen laat staan dat de plaatsvervangend- of nieuwe directeur in mandaat beslissingen kan en mag nemen nu ingevolge de vigerende wet- en regelgeving (Algemene wet bestuursrecht, Awb) uitsluitend aan individuele ambtenaren kan worden gemandateerd.
Dat laatste is lastig als er geen ambtelijk personeel werkzaam is bij ‘Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS’, tevens reden waarom de Belastingdienst maar bijvoorbeeld ook de MVS-gemeenten geen gegevens van burgers met Stroomopwaarts mogen delen zonder nadrukkelijke toe- dan wel instemming van de desbetreffende burgers.
Een oud raadsheer van een gerechtshof heeft de directeur van Stroomopwaarts MVS hier overigens al jaren geleden nadrukkelijk op gewezen. Zie hier ook de reden dat Stroomopwaarts MVS ingeleid met valselijk opgemaakte uitnodigingsbrieven burgers aan de keukentafel ‘beweegt’ tot gepretendeerd vrijwillige afgifte van private gegevens.
Met dit betoog wordt ook aanstonds duidelijk waarom Stroomopwaarts MVS als niet-bestuursorgaan evidente klachten over haar (rechts) handelingen aanstonds vervalst tot ‘bezwaren’ tegen een niet-bestaand primair besluit.
De wetgever heeft beoogd met de gedecentraliseerde wetten de te vestigen rechtsbetrekkingen tussen gemeenten en burgers ‘samen met de burger’ ‘horizontaal’ en dus in privaatrechtelijke zin voor te schrijven. Het bestuursrecht is dus niet van toepassing op deze wetten. Geen enkele burger kan wettelijk worden gedwongen enig overeenkomst met wie dan ook aan te gaan.
Burgers feitelijk dwingen gebruik te maken van inferieure ‘ondersteuning’ of te dwingen tot onbetaalde arbeid bij bestuurs besluit zou aanstonds een forse schending opleveren van Grondwet en diverse mensenrechten-verdragen. Dus moest de nietsvermoedende burger worden bedrogen en daartoe worden uitgenodigd in privaatrechtelijk zin, ter verkrijging van een later gespreksverslag waarin ‘vrijwilligheid’ moest worden opgetekend.
In vrijwel alle gevallen kan de onder valse schim ex. art. 326 WvSr uitgenodigde en misleide burger hier dus een beroep doen op wilsgebreken wat betreft de overeenkomst met de Gemeente dan wel met de ingehuurde private derde partij. Het keukentafelgesprek is te allen tijde een privaatrechtelijke gebeurtenis.
Stroomopwaarts MVS is formeel en naar chronologie geen bestuursorgaan, heeft formeel en naar chronologie geen ambtenaren in dienst, en dus kan naar chronologie dus ook geen sprake zijn van enig rechtsgeldig mandaat nu uitsluitend een individuele ambtenaar kan worden gemandateerd. Hoe kan het dan dat Stroomopwaarts MVS standaard klachten over haar (rechts) handelingen of nakoming der overeenkomst stelselmatig middels valsheid in geschrift kwalificeert als ‘bezwaren’ tegen een niet bestaand besluit? Zelfs een besluit van burgemeester en wethouders van de woonplaats van klager in de zin van art. 79 Participatiewet bestaat dan niet, evenmin als een bezwaar tegen een dergelijk niet-bestaand besluit dus! Er is dan dus geen enkel mogelijk besluit waartegen ook maar bezwaar gemaakt zou kunnen zijn!
Gesteld zou kunnen worden dat het rechtspersoon Stroomopwaarts MVS is die zich tot belanghebbende stelt en een verzoek ex. art. 79 tot het college van burgemeester en wethouders om op basis van fictieve mate van gehandicaptheid een besluit te nemen dat dus niet is gebaseerd op de verordening van de de Gemeenteraad, maar op het bedrag dat Stroomopwaarts MVS, als dan niet in opdracht van de burgemeester van de woonplaats die immers die gemeente in- en buiten rechte vertegenwoordigt en als enige nakoming kan eisen, als private derde heeft verduisterd.
De wet dient vooraf aan een ieder duidelijk te zijn inplaats van achteraf middels participatie in listige kunstgrepen en samenweefselen van verdichtsels onder het mom van ‘maatwerk’ te worden ingevuld, vandaar dat ik steeds ‘naar chronologie’ schrijf.
De enige bestuursrechtelijke procedure is die ingevolge art. 79 Participatiewet waarmee uitsluitend een burger zich tot belanghebbende stelt bij een besluit van burgemeester en wethouders van diens woonplaats. Die burger zou hiermee nietsvermoedend het college verzoeken zich feitelijk tot arbeidsgehandicapte te brandmerken, waarbij een percentage van het salaris dat door een private derde die dan kennelijk ook ineens in opdracht de salarisadministratie en de uitbetaling van salaris verzorgt, de mate van gehandicaptheid en daarmee de loonwaarde van die burger bepaalt. Maar doorgaans is die burger helemaal niet gehandicapt maar op papier werkloos terwijl hij gewoon werkt.
Ingevolge de Rutte-doctrine is de zaak zo opgezet dat burgers gedwongen kunnen worden tot onbetaalde arbeid zonder dat dit bij bestuursbesluit wordt opgelegd. Dat laatste zou immers in bezwaar, beroep en hoger-beroep en bij de Europese rechter geen stand houden en leiden tot een veroordeling van de Staat der Nederlanden, en dat moest dus worden voorkomen.
Gesteld kan worden dat middels het structureel vervalsen door een private partij als Stroomopwaarts MVS van klachten tot bezwaren wordt vooruit gelopen op een uitspraak van de in evidente misdrijven participerende Centrale Raad van Beroep. Op grond van een uitspraak van deze in hoogste nationale rechtsprekende instantie wordt treedt met terugwerkende kracht een mandaat dan wel delegatiebesluit in, en zou de rechtspersoon Stroomopwaarts MVS ingevolge dat feitelijke impliciete mandaat- dan wel delegatiebesluit van die Centrale Raad van Beroep eveneens met terugwerkende kracht verworden tot hetzij een Openbaar Lichaam of Bedrijfsvoeringsorganisatie dat het naar chronologie dus nog steeds niet is.
Vasgesteld moet worden dat zonder voorafgaande en doorlopende participatie (pro-actieve jurisprudentie’)van de Centrale Raad van Beroep en haar slippendragers de bestuursrechters, de evidente schendingen der Mensenrechten ingevolge de Rutte-doctrine onmogelijk zouden zijn geweest. In een bestaande casus is de Centrale Raad van Beroep in staat gesteld een einde te maken aan zekere ‘hem’ bekende structurele mensenrechten schendingen, maar verkoos men daarin te participeren, althans te volharden en willens en wetens andere betrokken participanten buiten de procedure om van instructies te voorzien.
PS
Het duurt soms zo lang voordat bepaalde stukjes hier worden goedgekeurd dat latere ingezonden stukjes eerder zijn geplaatst.
Wel eens over gedacht om kort en krachtig te reageren
dan lezen mensen je reacties wel en zijn ze ook sneller geplaatst neem ik aan
Ik bedoel het niet slecht maar je berichten zijn altijd erg lang