VLAARDINGEN- Nog geen 10% van alle bezwaren tegen besluiten van Stroomopwaarts worden gegrond verklaard. Dat wordt de fractie Boers duidelijk gemaakt in antwoord op vragen naar de personele bezetting van de afdeling ‘bezwaar en beroep’ bij Stroomopwaarts. De regionale uitkeringsinstantie heeft op deze afdeling drie keer zoveel personeel als vergelijkbare organisaties.
Het aantal cliënten van Stroomopwaarts dat een bezwaar indient ligt hoger dan het landelijk gemiddelde. Vooral rondom de bijzondere bijstand worden veel bezwaren ingediend. Hier is in de afgelopen jaren sterk op bezuinigd, waardoor aanzienlijk minder mensen in aanmerking komen voor bijzondere bijstand. Veel bezwaren worden ingediend door advocaten, die bovendien vaak verder procederen. Aangezien Stroomopwaarts streng toe ziet op rechtmatigheid, maken veel mensen gebruik van het recht de afwijzing te onderzoeken via de bezwaarcommissie.
GEEF UW MENING!!
Plaats een reactie onder dit bericht op deze site (scrol naar beneden). Gebruik uw vrijheid van meningsuiting!
LET OP!! Spreek vrijuit, maar reacties die oproepen tot geweld en verwensingen met ziektes worden niet getoond.
Publicatie kan (soms) enige tijd duren.
Stroomopwaarts vlaardingen heeft een systeem en dat is
Mensen z.v.m gek te houden om geen uitkering te krijgen .bezwaar meestal word op een stomme reden afgewijzen.en als je voor 2de keer bezwaar indient gaan ze precies weer een stomme reden geven . Probeer je 3de keer dan heb je 3stomme reden als antwoord. Grappig is dat de medewerkers gaan ze je nog helpen met antwoord op de vragen en bewijs stuken. 😁en daarna gaan ze je nog vragen waarom heb je dat niet goed ingevuld .of bijvoorbeeld als je geen wonning heeft en slaap je in de auto , moet je iedere nacht de straatnaam waar je auto is geparkeerd ,invullen. En als je ook doet word je weer afgewijzen want je woonsituatie is niet duidelijk .waarom vraag je dan? antwoorden via e-mail telefoon of whatsaap lijkt op dat je ruzie heb met je vriend/in.soms gaan ze antwoord en soms maanden niet. Of vragen ze ( heb je bezwaar of klacht ingediend ?)😄ik lach want jullie geef toch geen antwoord .heb vanaf oktober 2019 probleem gehad met stroomopwaarts. 4juni2020, krijg ik e-mail dat willen ze met mij praten (ze hebben eerder paar keer beloofd dat gaan ze naar mij klacht luisteren)🤥maar ik geloof ook in sinterklaas.dus geloof ik okk in stroomopwaarts . Stroomopwaarts heeft te slechte systeem met aanpakken en terugkeren na maatschappij . Maar ja dat is stroomopwaarts 🤗verwacht ik toch niks .slecht blijft altijd slecht
Wie de volgende link opent en eventueel de daarin genoemde uitspraak van de Raad van State leest, begrijpt dat deze instantie met deze uitspraak een einde heeft gemaakt aan een vorm van identiteitsfraude, waarbij verschillende bestuursorganen met ieder specifieke bevoegdheden en die samen Openbaar Lichaam Gemeente vormen deze bevoegdheden opzettelijk door elkaar pleegden te husselen.
https://www.hekkelman.nl/blog/overheidszaken/gemeente-niet-ontvankelijk-bij-bezwaar-door-bw/#
Stroomopwaarts MVS ‘drijft’ in feite op dergelijke identiteitsfraude en is vergelijkbaar met de brievenbusfirma die door de Staat der Nederlanden (Belastingdienst) al wordt erkend zodra er een plant op het adres aanwezig is. De ‘bedrijfsvoering’ van Stroompwaarts MVS vindt gewoon plaats bij de private deelnemers, de 3 MVS-gemeenten. Deze vorm van fraude begon steeds meer op te vallen, vandaar dat voor veel geld de komedie is opgevoerd met ‘onderzoek’ door Bureau Berenschot.
Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS is als rechtspersoon civielrechtelijk inderdaad geheel zelfstandig en wordt in en buiten rechte vertegenwoordigd door de voorzitter die zowel het alegemeen- als het dagelijks bestuur ‘voorzit’. Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS is daarbij ook ‘verlengd bestuursorgaan’, dat wil zeggen dat het namens andere bestuursorganen in mandaat besluiten in de zin van de Awb kan nemen. Stroomopwaarts MVS is in die zin dus geen zelfstandig bestuursorgaan.
Wie nu de besluitvorming rond de totstandkoming van Stroomopwaarts MVS, hierna SOW, nog eens bekijkt, vallen een aantal zaken op. SOW wordt gepresenteerd als ‘college-regeling’ terwijl er op het eerste gezicht geen sprake is van delegatie, vooralsnog de enige wettelijke vorm waarbij bevoegdheden van bestuurlijke aard door de MVS-colleges zouden kunnen zijn overgedragen aan SOW. Bij delegatie ingevolge de Awb en Wgr is sprake van integrale overdracht van bevoegdheden waarbij SOW dan feitelijk ook zelfstandig bestuursorgaan zou zijn geweest.De enige ‘bestuurlijke’ bevoegdheid na oprichting van SOW is ambtelijk personeel aan te kunnen nemen/overnemen. SOW is wat heet een ‘bestuurlijke rechtspersoon’, dat wil zeggen dat oprichting van, of participatie in andere rechtspersonen/bedrijven moet worden voorafgegaan door besluitvorming waarin het publieke belang daarvan bij besluit ingevolge de Awb moet zijn gemotiveerd. Een dergelijk besluit laat dus geen ruimte voor vrije interpretatie door de voorzitter die op grond van dat besluit rechtspersoon SOW in- en buiten rechte vertegenwoordigt. De voorzitter van Openbaar Lichaam SOW is, vergelijkbaar met een burgemeester van een Openbaar Lichaam Gemeente, een zelfstandig bestuursorgaan dat, net als de burgemeester diens van rechtswege toegekende ‘procesvertegenwoordiging’ ingevolge de Awb in mandaat kan opdragen, steeds aan een individuele ambtenaar, in dit geval ‘de directeur’ van SOW die deze bevoegdheid om in- en buiten rechte namens Openbaar Lichaam SOW op te treden, steeds bij besluit kan onder-mandateren aan andere individuele ambtenaren.
Een ‘gezamenlijk’ mandaat. laat staan aan een (ander) bestuursorgaan is wettelijk uitgesloten.
Wie nu de besluitvorming rond SOW nog eens bekijkt, merkt op dat de MVS-colleges in deze als ‘collegeregeling’ gepresenteerde gemeenschappelijke regeling door de colleges helemaal niks is geregeld, maar dat de MVS-burgemeesters hebben gemeend zich te moeten uitgeven voor deze MVS-colleges, dus gebruik maakten van feitelijk gedoogde identiteitsfraude in de zin van art. 326 WvSr waar aan door de Raad van State nu een halt is toegeroepen. De enige bevoegdheid van de zelfstandige bestuursorganen burgemeesters is het opdragen aan individuen als gemachtigde op te treden namens de gemeente, uiteraard voorafgegaan door een gemotiveerd besluit. In casu is sprake van een gepretendeerd gezamenlijk mandaatbesluit, een gezamenijk besluit dat dus wettelijk is uitgesloten, zowel in de Awb als in de Wgr.
Met de besluitvorming rond SOW moest echter worden gedaan alsof door de MVS-colleges aan SOW bepaade bestuurlijke bevoegdheden zouden zijn ‘overgedaan’, waarbij de MVS-burgemeesters zich zouden voordoen als de MVS-colleges, alsof dat (bijna) het zelfde zou zijn, waarbij dus is geanticipeerd op de landelijke gedoogde bestuurlijke oplichtingspraktijk waarbij voor de bestuursrechter volgens een schriftelijke verklaring van SOW-directeur Curfs een belangrijke rol is (was?) weggelegd. ‘Was?’ omdat er behalve de Raad van State nog zo’n bedenkelijk in hoogste instantie rechtsprekend orgaan bestaat; de Centrale Raad van Beroep. Deze CRvB is ooit opgericht om werknemers de toegang tot de civiele rechter te kunnen ontzeggen nadat steeds vaker werkgevers werden veroordeeld inzake bedrijfsongevallen en allerlei andere misstanden. Hiertoe werd de Ongevallenwet bedacht waarbij de CRvB in hoogste instantie zou rechtspreken. en in feite nog steeds dient om de burger de toegang tot de civiele procedure te kunnen ontzeggen middels een meestal onnavolgbare opgevoerde komedie die ook volgens het advies van prof. Michiel Scheltema aan Min. Ollongren niet voldoet aan de vereisten van een eerlijk proces en de criteria van art. 6 EVRM dat sprake moet zijn van een ‘effective remedy’. Kort voordat de Raad van State zich kennelijk genoodzaakt zag bij uitspraak en einde te maken aan de bestuurlijke identiteitsfraude ex. art. 326 WvSr en daarmee gepaard gaande overige misdrijven, schreef SOW-directeur Curfs nog dat SOW hiermee bij de bestuursrechter steeds weer zou wegkomen, waarmee zij waarschijnlijk dus de CRvB voor ogen heeft. ‘De bestuursrechter’ zou dan in onder de smoes van ‘dichter bij de burger’ in feite niet aan de wet toetsen, maar aan de verschillende gedoogconstructies middels ‘jurisprudentie’ van de Raad van State en de Centrale Raad van Beroep. De eerste is middeleeuws en de tweede stamt uit de tijd en van het corporatieve stelsel van wijlen fascist Benito Mussolini. Corporatisme is een creatie van de Paus van Rome in reactie op het steeds beter georganiseerde proletariaat. De SDAP, later gefuseerd met de christelijke vakverbonden tot Partij van den Arbeid, in plaats van Partij van den Arbeider. Deze PvdA staat feitelijke van met af aan voor gereformeerd corporatisme waarbij in ‘Raden’ middels louche achterkamertjes overleg de zaakjes plegen te worden geregeld, waarna de gepretendeerde volksvertegenwoordiging in de Tweede Kamer accoord gaat. Daarbij kent Nederland ook nog een Eerste Kamer die is gevuld met lobbyisten die zo nodig al te rechtvaardige wetgeving namens het Groot Kapitaal, zeg maar de vrinden van Rutte die hij met de decentralisaties opgestreken winsten wilde uitkeren, nog altijd kunnen torpederen. Het was medio 2015 Alex Brenninkmeijer die zowel in woord als geschrift stelde dat Nederland in feite nooit een rechtsstaat is geweest en het steeds bonter maakte met evidente schendingen van de mensenrechten, schendingen mogelijk door het ontbreken van een Constitutioneel Hof waarmee Nederland gelijk staat aan een democratie van Wit Rusland, het enige andere land dat geen Constitutioneel Hof kent!
Zou in de uitspraak van de Raad van State nog van ‘per abuis’ kunnen worden gesproken daar waar in dat geval een college van burgemeester en wethouders zich voor burgemeester uitgaven, in het geval van de oprichting van criminele organisatie SOW waarbij de MVS- burgemeesters zich uitgeven als de MVS-colleges, is duidelijk sprake van opzet om te pretenderen dat bevoegdheden op grond van een soort ‘pseudo-delegatie’ binnen deze besluitvorming bij gezamenlijk mandaat door de colleges aan SOW zouden zijn opgedragen waarbij de MVS-burgemeesters op grond van feitelijk gedogen van identiteitsfraude zich uitgeven voor de MVS-colleges en gelet op het oogmerk sprake is van opzet in de zin van art. 326 WvSr waarbij SOW al naar gelang het uitkomt steeds achteraf op papier van hoedanigheid kan veranderen en de aan de keukentafel gedwongen en te belazeren burger vooraf dus vooral niet mag weten met wie of wat hij aan de keukentafel te maken heeft.
Het SOW van Curfs nodigt burgers steevast uit ‘namens het college van…’ om die burger op het verkeerde been te zetten want het is simpelweg de rechtspersoon SOW die hier de burger uitnodigt tot (keukentafel)gesprek, waarbij het die burger dus vrijstaat hierop in te gaan, het te weigeren, of gewoon te negeren. SOW bedient zich met dergelijk ondertekenen dus van een valse hoedanigheid in de zin van art. 326 WvSr, redenen voor het Openbaar Ministerie afd. Rotterdam om de valse hoedanigheid welke bleek uit de in de strafklacht opgenomen en aangehechte uitnodigingen tot gesprek, andermaal in geschrift te vervalsen tot ‘op schrift gestelde verslagen van gesprekken’, waarmee dus feitelijk het oogmerk wordt bevestigd van het keukentafelgesprek dat eerst daarna met het op te tekenen verslag van dat ‘gesprek’ de hoedanigheid van SOW zal worden bepaald. Het Openbaar Ministerie constateert dus evident bedrog/oplichting ex. art. 326 WvSr waarbij het opzet er vanaf druipt en verandert daarop het middel waarmee de op te lichten burger wordt ‘bewogen’ daarom tot heel wat anders dat het objectief dus niet is.
Het Openbaar Ministerie beroept zich bij de evidente vervalsing op ambts-eed of gelofte ‘op de voorschriften’ die dan uitsluitend moeten staan voor aanwijzingen vanuit de Ministerie,s en behalve voor ‘instanties als Stroomopwaarts’ dus ook gelden voor de Belastingdienst en het bestuursorgaan Openbaar Ministerie. Behalve dat Nederland geen Constitutioneel Hof kent, kent het om dus kennelijk moverende redenen ook geen onafhankelijke Staande Magistratuur.
Wie artikel 79 Participatiewet goed leest, ziet dat de colleges middels het latere mandaat ingevolge de Awb maar twee beslissingen zouden kunnen opdragen aan een individuele ambtenaar van SOW, namelijk de feitelijk ambtshalve toekenningsbeslissing na aanmelding voor ondersteuning, en een beslissing ingevolge dat art. 79 Pw na verzoek daartoe van de burger die met de indiening van dergelijk verzoek dus dan pas belanghebbende in de zin van de Awb is. De burgemeester is het bestuursorgaan dat namens rechtspersoon Gemeente uitvoering geeft aan de Participatiewet, en is bij een eis tot nakoming van de keukentafel(arbeids)overeenkomst gehouden aan de verordening van de Gemeenteraad. Het college is ingevolge die Pw bevoegd op grond van een soort hardheidsclausule bij besluit iets te sleutelen aan de voorgenomen eis tot nakoming der overeenkomst. Deze bevoegdheid kan alleen worden ingeroepen bij een verzoek van de feitelijke werknemer (lees dwangarbeider) ex. art. 79 Pw. Geen verzoek, dus geen bevoegdheid van het college laat staan van SOW in mandaat namens dat college.
De uitvoering van de gedecentraliseerde wetten is steeds in civielrechtelijke zin en geregeld bij Burgerlijk Wetboek, waarbij slechts bepaalde daaraan voorafgaande beslissingen zijn onderworpen aan het bestuurs(proces)recht, waarbij de burger bepaalt of hij zijn zienswijze geeft ten aanzien van de voorgenomen besluitvorming in een opmerkelijke uitgebreide procedure waarbij dus het Algemeen Belang leidend is. Een besluit is een beslissing die ziet op het algemeen belang, een beschikking daarentegen is een beslissing die is toegespitst op het individu. Met de Pw is beoogd de arbeidsverhouding rechtspersoon gemeente-burger te regelen. Dat aan het optreden van de burgemeester die de gemeente in haar rol van werkgever in en buiten rechte vertegenwoordigt wat betreft nakoming der (arbeids)overeenkoms een staffel van de Gemeenteraad geldt waar aan uitsluitend op verzoek van de werknemer het college iets mag sleutelen, maakt deze beslissing echter nog steeds geen beschikking, laat staan een beschikking van SOW.
Geen verzoek ex. art. 79 Pw dus geen beslissing door of namens het college in mandaat door SOW dat louter met het oog op misbruik een Openbaar Lichaam moest worden zodat het misbruik zou kunnen maken van een ‘dubbele’ juridische entiteit. Op de ‘uitvoering’ van de gedecentraliseerde wetten is het Burgerlijk Recht van toepassing, dus SOW voert de Pw uit in de hoedanigheid van zelfstandig rechtspersoon waarbij de voorzitter deze in- en buiten rechte vertegenwoordigt. De MVS. gemeentes hebben met de oprchting van SOW in die zin dus elke zeggenschap uit handen gegeven.
De gelijktijdige MACHTIGING van de burgemeesters zou, wanneer dit gezamenlijke besluit al enige rechtsgeldigheid heeft, hooguit kunnen zien op de situatie dat een werknemer een beroep zou doen op art. 79 Pw. Slechts in dat geval zou het college van de woonplaats de door SOW in de hoedanigheid van rechtspersoon aangekondigde korting in het kader van nakoming van de (arbeids)overeenkomst bij besluit in algemene zin uitwerking van de gemeentelijk verordening iets kunnen verzachten. Ingevolge later mandaatbesluit zou SOW dit besluit in de hoedanigheid van verlengd bestuursorgaan kunnen nemen, hetgeen uiteraard niet betekent dat SOW daarmee achteraf van juridische hoedanigheid verandert.
Op rechtshandelingen en daarmee samenhangende gedragingen van rechtspersoon ‘Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS’ of haar personeelsleden, ziet het Burgerlijk Wetboek. SOW dient als uitvoerende private partij een klachtenprotocol te hebben dat het direct na inkomst van een klacht dient te overleggen en daar naar te handelen. De wederpartij van SOW is bij een dispuut gehouden te proberen, of open te staan voor, een regeling waarbij de kwestie buiten rechte wordt afgedaan alvorens SOW in rechte te betrekken, hetzij bij verzoekschrift, hetzij bij dagvaarding, afhankelijk van de aard van het geschil.
Het kan daarbij uiteraard niet zo zijn dat rechtspersoon SOW evidente klachten, hetzij mondeling geuit of schriftelijk ingediend, dan standaard middels evidente valsheid in geschrift van hoedanigheid verandert door deze ‘aan te merken’ als zou sprake zijn van ‘bezwaren’ tegen enig beslissing van SOW als gepretendeerd zelfstandig bestuursorgaan. Bezwaar tegen de eertijdse ambtshalve toekenningsbeslissing is doorgaans uitgesloten omdat de termijn is verstreken, en enig andere beslissing waartegen ook maar bezwaar zou kunnen worden ingesteld bestaat dan ook niet. Hoe kan het dan dat bij SOW zoveel bezwaarschriften ‘in behandeling’ worden genomen?
Dat komt omdat rechtspersoon SOW ambtelijk personeel heeft dat op grond van die ambtelijke status en de Pikmeer-jurisprudentie bij misdrijven op ambtseed- of gelofte steeds vrij-uit gaat, mits volgens de aanwijzingen van de Ministeries wordt gehandeld (Openbaar Ministerie Rotterdam ‘de voorschriften voor instanties als Stroomopwaarts’). In dat kader bereid rechtspersoon SOW een gedaanteverwisseling steeds voor door uitnodigingen ‘namens het college van burgemeester en wethouders van… te versturen terwijl er geen verzoek ex. art. 79 Pw voorligt. Deze kwalificeren dus als valselijk opgemaakt nu behalve onjuistheden ook het opzet daarvan duidelijk is, zoals men dat ook bij het Openbaar Ministerie heeft vastgesteld.
Verderop in dit van meet af aan opgezette traject vervalst SOW, althans een specifiekee ambtenaar, evidente klachten over de privaatrechtelijke onderlinge rechtsverhouding tot ‘bezwaren’ waarmee SOW lijkt te veranderd van rechtspersoon SOW in bestuursorgaan SOW, wat natuurlijk niet het geval is maar de van meet af aan te misleiden burger toch niet snapt.
Het enige besluit dat SOW in mandaat zou kunnen nemen, is wanneer daarom door de wederpartij ex. art 79 Pw zou worden verzocht; het besluit tot matiging van de nakomingsboete in de zin van de wet Verbetering Poortwachter wanneer de werknemer niet of onvoldoende de uit de arbeidsovereenkomst voortvloeiende re-integratie verplichtingen zou nakomen. Op deze manier lijkt het alsof het uitvoerende private SOW dat als feitelijk werkgever zonder enige legitimatie geld achterhoudt omdat de wederpartij de overeenkomst naar burgerlijk recht niet zou nakomen, achteraf ineens zou hebben gehandeld in de hoedanigheid van bestuursorgaan. Ook met dat opbellen door SOW wanneer er ook maar iets is dat op een klacht over de privaatrechtelijke rechtsverhouding lijkt, is beoogd deze klacht steeds mondeling te bespreken, waarna dit klachtgesprek steeds achteraf op papier verandert in een pseudo-bezwaarschrift.
De wetgever die de rechtsbescherming van de burger met de decentralisaties wenste te elimineren en daarom de Algemene wet bestuursrecht feitelijk buiten toepassing verklaarde, ging er vanuit dat de aangemelde persoon zelden of nooit bezwaar zou aantekenen tegen een beslissing waarbij bijstand is toegekend. Het recht op bijstand dat bij beslissing op aanvraag ingevolge de Awb voorheen werd toegekend, is vervangen door een plicht tot presteren in civielrechtelijke zin door het Openbaar Lichaam Gemeente, waarbij de aanvraag is vervangen door de melding in behoeftige omstandigheden te verkeren. Het ambtshalve toekenningsbesluit is dus een soort ‘procesbesluit’ waarmee in casu de de MVS-burgemeesters
de MVS-gemeenten IN rechte dienen te vertegenwoordigen. Op de rechtsverhouding Gemeente-burger is dus geregeld bij Burgerlijk Wetboek en is bij een dispuut de burgerlijke rechter bevoegd zich uit te spreken. (zie ook rapport prof. Scheltema}.
Met de would-be gezamenlijke volmacht tot procesvertegenwoordiging die de MVS-burgemeesters SOW bij het besluit strekkende tot dat Openbaar Lichaam SOW hebben gegeven kan uiteraard niet omdat de Wgr iets dergelijks uitsluit. Dat wisten en weten de MVS-burgemeesters en de MVS-colleges uiteraard ook. Met een echt procesbesluit draagt de burgemeester diens bevoegdheid om IN rechte namens de Gemeente op te treden o.g.v. de Gemeentewet en de Awb op aan een individuele ambtenaar, hetzij van de gemeente, hetzij van een ander bestuursorgaan. In dit geval is de machtiging nietig omdat het besluit strekkende tot de machtiging niet voldoet aan de wettelijk vereisten, althans niet chronologisch omdat is beoogd steeds achteraf rechtshandelingen en juridische hoedanigheid op papier te doen doorgaan voor iets anders.
Het rapport van professor Michiel Scheltema is op dit punt overigens heel duidelijk: op de rechtsverhoudingen met de uitvoerende partijen ziet het Burgelijk Wetboek. Anders dan een doelmatigheidstoets ingeval de wederpartij van rechtspersoon SOW daadwerkelijk een verzoek ex. art. 79 Pw heeft ingediend, komt de bestuursrechter dus niet toe. Op de rechtsverhouding tussen de private uitvoerende partij, in casu SOW, en de wederpartij ziet dus het burgerlijk recht waarover de bestuursrechter niets te zeggen heeft.
Wat betreft de doelmatigheidstoets die de bestuursrechter op de smeerlapperij pleegt los te laten kan worden opgemerkt dat werkelijk alles doelmatig is wanneer de nietsvermoedende bij het college of in casu bij SOW aangemelde burger in de fuik zwemt en ook het ‘assessment’ heeft geaccepteerd, een der middelen om de niet geestelijk- of lichamelijk gehandicapte burger tot ‘arbeidsgehandcapte’ te brandmerken die niet in staat zou zijn zelfstandig het Wml te verwerven en daarom zo zijn aangewezen op feitelijke dwangarbeid waarbij ‘vrijwilligheid’ moet worden geveinsd aan de keukentafel. En voor de aldus tot geestelijk gehandicapte gebrandmerkte burger is onder het mom van ‘ baat het niet dan schaadt het niet’ elk onzinnig traject of wat dies meer voor onzinnigheden wordt bedacht, doelmatig nietwaar….?
Welke doortrapte meester-criminelen hebben dit in opdracht nou bedacht, zeker als je ziet wat voor zooitje het is met de wet- en regelgeving die ziet op de Jeugdwet waar zelfs uitgeverij Wolter-Kluwer, laat staan prof. Scheltema soep van kan maken.
Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS voldoet volledig aan de delictsomschrijving van de Criminele Organisatie.
Hulp zoeken bij hun is je zelf nog dieper in de put zetten.
bepaalde manieren hoe hun je afwijzen
is niet menselijk en dat weten hun ook
ik hoop dat hun alle ellende wat ze veroorzaken ooit zelf meemaken
desnoods bij een van hun dierbare.
de wet is niet gemaakt om mensen
dieper in de put the zetten
de wet staat voor een beter maatschapij.
stroomdownwaarts maakt eigen wet.