SCHIEDAM- Een medewerkster Uitkeringsadministratie bij Stroomopwaart in Schiedam is ontslagen op verdenking van (meewerken aan) uitkeringsfraude en het maken van een fout die Stroomopwaarts 9.000 euro heeft gekost. De kantonrechter heeft Stroomopwaarts in de ontslagprocedure veroordeelt tot het betalen van een transitievergoeding van 3.770,85 euro bruto aan de vrouw.
Bij brief van 20 januari 2020 heeft de medewerkster een schriftelijke berisping gekregen wegens, kort gezegd, het niet nemen van verantwoordelijkheid in de werkzaamheden. Stroomopwaarts verwijt haar dat zij zich afwachtend heeft opgesteld in een situatie waarin zij door haar teammanager was gevraagd om een werkproces op te pakken met betrekking tot een aan Stroomopwaarts uitgebrachte dagvaarding van een beslaglegger. Stroomopwaarts verwijt de medewerkster ook dat door haar afwachtende opstelling het volledige betalingsverkeer van Stroomopwaarts geblokkeerd is geraakt door een beslaglegging. Om het beslag op te kunnen heffen, heeft Stroomopwaarts een niet te verhalen bedrag van ruim 9.000 euro moeten betalen.
Stroomopwaarts heeft de schriftelijke berisping gehandhaafd. In een gesprek met de vrouw heeft Stroomopwaarts zich op het standpunt gesteld dat elke medewerker verantwoordelijk is voor het eigen handelen en dat zij haar verantwoordelijkheid niet heeft genomen door haar teammanager niet om hulp te vragen toen zij niet begreep wat er van haar werd verwacht.
De vrouw heeft zich in oktober 2020 ziek gemeld, maar er ontstonden twijfels over haar verzuim. Naar aanleiding van een door Stroomopwaarts ontvangen melding dat de vrouw al langere tijd bij haar ouders, die een bijstandsuitkering ontvangen, verblijft, heeft de unitmanager instroom, op 2 maart 2021 met de vrouw gesproken. Tijdens dit gesprek is haar meegedeeld dat zij tot nader order wordt geschorst in verband met een onderzoek naar mogelijke uitkeringsfraude. Tussendoor heeft de vrouw een collega bij Stroomopwaarts gevraagd zaken rond de verdenking op bijstandsfraude uit het dossier te houden. Zonder succes.
.
Omdat de medewerkster tot op de dag van de zitting bij de kantonrechter er blijk van heeft gegeven niet te begrijpen wat zij fout doet, valt te verwachten dat bij herplaatsing elders in de organisatie opnieuw problemen in de integriteitssfeer zullen ontstaan. Herplaatsing ligt daarom niet in de rede. Dit betekent dat de arbeidsovereenkomst mag worden ontbonden, zo heeft de kantonrechter geoordeeld.
“Heeft Stroomopwaarts zich op het standpunt gesteld dat elke medewerker verantwoordelijk is voor het eigen handelen.”
Dat standpunt zou ook op de hogere functies toegepast moeten worden!
Het enige dat Stroomopwaarts MVS formeel kan doen, is haar werknemers korten op het salaris. Niet meer en niet minder. Die korting is feitelijk gebaseerd op de getoonde mate van serviliteit waarbij minder getoonde serviliteit staat voor een hogere korting door SOW als werkgever. Dit systeem is natuurlijk misselijkmakend en volledig in strijd met de bij EVRM beschermde mensenrechten, redenen om het zoveel mogelijk te versluieren.
Stroomopwaarts MVS is op enig moment bij akte van oprichting als een soort kitscherige kerstboom ‘opgetuigd’ en na wegstrepen van allerlei ter misleiding in deze akte opgenomen meuk blijft over: Een neppe gemeenschappelijkeregeling die louter staat voor een ‘Particpatiebedrijf’, de uitermate ambigue naam die dewetgever daar voor heeft bedacht en waarbij ‘participeren’ feitelijk staat voor deelneming in de zin van art. 140 Wetboek van Strafrecht.
Online zijn diverse varianten met correcties te vinden over het niet-wettelijke en dus neppe ‘Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS’ dat net als de vergelijkbare BAR-organisatie van de zuiderburen is gebaseerd op puur bedrog, al moet worden erkend dat dat bij de zuiderburen een minder ‘beetje dom’ is gedaan en dus lastiger is te doorgronden.
In de latere gepubliceerde versies van de akte strekkende tot Stroomopwaarts MVS worden willens en wetens andermaal ten onrechte wettelijke regelingen als delegatie en mandaat aangehaald waarmee de indruk wordt gewekt dat deze wettelijke regelingen ook van toepassing zouden zijn op Stroomopwaarts MVS. Niets is minder waar, kennelijk de reden dat de oorspronkelijke akte nu niet of nauwelijks nog online is terug te vinden. In de nieuwere versies spreekt men echter nog altijd van ‘machtiging’. Eerder was in een online publicatie erkend dat ten onrechte de term ‘overdragen’ was gebruikt. Uisluitend bij een gezamenlijk delegatiebesluit waarbij de uitvoeringstaken van daarin aangehaalde wettten integraal is ‘overgedragen’ kan een nieuw en volledig zelfstandig Openbaar Lichaam worden gesproken. In dit geval is alleen de schijn gewekt van een Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS dat dus geen Openbaar Lichaam, geen Bedrijfsvoerings organisatie en zelfs geen bestuursorgaan in de zin der wet is en daarom formeel geen enkele bevoegdheid van bestuursrechtelijke aard heeft. Alleen al de privacy schendingen en overtredingen van de AVG zijn niet van de lucht. En dan hebben we het nog niet eens over diverse schendingen van de mensenrechten waaronder die van art. 4, 6 en 8 EVRM, en belasting- premie en subsidie fraude.
Op de ‘machtigingen’ strekkende tot proces-vertegenwoordiging die overblijven na wegstreping val allerlei evidente valselijkheden in de akte van oprichting kan echter geen Gemeenschappelijke Regeling worden gebaseerd, laat staan een zelfstandig Openbaar Lichaam. De per 2015 geprivatiseerde sociale wetgeving, althans de van een privaat schilletje voorziene per 2015 vervallen wetgeving, verzet zich tegen delegatie van bevoegdheden en uitsluitend bij gezamenlijk delegatie-besluit kan worden gesproken van een Openbaar Lichaam. Bij delegatie-besluit worden de bevoegdheden van alle daarbij aangehaalde wetten integraal ‘overgedragen’ door de gemeenteraden en de colleges van burgemeesters en wethouders.
De akte van oprichting strekkende tot ‘Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS’ is duidelijk geen delegatie besluit en Stroomopwaarts MVS is dan ook geen Openbaar Lichaam en zelfs geen bestuursorgaan in de zin der wet. In deze akte wordt verder gesproken over ‘college-regeling’ een criterium uit de Wet gemeenschappelijke regelingen, een weliswaar aangehaalde wet maar die in werkelijkheid niet van toepassing is op niet-wettelijke gemeenschappelijke regelingen als Stroomopwaarts MVS en de BAR-organisatie van de zuiderburen. Het enige dat wel ‘wettelijk’ is geregeld zijn de inschrijvingen en daarmee registaties als rechtspersoon in het Handelsregister van de Kamer van Koophandel, en zelfs dat is discutabel nu de Kamer van Koophandel een uitvloeisel is van een non-democratische op corporatistische leest geschoeide staatsvorm. Er is in die zin dus maar BAR-weinig wettelijk geregeld in Nederland zodat de burger in feite zelden zich op ‘rechten’ kan beroepen
Wat na wegstreping van alle ter misleiding aangebrachte versiering rest, zijn dan wat Stroomwaarts MVS betreft een 6-tal ‘MACHTIGINGEN”. Dit zijn machtigingen strekkende tot procesvertegenwoordiging, niet meer en niet minder. Aan een dergelijke machtiging dient wettelijk een proces-beslissing vooraf te gaan die is gemotiveerd en toegesptitst op een specifieke casus. Een algemeen proces-besluit is wettelijk uitgesloten maar wordt door de bestuursrechter, Raad van State en Centrale Raad van Beroep als welkome aanvulling ‘feitelijk gedoogd’ zoals de auteur dezes in procedures heeft gemerkt en van kwaad tot erger leidt.
Een echt Openbaar Lichaam is dus volledig zelfstandig, zowel als rechtspersoon als bestuursorgaan en behoeft dus zeker geen machtigingen. Het is namelijk de voorzitter van een Openbaar Lichaam die dezerechtspersoon in- en buiten rechte vertegenwoordigd. Omdat een ‘college van voorzitter en wethouders’ en ook een ‘regioraad’ niet bestaat ontbreekt dan elke democratische controle op de besluitvorming. Zie hier de ware bedoelingen van de bedenkers van dit door VVD en PvdA opgepoetse Rijksgouwenstelsel compleet met Gou-leiders en leiderinnen onder directe aansturing van een Grote Lijer. En ook de Gouden Koets als symbool van Slavernij kan weer kan worden opgepoetst.
Er zijn echter 3 machtigingen van de afzonderlijke MVS burgemeesters en 3 machtigingen van de MVS colleges van B&W, allen ingeleid met een niet-wettelijke en dus illegaal algemeen procesbesluit. Uitsluitend een natuurlijk persoon kan tot gemachtigde worden aangesteld en dus geen rechtspersoon of onderdeel daarvan. De gemachtigde natuurlijke persoon kan ook ambtenaar zijn. Nu Stroomopwaarts MVS geen bestuursorgaan is kunnen daar echter geen werknemers met ambtelijke status op de loonlijst staan. Een rechtspersoon of een (ander) bestuursorgaan kan dus sowieso niet worden gemachtigd net zo min als kan worden gemandateerd aan een ander bestuursorgaan. Er is slechts een echte rechtspersoon Stroomopwaarts MVS die volkomen zelfstandig is en waarbinnen de drie ‘aandeelouders’ formeel niets te vertellen hebben. Naar buiten toe is Stroomopwaarts MVS in die zin dus ‘ondeelbaar’ en volledig verantwoordelijk/aansprakelijk voor het eigen doen en laten en kan ten aanzien daarvan dus in rechte worden betrokken en beslag gelegd worden op de bankrekeningen etc zoals onlangs al een is gebeurd en waarbij een daartoe aangewezen zondebok het katke zou gaan vangen, lafhartig als daar het management bij Stroomopwaarts MVS is.
Waarom dan toch die 6 ‘machtigingen’?
Aan elke van deze machtigingen gaat dus een niet-wettelijk, want algemeen proces-besluit vooraf. Als een individuele ambtenaar wordt gemachtigd wordt de daaraan voorafgaande proces-beslissing ook wel ‘mandaat-beslissing’ genoemd. De burgemeester kan een individu machtigen voor een specifieke civiele procedure. Een college van B&W kan een individu machtigen in bestuursrechtelijke procedures om verweer te voeren wanneer bezwaar is ingesteld tegen een beschikking van zo’n college. Met anderewoorden; er zal dus eerst een beslissing van een college en een daartegen ingesteld bezwaarschrift moeten zijn, wil dat college een proces-beslissing nemen en iemand tot proces-gemachtigde aan kunnen stellen.
Wordt een individuele ambtenaar gemachtigd dan kan er gesproken worden van een mandaatbeslissing strekkende tot machtiging waarbij deze rechtsfiguur dus niet verder strekt dan proces-vertegenwoordiging. Er is daarbij dus geen sprake van mandaat waarbij de ‘gemandateerde’ ambtenaar ook maar enige beleidsvrijheid toekomt, niet op grond van een machtiging van een burgemeester en ook niet op grond van een machtiging van een college van B&W. Dit is dus allemaal wettelijkuitgesloten, en toch gebeurt het buiten de democratische rechtsorde om!
Bij Stroomopwaarts MVS zijn, zoals blijkt uit bovenstaand artikel, om kennelijk moverende redenen speciale juridisch ambtenaren vanuit de MVS gemeenten bij Stroomopwaarts MVS gedetacheerd en deze vertegenwoordigen dus uitsluitend de rechtspersoon Stroomopwaarts MVS in de hoedanigheid van gewone werknemer. Indien Stroomopwaarts MVS in rechte wordt betrokken dan kan uit haar midden een proces-vertegenwoordiger worden aangewezen og een advocaat worden ingehuurd en is uiteraard beperkt tot ‘civiele’ procedures. Stroomopwaarts MVS is als rechtspersoon volledig verantwoordelijk en ook aanspraklijk te stellen voor haar werknemers, in dienst of gedetacheerd.
De machtiging van een burgemeester strekt er uitsluitend toe de gemeente als rechtspersoon in-rechte te vertegenwoordigen in dis civiele procedures. De machtiging van een college van B&W strekt er uitsluitend toe een door dit college genomen bestuurlijke beslissing in verweer te verdedigen in een bestuursrechtelijke procedure tegen een ingesteld bezwaarschrift. Nogmaals; een algemene machtiging bestaat niet, althans niet formeel. Een algemene volmacht strekkende tot oplichting/bedrog in de zin van art.326 Wetboek van Strafrecht met het oogmerk van hoger misdrijven als bedreiging, stalking, onvrije arbeid en mensenhandel bestaat wel: de akte van oprichting Stroomopwaarts MVS.
De door de MVS-gemeenenbijStroomopwaarts MVS gedetacheerde juridisch medewerkers zijn, welbewuste randfiguren voorzien van een soort een soort Licence to Kill die bij Stroomopwaarts MVS ingediende klachten, die meestal over de bejegening door werknemers of over ‘goed werkgeverschap’ van de rechtspersoon Stroomopwaarts MVS gaan, bij algemene en gezamenlijke volmacht van de MVS-burgemeesters en wethouders stelselmatig (doen) vervalsen als zou sprake zijn van ‘bezwaren’ om zo de vaak evidente misdrijven als gepleegd door, met en middelsStroomopwaarts MVS koste wat kost bij de civiele-en strafrechter weg te sluizen in de richting van de volkomen gecorrumpeerde bestuursrechter, ook wel participatierechter.
Zo zou volgens opgave van de participerende bestuurderen Stroomopwaarts MVS een gigantische afdeling ‘bezwaren’ hebben terwijl het daar als niet-bestuursorgaan in werkelijkheid een complete drukkerij bestiert, waarbij de klachten over eigen onrechtmatig handelen door de rechtspersoon Stroomopwaarts MVS door de daartoe door de drie MVS gemeenten bij Stroomopwaarts MVS geplaatste ‘secretarissen’ van de Bezwaarschriften commissie die daartoe is opgetuigd, systematisch worden vervalst tot ‘bezwaren’ ten gunste van haar drie aandeelhouders die daartoe de eigen poppetjes hebben gedetacheerd bij ‘Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS’ dat in feite niet meer is dan een brievenbus-firma en frontstore van een criminele organisatie. Een figuur als Marcel Bregman zou nog stellen dat klagende burgers zo fijn zouden worden ‘geholpen’ door deze standaard telefonisch te benaderen. Anders dan Marcel Bregman weten die burger dan uiteraard niet dat zo’n ‘gesprek’ totaal wordt gestuurd en achterafwordt opgetekend alszou sprake zijn van bezwaren tegen dan nog te ‘materialiseren’ besluitvorming.
De truuk bij bovenstaand vervalsen van privaatrechtelijke klachten tot bestuursrechtelijke bezwaren is als volgt: In het bestuursrecht is het uitgeloten direct van de enig nog ingevolge de Participatiewet (Pw) mogelijke beslissing ex.79 Pw beroep in te stellen. Bij een klacht over ‘privaatrechtelijke’ zaken ziet daarop het Burgerlijk Wetboek en een procedure met een behoorlijke bewijsrecht waarin een stel- en bewijsplicht. Stroomopwaarts MVS kan het zich natuurlijk absoluut niet permitteren dat er een advocaat op wordt gezet door de benadeelde partij en gaat daarom over tot feitelijke telefonische stalking ter verkrijging van een zogenaamde ‘verklaring van horen zeggen’. Als een dergelijke verklaring ‘ambtelijk’ wordt opgetekend dan is elke rechter hier te lande daar aan gehouden. Zie hier de reden waarom gemeenten juridisch ambtenaren bij Stroomopwaarts MVS hebben gedetacheerd waarbij het dus vooraf vooral niet duidelijk mag zijn in welke hoedanigheid deze werknemers van Stroomopwaarts MVS de nietsvermoedende burger benaderen.
In een specifiek geval zou Stroomopwaarts MVS die een burger uitnodigde omdat Stroomopwaarts MVS werk voor haar zou hebben (blijven) weigeren vooraf schriftelijk aan te geven wie of wat in rechte te vertegenwoordigen en met welk oogmerk, om haar vervolgens door de daartoe door de afdeling Schiedam door ZZP-er Lennerd Deekman behalve eerder schriftelijk en later ook mondeling ook nog fysiek te bedreigen. Toen de bedreigde sollicitante en vertrouwenspersoon het pand uitvluchtten brulde deze ‘Dolle Deekman’ haar in de hal nog na: Je bezwaren worden toch ongegrond verklaard’. Dit is opmerkelijk nu bij er bij Stroomopwaarts MVS alleen was geklaagd over mw. H. Bouamar die niet schriftelijk wilde verklaren wie of wat en waarvoor in rechte te vertegenwoordigen en deze Lennerd Deekman wegen gebleken telefonische stalking zoals opgetekend door mw. Yvonne Witter van Stroomopwaarts MVS. Klaagster had de eis neergelegd dat zij niet zou worden opgebeld maar een schriftelijke verklaring eiste. Dat Lennerd Deekman steeds via een nummer heeft getracht de kennelijk beoogde verklaring van horen zeggen te verkrijgen dat buiten gebruik was, doet hier aan echter niet af, te meer nu dat opbellen door of in opdracht van zijn werkgever Stroomopwaarts MVS kwalificeert als hoe dan ook onrechtmatig daarbij gelet op het oogmerk ook kwalificeert als strafbare voorbereidingshandeling.
Een klacht verwordt op papier zo dus tot ambtelijk opgemaakt ‘bezwaarschrift’. Er is uiteraard geen bestuurlijke beslissing ex art. 79 Pw waartegen bezwaar ingesteld zou kunnen worden maar dat maakt in dit geval echter niet uit omdat de objectief valselijk opgemaakte akte wordt doorgesluisd aan de secretaris van de Bezwaarschriftencommissie waarvan de voorzitter het bezwaar eerst controleert. Deze voorzitter weet uiteraard dat het hier gaat om een valse akte. In een specifieke casus zou professor Martin Buijsen een door mr. Calmera van Stroomopwaarts MVS na daarop te zijn gewezen willens en wetens als bezwaarschrift accepteren en het college van Vlaardingen adviseren bij gebrek aan enig besluit waartegen ook maar bezwaar gemaakt zou kunnen zijn ‘alsnog een primaire beslissing af te geven’. Zo kon het zijn dat de beslissing op bezwaar van de hand van wethouder Cees Oosterom die de hele zwendel bleek te hebben opgezet, van eerder datum is dan de de latere ‘primaire’ beslissing. En wie nu denkt dat de bestuurechter te Rotterdam met dergelijke valselijkheden in het kader van bedrog korte metten maakt, komt letterlijk en figuurlijk ‘bedrogen uit’ want die zit net als e voorzitter van de bezwaarschriften commissie tot in z’n nek in het spel en weigert pertinnt de onderliggende processtukken te verstrekken voordat uitspraak is gedaan, redenen voor de gemachtigde om tweemaal een rechter op de zaak te wraken, te documenteren hoe daarmee wordt omgegaan, en vervolgens doodleuk het beroep gemotiveerd in te trekken zodat Cees Oosterom met z’n eigen valse meuk zou blijven zitten zonder rechterlijke goedkeuring bij uitspraak.
Beantwoorden
PS
Kort daarop zou mr. drs. Jan Kees Meijers van Stroomopwaarts ‘slechts’ het praktijk gedeelte voor zijn rekening had genomen vertrekken bij Stroomopwaarts MVS. Jan Keesje begreep heel goed waarin hij deelnam en zal niet de zak hebben gekregen als de stumper die in het artikel hier boven het katje mag vangen.
Vermoedelijk heeft Jan Kees een flinke zak geld meegekregen van de uiterst chatabele criminele bende…
Jan Kees blijkt achteraf een zeer behoorlijke staat van dienst te hebben en verklaart nu ergens online: Niet voor een ‘eenheidsworstfabriek’ werkzaam te willen zijn, en dat is dan voorzichtig uitgedrukt want Stroomopwaarts MVS kwalificeert als een feitelijk vanuit Den Haag en dus landelijk opgezette eenheidsworstfabriek die over lijken gaat.
Jan Keest is daarbij niet echt origineel en werd eerst nog woedend toen hem grijnzend werd gevraagd waar als MVS worstenmaker z’n hoofddeksel, hetzij ‘zo’n muts of kutje’ was….?
Online zijn diverse varianten met correcties te vinden over het niet-wettelijke en dus neppe ‘Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS’ dat net als de vergelijkbare BAR-organisatie van de zuiderburen is gebaseerd op puur bedrog, al moet worden erkend dat dat bij de zuiderburen een minder ‘beetje dom’ is gedaan en dus lastiger is te doorgronden.
In de latere gepubliceerde versies worden ten onrechte wettelijke regelingen als delegatie en mandaat aangehaald waarmee de indruk wordt gewekt dat deze wettelijke regelingen ook van toepassing zouden zijn op Stroomopwaarts MVS. Niets is minder waar, kennelijk de reden dat de oorspronkelijke akte nu niet of nauwelijks nog online is terug te vinden. In de nieuwere versies spreekt men echter nog altijd van ‘machtiging’.
Op grond van ‘machtigingen’ strekkende tot proces-vertegenwoordiging kan echter geen Gemeenschappelijke Regeling worden gebaseerd, laat staan een zelfstandig Openbaar Lichaam. De per 2015 geprivatiseerde sociale wetgeving, althans de van een privaat schilletje voorziene per 2015 vervallen wetgeving, verzet zich tegen delegatie van bevoegdheden en uitsluitend bij gezamenlijk delegatie-besluit kan worden gesproken van een Openbaar Lichaam. Bij delegatie-besluit worden de bevoegdheden van alle daarbij aangehaalde wetten integraal ‘overgedragen’ door de gemeenteraden en de colleges van burgemeesters en wethouders.
De akte van oprichting strekkende tot ‘Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS’ is duidelijk geen delegatie besluit en Stroomopwaarts MVS is dan ook geen Openbaar Lichaam en zelfs geen bestuursorgaan in de zin der wet. In deze akte wordt verder gesproken over ‘college-regeling’ een criterium uit de Wet gemeenschappelijke regelingen, een weliswaar aangehaalde wet maar die in werkelijkheid niet van toepassing is op niet-wettelijke gemeenschappelijke regelingen als Stroomopwaarts MVS en de BAR-organisatie van de zuiderburen. Het enige dat wel ‘wettelijk’ is geregeld zijn de inschrijvingen en daarmee registaties als rechtspersoon in het Handelsregister van de Kamer van Koophandel, en zelfs dat is discutabel nu de Kamer van Koophandel een uitvloeisel is van een non-democratische op corporatistische leest geschoeide staatsvorm. Er is in die zin dus maar BAR-weinig wettelijk geregeld in Nederland zodat de burger in feite zelden zich op ‘rechten’ kan beroepen
Wat na wegstreping van alle ter misleiding aangebrachte versiering rest, zijn dan wat Stroomwaarts MVS betreft een 6-tal ‘MACHTIGINGEN”. Dit zijn machtigingen strekkende tot procesvertegenwoordiging, niet meer en niet minder. Aan een dergelijke machtiging dient wettelijk een proces-beslissing vooraf te gaan die is gemotiveerd en toegesptitst op een specifieke casus. Een algemeen proces-besluit is wettelijk uitgesloten maar wordt door de bestuursrechter, Raad van State en Centrale Raad van Beroep als welkome aanvulling ‘feitelijk gedoogd’ zoals de auteur dezes in procedures heeft gemerkt en van kwaad tot erger leidt.
Een echt Openbaar Lichaam is dus volledig zelfstandig, zowel als rechtspersoon als bestuursorgaan en behoeft dus zeker geen machtigingen. Het is namelijk de voorzitter van een Openbaar Lichaam die dezerechtspersoon in- en buiten rechte vertegenwoordigd. Omdat een ‘college van voorzitter en wethouders’ en ook een ‘regioraad’ niet bestaat ontbreekt dan elke democratische controle op de besluitvorming. Zie hier de ware bedoelingen van de bedenkers van dit door VVD en PvdA opgepoetse Rijksgouwenstelsel compleet met Gou-leiders en leiderinnen onder directe aansturing van een Grote Lijer. En ook de Gouden Koets als symbool van Slavernij kan weer kan worden opgepoetst.
Er zijn echter 3 machtigingen van de afzonderlijke MVS burgemeesters en 3 machtigingen van de MVS colleges van B&W, allen ingeleid met een niet-wettelijke en dus illegaal algemeen procesbesluit. Uitsluitend een natuurlijk persoon kan tot gemachtigde worden aangesteld en dus geen rechtspersoon of onderdeel daarvan. De gemachtigde natuurlijke persoon kan ook ambtenaar zijn. Nu Stroomopwaarts MVS geen bestuursorgaan is kunnen daar echter geen werknemers met ambtelijke status op de loonlijst staan. Een rechtspersoon of een (ander) bestuursorgaan kan dus sowieso niet worden gemachtigd net zo min als kan worden gemandateerd aan een ander bestuursorgaan. Er is slechts een echte rechtspersoon Stroomopwaarts MVS die volkomen zelfstandig is en waarbinnen de drie ‘aandeelouders’ formeel niets te vertellen hebben. Naar buiten toe is Stroomopwaarts MVS in die zin dus ‘ondeelbaar’ en volledig verantwoordelijk/aansprakelijk voor het eigen doen en laten en kan ten aanzien daarvan dus in rechte worden betrokken en beslag gelegd worden op de bankrekeningen etc zoals onlangs al een is gebeurd en waarbij een daartoe aangewezen zondebok het katke zou gaan vangen, lafhartig als daar het management bij Stroomopwaarts MVS is.
Waarom dan toch die 6 ‘machtigingen’?
Aan elke van deze machtigingen gaat dus een niet-wettelijk, want algemeen proces-besluit vooraf. Als een individuele ambtenaar wordt gemachtigd wordt de daaraan voorafgaande proces-beslissing ook wel ‘mandaat-beslissing’ genoemd. De burgemeester kan een individu machtigen voor een specifieke civiele procedure. Een college van B&W kan een individu machtigen in bestuursrechtelijke procedures om verweer te voeren wanneer bezwaar is ingesteld tegen een beschikking van zo’n college. Met anderewoorden; er zal dus eerst een beslissing van een college en een daartegen ingesteld bezwaarschrift moeten zijn, wil dat college een proces-beslissing nemen en iemand tot proces-gemachtigde aan kunnen stellen.
Wordt een individuele ambtenaar gemachtigd dan kan er gesproken worden van een mandaatbeslissing strekkende tot machtiging waarbij deze rechtsfiguur dus niet verder strekt dan proces-vertegenwoordiging. Er is daarbij dus geen sprake van mandaat waarbij de ‘gemandateerde’ ambtenaar ook maar enige beleidsvrijheid toekomt, niet op grond van een machtiging van een burgemeester en ook niet op grond van een machtiging van een college van B&W. Dit is dus allemaal wettelijkuitgesloten, en toch gebeurt het buiten de democratische rechtsorde om!
Bij Stroomopwaarts MVS zijn, zoals blijkt uit bovenstaand artikel, om kennelijk moverende redenen speciale juridisch ambtenaren vanuit de MVS gemeenten bij Stroomopwaarts MVS gedetacheerd en deze vertegenwoordigen dus uitsluitend de rechtspersoon Stroomopwaarts MVS in de hoedanigheid van gewone werknemer. Indien Stroomopwaarts MVS in rechte wordt betrokken dan kan uit haar midden een proces-vertegenwoordiger worden aangewezen og een advocaat worden ingehuurd en is uiteraard beperkt tot ‘civiele’ procedures. Stroomopwaarts MVS is als rechtspersoon volledig verantwoordelijk en ook aanspraklijk te stellen voor haar werknemers, in dienst of gedetacheerd.
De machtiging van een burgemeester strekt er uitsluitend toe de gemeente als rechtspersoon in-rechte te vertegenwoordigen in dis civiele procedures. De machtiging van een college van B&W strekt er uitsluitend toe een door dit college genomen bestuurlijke beslissing in verweer te verdedigen in een bestuursrechtelijke procedure tegen een ingesteld bezwaarschrift. Nogmaals; een algemene machtiging bestaat niet, althans niet formeel. Een algemene volmacht strekkende tot oplichting/bedrog in de zin van art.326 Wetboek van Strafrecht met het oogmerk van hoger misdrijven als bedreiging, stalking, onvrije arbeid en mensenhandel bestaat wel: de akte van oprichting Stroomopwaarts MVS.
De door de MVS-gemeenenbijStroomopwaarts MVS gedetacheerde juridisch medewerkers zijn, welbewuste randfiguren voorzien van een soort een soort Licence to Kill die bij Stroomopwaarts MVS ingediende klachten, die meestal over de bejegening door werknemers of over ‘goed werkgeverschap’ van de rechtspersoon Stroomopwaarts MVS gaan, bij algemene en gezamenlijke volmacht van de MVS-burgemeesters en wethouders stelselmatig (doen) vervalsen als zou sprake zijn van ‘bezwaren’ om zo de vaak evidente misdrijven als gepleegd door, met en middelsStroomopwaarts MVS koste wat kost bij de civiele-en strafrechter weg te sluizen in de richting van de volkomen gecorrumpeerde bestuursrechter, ook wel participatierechter.
Zo zou volgens opgave van de participerende bestuurderen Stroomopwaarts MVS een gigantische afdeling ‘bezwaren’ hebben terwijl het daar als niet-bestuursorgaan in werkelijkheid een complete drukkerij bestiert, waarbij de klachten over eigen onrechtmatig handelen systematisch worden vervalst tot ‘bezwaren’ ten gunste van haar drie aandeelhouders die daartoe de eigen poppetjes hebben gedetacheerd bij ‘Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS’ dat in feite niet meer is dan een brievenbus-firma en frontstore van een crminele organisatie.
‘Tussendoor heeft de vrouw een college bij Stroomopwaarts…’ Er zijn natuurlijk geen ‘colleges’ bij Stroomopwaarts MVS, een onwettelijke organisatie met gepretendeerde bestuurlijke bevoegdheden. Stroomopwaarts MVS is zeker geen bestuursorgaan en slechts rechtspersoon met daarin drie private deelnemers; namelijk de gemeenten Maassuis, Vlaardingen en Schiedam, opgericht met het kennelijk oogmerk om uit criminele activiteiten verkregen gelden wit te wassen en waarin de Belastingdienst volgens de businesscase Stroomopwaarts MVS feitelijk participeert door ambsthalve de Ambi-status aan deze frontstore te verlenen in de wetenschap dat deze Ambi-status bij een aanvraag daartoe nooit toegekend zou kunnen worden.
De medewerkster zal wel te kritisch zijn geweest en opgezet zoals dat gemeengoed is bij deze zieke club. Immers is deze teammanager geen knip voor de neus waard als die niet in de gaten houdt waarvoor hij/zij is aangesteld. Niet de medewerkster maar haar leidinggevende(n) treft hier blaam.
Stroomopwaarts MVS een onwettige gemeenschappelijke regeling is, betekent dit dat er bij Stroomopwaarts MVS ook geen enkele ambtenaar werkzaam is, behoudens de wethouders die daar bij toerbuurt de bstuurders(s) uithangen van deze private uitvoerder. Die ambtelijke status wordt dus niet ontleend aan Stroomopwaarts MVS maar aan het wethouderschap bij een van de MVS-gemeenten, redenen waarom eerder de gemeentesecretarissen met een goedkope smoes moesten maken dat ze bij Stroomopwaarts MVS weg kwamen…
Cruciale figuren bij het witwassen van uit schending van art. 4 EVRM verkregen winsten zijn de secretarissen van de adviescommissie voor de bezwaarschriften Stroomopwaarts MVS die eerder nog bij de MVS-gemeenten op de loonlijst stonden.
Stroomopwaarts MVS is als niet-bestuursorgaan uiteraard onbevoegd tot het nemen van (primaire) beslissingen waarop het bestuursrecht ziet. Geen wettige beslissingsbevoegdheid betekent dus dat er ook geen wettelijke (primaire) beslissingen kunnen zijn waartegen een belanghebbende bezwaar zou kunnen instellen.
De slachtoffers van Stromopwaarts MVS kunnen hooguit klagen over gedragingen. Wanneer er is of wordt geklaagd dan wordt onder leiding van een secretaris van genoemde adviescommissie voor de bezwaarschriften de klager onder het eufemisme van ‘een prettig gesprek’ desnoods onophoudelijk opgebeld met het oogmerk om dit klachtgesprek achteraf op schrift te stellen als zou sprake zijn van ‘bezwaren’ in plaats van klachten. De secretaris die zowel in dienst is bij Stroomopwaarts MVS als bij de adviescommissie voor de bezwaarschriften stuurt daarop het neppe-bezwaarschrift als werknemer bij Stroomopwaarts MVS op naar…. zich zelf als ambtelijk secretaris van de adviescommissie voor de bezwaarschriften die is ingesteld door de drie private deelnemers in Stroomopwaarts MVS die daartoe op oneigenlijke wijze gebruik hebben gemaakt van hun bestuurlijke bevoegdheden.
De metamorfose van klachten tot bezwaren wordt dus eerst ingeleid door de secretaris en deze bereid vervolgens het advies voor dat de commissie dan gaat geven inzake het neppe-bezwaar dat feitelijk nog steeds een klacht is en blijft. Uit art. 79 Participatiewet bijvoorbeeld volgt dat bestuurlijke beslissingen wettelijk zijn uitgesloten en dat betekent dat op de rechtsverhouding burger – gemeente en dus ook op de rechtsverhouding burger – MVS-gemeenten die onlosmakelijk zijn verenigd in de rechtspersoon Stroomopwaarts MVS, het Burgerlijk recht van toepassing is.
In artikel 79 Participatiewet staat echter ook dat de burger die daarom verzoekt, de beslissingen van Stroomopwaarts MVS en dus de MVS-gemeenten bijeen en waarop dus het arbeidsrecht van toepassing is, het college van diens woonplaats in de gelegenheid stelt de rechtshandeliing naar burgerlijk recht van de MVS-colleges bijeen in Stroomopwaarts MVS bij beschikking aan te merken als rechtshandeling naar burgelijk recht van dus een van die deelnemende private partijen in Stroomopwaarts MVS.
Een beslissing op grond van een ‘verzoek’ ex art. 79 Participatiewet zou dan een wettig genomen beschikking zijn ten behoeve van een burger die natuurlijk helemaal niet weet of mag weten dat diens klacht over werkgever Stroomopwaarts MVS feitelijk wordt vervalst na te zijn opgebeld voor wat heet ‘een prettig gesprek’ waarbij klachten plegen te worden ‘opgelost’ maar waar in werkelijkheid wordt opgebeld om eventuele rechtshulpverleners voor te zijn en willens en wetens (al dan niet ambtelijke) valsheid in geschrift in het kader van het daarmee beoogde witwassen van criminele vermogensbestanddelen te begaan, waaronder geld, goederen en ook arbeid vallen en in Europees en Internationaal verband concurrentievervalsing waarvoor ook nog onterecht ESF-subsidiegelden worden verkregen..
Wordt vervolgd….
Uit een online pgespoord S.E.R. verslag is opgetekend dat de directeur van Stroomopwaarts MVS tevens S.E.R. lid verklaarde dat de rechtspersoon Stroomopwaarts MVS geen enkel bestaansrecht heeft als geen gebruik wordt gemaakt van feitelijke dwangarbeid en mensenhandel ex. art. 4 EVRM, waarbij belastingen en sociale premies worden ontdoken, pure fraude dus!
Dit werkt aldus: Stroomopwaarts MVS hanteert daartoe een eigen ‘Asessement’ waarbij de uitkomst vast staat, althans waarbij de uitkomst steeds minimaal een soort arbeidsongeschikheids percentage van minimaal 30% oplevert. Deze 30% is ‘heel toevallig’ gerelateerd aan de hoogte van de eerdere algemene bijstand (70% Wml) van bestuursrechtelijk aard die per 2015 zou ophouden te bestaan ten faveure van de Participatiewet van privaatrechtelijke aard die mede is gebaseerd op de Wet Verbetering Poortwachter waardoor de werkgever een zieke werknemer niet hoeft te betalen voor een bepaald deel als deze werkzaamheden onder de vlag van re-integratie weigert.
‘Participatiebedrijf Stroomopwaart MVS’ is dus een door de MVS-gemeenten in de hoedanigheid van rechtspersonen opgerichte werkgever waarbij op de rechtsverhouding Stroomopwaarts MVS – burger dus het Burgerlijk Wetboek ziet.
Wie met deze kennis nu nog eens de besluitvorming bestudeerd waarbij Stroomopwaarts MVS is ‘getroffen’ begrijp dat dat Participatie met een hoofdketter niet is ingegeven met de idee de burgers daadwerkelijk op een bepaald welvaartsniveau te doen participeren, maar feitelijk slaat op ‘participatie’ ingevolge de Rutte Doctrine ex. 140 Wetboek van Strafrecht.