VOOROORDELEN AAN BASIS VRAGEN OVER ILLEGALE PROSTITUTIE SCHIEDAM

SCHIEDAM- Bij vrouwen die werken in illegale bordelen in Schiedam is vaak hun paspoort of ID bewijs afgenomen en deze vrouwen hebben ernstige psychische schade, omdat ze dit werk onder dwang hebben moeten doen. Dat alles beweert Ingrid Coenradie namens Progressief Schiedam (PS) in de toelichting op schriftelijke vragen over het recent sluiten van twee bordelen in Nieuwland en de Woudhoek. Coenradie wil van burgemeester en wethouders onder meer weten hoe wordt voorkomen dat de illegale prostituees opnieuw slachtoffer worden van deze vorm van uitbuiting?

De Schiedamse publiciste Sietse Altink maakte begin jaren ‘90 al eens duidelijk dat de vermeende uitbuitingssituatie waarin vele illegale buitenlandse prostituees belanden, vaak ten onrechte wordt bestempeld als vrouwenhandel, waardoor de indruk is ontstaan dat alle illegale buitenlandse prostituees het slachtoffer zijn van gedwongen prostitutie. Volgens Altink is dit het gevolg van het overdrijven van aantallen ‘verhandelde vrouwen’ door instanties die geen onderscheid maken tussen gedwongen en vrijwillige prostitutie. Ook zijn sommige media (…) geneigd problemen te overdrijven (Bron: Dossier vrouwenhandel, Sua, 1993).

Illegale prostituees die in Schiedam worden opgepakt kunnen aanspraak maken op de B8 regeling uit de Vreemdelingencirculaire. Hiermee krijgen zij (tijdelijk) verblijfsrecht in Nederland en kunnen zij aanspraak maken op diverse voorzieningen.

De illegale prostituees die in Schiedam worden aangetroffen zijn veelal afkomstig uit Zuid Amerika, staan niet ingeschreven in de Basisregistratie Personen waardoor een bestuurlijk handhavingstraject tegen hen veelal geen zin zou hebben. Bij de controles wordt gewezen op de wet- en regelgeving over legaal werken. Ook wordt gewezen op het hulpaanbod dat beschikbaar is. Humanitas in Rotterdam biedt bijvoorbeeld een uitstapprogramma aan. Er wordt ondersteuning geboden bij het zoeken naar ander werk, het aanvragen van een uitkering, zoeken naar passende woonruimte, het op orde krijgen van praktische zaken en het zoeken naar oplossingen bij juridische problemen. Juist in Schiedam wordt actief gebruik gemaakt van dit hulpaanbod.

Ter verbetering van de opsporing en vervolging van vrouwenhandel en ter vergroting van de aangiftebereidheid van slachtoffers van vrouwenhandel zijn in 1989 door de procureurs-generaal richtlijnen opgesteld voor opsporing en vervolging van vrouwenhandel. In opdracht van het ministerie van Justitie is in 1992 gestart met een uitvoerig onderzoek naar de werkbaarheid van de richtlijnen met als resultaat het eindrapport ‘Vrouwenhandel: beleid in beeld’. Een politiefunctionaris uit het PG-richtlijnenrapport sprak openlijk twijfels uit over hulpverleningsinstellingen. “Wij weten dat er tegen de vrouwen wordt gezegd: ga maar aangifte doen, dan krijg je een vergunning. Ze worden slachtoffer gemaakt, want er is geen sprake van vrouwenhandel.” Weer andere respondenten stellen: “Er wordt misbruik gemaakt van de tijdelijke verblijfsvergunning. Een dag later werken ze weer in de prostitutie.”

Prostituees drongen in die tijd al aan op een uitzetbeleid van illegalen, om concurrentievervalsing tegen te gaan en misstanden effectief te bestrijden (‘Met het hulpaanbod blijft het pappen en nathouden’).