SCHIEDAM- Schiedammers en bewonersinitiatieven moeten betrokken worden bij het tot stand komen van de Strategische Visie Stroomopwaarts. De gemeenteraad denkt dat veel Schiedammers hun bijdrage zouden willen leveren aan het bouwen aan een sociaal Schiedam en er onder de inwoners veel kennis en expertise aanwezig is waar nu weinig gebruik van wordt gemaakt.
Deze visie gaat over werk en inkomen en geeft daarmee voor de komende vier jaar richting aan de opdracht van Stroomopwaarts, het Participatiebedrijf van de drie waterweggemeenten. Ook geeft de visie richting aan de samenwerking met de andere partners die rollen vervullen op het gebied van werk en inkomen en op een belangrijk, maar beperkt, deel van het brede sociaal domein.
De bedoeling van de waterweggemeenten en Stroomopwaarts in de visie aan te sluiten op de bedoeling van de Participatiewet: iedereen doet mee naar vermogen. Door het bieden van hulp bij werk en de weg daar naartoe en door het bieden van een vangnet als die zelfredzaamheid er nog niet is.
Ik ga me na de kerst direct aanmelden.
Binnen 3 maanden zijn er geen uitkeringen meer en heeft elke uitkeringstrekker (die in staat is om te werken) een betaalde baan.
Als eerste bedrijven en instellingen verplichten hun vrijwilligers (welke leven van een uitkering) aan te nemen als betaalde kracht. Geen Nederlands is geen werk. Geen werk is geen uitkering.
Ik word nu een beetje fan Martin, pas op, er zit een woord in deze titel die de neus uit Mokum aantrekt.
Trap er niet in werkconsulenten belazeren de boel mooie praatjes over een baan, maar schijnconstructies om mensen uit te buiten. Een tip voor mensen die ooit met deze lui te maken krijgen! Vraag altijd om een wettelijk minimumloon wanneer ze je proberen te belazeren. Laat de arbeidsvoorwaarde door een externe controleren! Want ze proberen je in allerlei schimmige constructies te manoeuvreren bij zogenaamde sociale ‘ondernemers’ die zich niet houden aan fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden houden!
Klopt, Stroomopwaarts MVS is wettelijk gezien geen bestuursorgaan laat staan een Openbaar Lichaam, maar ‘slechts’ een willens en wetens door drie private partijen bedrijfsmatig opgezette witwas-organisatie. De drie private partijen zijn de gemeenten Maassluis, Vlaardingen en Schiedam, daarbij in rechte vertegenwoordigd door de drie MVS-burgemeesters; de non-democratische ‘koninklijke’ verlengstukjes.
Wie de besluitvorming rond het gepretendeerd ’treffen’ van Stroomopwaarts MVS medio 2015 en latere aanpassingsbesluiten controleert zal opmerken dat van delegatie van bevoegdheden, het critterium op grond waarvan een Openbaar Lichaam in de zin der wet kan worden ingesteld, ontbreekt. Zou daadwerkelijk een Openbaar Lichaam Stroomopwaarts MVS zijn ingesteld, dan hadden zowel de bevoegdheden van de MVS-gemeenteraden als de bevoegdheden van de MVS-colleges bij delegatie-besluit integraal ‘overgedragen’ moet zijn. Bij delegatie gaat ook de bevoegdheid om op WOB-verzoeken zelfstandig te beslissen over op het nieuwe Openbaar Lichaam. Bij Stroomopwaarts MVS is echter geen sprake van delegatie en is het zelfs geen bestuursorgaan in de zin der wet en kan dus ook niet worden gemandateerd, maar een met listige kuntsgrepen en samenweefselen van verdichtsels opgezette criminele organisatie ex. art. 140 WvS met het oogmerk van misdrijven plegen en doen plegen in de zin van art. 4 EVRM en van aldus op criminele wijze verkregen vermogensbestanddelen wit te (doen) wassen door de daartoe opgerichte rechtspersoon Stroomopwaarts MVS.
De rechtspersoon Stroomopwaarts MVS is daarbij ‘ondeelbaar’, hetgeen betekent dat de MVS-gemeenten in de hoedanigheden van rechtspersoon zich niet kunnen ‘afsplitsen’ van de misdrijven welken in vereniging zijn en worden gepleegd door en met Stroomopwaarts MVS, artikel 79 Participatiewet ten spijt!
Uit artikel 79 Participatiewet en de toepassing daarvan waarbij klachten waarop het burgerlijk recht van toepassing is met aantoonbaar list en bedrog en soms zelfs bedreiging en stalking vanuit Stroomopwaats MVS, blijkt niet slechts het opzet in strafrechtelijke zin van bovenvermelde misdrijven, maar ook dat het bestuursrecht en daarmee ‘rechtsbescherming’ met de Participatiewet buiten toepassing is verklaard en het burgerlijk recht ziet op de rechtsbetrekkingen welke worden gevestigd tussen Stroomopwaarts MVS en natuurlijke- en andere rechtspersonen.
Klachten worden daarom structureel in geschrift vervalst door Stroomopwaarts MVS tot ‘bezwaren’. Op klachten wordt door Stroomopwaarts MVS nooit schriftelijk gereageerd omdat daarmee de civielrechtelijke status van de klacht zou worden bevestigd. De nietsvermoedende klagers worden daarentegen volgens vaste prik opgebeld vanuit Stroomopwaarts MVS dat op die manier dus ‘civiele’ klachten beoogt te vervalsen tot ‘bezwaren’ tegen een feitelijk onbestaanbaar besluit van een van de in deze criminele organisatie ‘participerende’ deelnemende MVS-gemeentes.
Een belanghebbende kan een verzoek indienen bij het college van diens woonplaats op grond van art. 79 Participatiewet, dat daarmee het enige verzoek in bestuursrechtelijke zin is dat mogelijk is binnen die Participatiewet. Met een beroep op art. 79 Paticipatiewet verzoekt de burger het college van diens woonlaats een besluit tot indeplaatsstelling af te geven waarmee in feite de rechtshandeling(en) naar burgerlijk recht van de ‘ondeelbare drie’ zouden kunnen worden ‘aangemerkt’ als rechtshandeling(en) van een van deze drie rechtspersonen. Op die rechtshandeling(en) is dan uiteraard nog steeds het burgerlijk recht van toepassing. Geen verzoek ex. art. 79 Participatiewet betekent dus geen besluit tot indeplaatstelling van het college van de woonplaats waarmee tegelijkertijd bepaalde werknemers van Stroomopwaarts MVS zouden worden ‘gemachtigd’.
Het zijn met name die geselecteerde werknemers die steeds aanzetten tot het opbellen van klagers met het kennelijk oogmerk de klacht/klachten in geschrift te (kunnen) vervalsen als zou sprake zijn van ‘bezwaren’ tegen een beslissing op grond van art. 79 Participatiewet van het college van een van de drie in Stroomopwaarts MVS participerende MVS-rechtspersonen, laat staan dat ook maar sprake zou kunnen zijn van ‘bezwaren’ tegen enig besluit.. Er is dan dus geen verzoek ex. art. 79 Participatiewet van enig belanghebbende en bijgevolg dus ook geen besluit strekkende tot indeplaatsstelling en toch wordt er dan een ‘bezwaarschrift’ met verzoek strekkende tot advies doorgezonden aan de advies commissie voor de bezwaarschriften, en wel door de daartoe door het college van de woonplaats van de klager ‘gemachtigde’ werknemer van rechtspersoon Stroomopwaarts MVS.
In een daadwerkelijke rechtsstaat zouden misdrijven als hier boven beschreven worden vervolgd en zou de mate van listigheid waarmee deze misdrijven zijn opgezet en worden uitgevoerd leiden tot een hogere strafmaat….
Laten nu precies enige van de leidinggevenden van Frontstore Stroomopwaarts MVS zijn opgestapt, kennelijk om lastige vragen voor te zijn: directeur Desiree Curfs en gepretendeerd voorzitten van Stroomopwaarts MVS Marcel Bregman; Curfs nadat was uitgekomen dat zij ten onrechte werd beloond volgens een ambtenarenregeling terwijl bij Stroomopwaarts MVS werkelijk niet 1 ambtenaar werkzaam is want immers geen bestuursorgaan in de zin der wet, en Bregman omdat deze in diens hoedanigheid van wethouder stellig en tegen beter weten in beweerde dat deze ambtenarenregeling van toepassing zou zijn.
Daarenboven dook even daar voor een S.E.R. verslag op waarin Desiree Curfs feitelijke verklaarde dat haar ‘prachtbedrijf’ Stroomopwaarts MVS geen bestaansrecht zou hebben wanneer niet-gehandicapte werklozen niet zouden worden gedwongen ‘vrijwillig’ mee te werken en belastingen en sociale premies te ontduiken.
Ergo: ‘Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS’ is door de drie MVS-rechtspersonen opgericht met het oogmerk van schending art. 4 EVRM en het witwassen van op criminele wijze verkregen vermogensbestanddelen waarin de Belastingdienst overigens aantoonbaar ‘participeert’. Het was immers deze Belastingdienst die goedkeuring heeft gegeven aan de Businesscast Stroomopwaarts MVS en stkkende tot witwassen ambtshalve deze rechtspersoon de Ambi-status heeft verleend. ‘Ambtshalve’ omdat wanneer Stroomopwaarts MVS net als elke vergelijkbare rechtspersoon een aanvraag tot Ambi-status zou hebben moeten doen, deze aanvraag zou worden afgewezen gelet op het onmiskenbare winstoogmerk van dat Stroomopwaarts MVS.
En verder was het vanuit ‘Den Haag’ natuurlijk ook de bedoeling om Stroomopwaarts MVS enige zweem te kunnen meegeven van ‘bestuursorgaan’ in een vorm die wettelijk is uitgesloten.
Het was een Eerste Kamerlid van FvD dat het college van een van de zuiderburen als raadslid heeft bevraagd in welke wettelijke- en in welke onwettelijke regelingen vergelijkbaar met Stroomopwaarts MVS diens gemeente ‘participeerde’.
Stroomopwaarts MVS is dus formeel juridisch niets meer dan een rechtspersoon maar wordt middels een zeer doortrapt opgezet systeem steeds achteraf een soort pseudo-bestuurstatus ‘verleend’ met behulp van daartoe in het leven geroepen adviescommissies commissies voor bezwaarschriften. Dergelijke commissies zijn, anders dan de ‘Stroomopwaartsen’, volgens jurisprudentie van de Raad van State wel aan te merken als zelfstandige bestuursorganen en zouden bijgevolg de werknemers daarvan wel de ambtelijke status hebben. Bepaalde werknemers van de adviescommissies voor bezwaarschriften zijn secretaris van die commissies.
En laten het nou precies die secretarissen van de bezwaarschriftencommissies zijn die door de colleges zijn ‘gemandateerd’, dat wil zeggen bij besluit zijn ‘gemachtigd’ namens een college in rechte te mogen optreden en daarmee in de gelegenheid worden gesteld gepretendeerd ‘namens’ een klager diens klachten te vervalsen tot ‘bezwaren’, om die als niet-ambtelijk werknemer van Stroomopwaarts MVS vervolgens door te zenden aan…. zich zelf, maar dan in de hoedanigheid van ambtelijk secretaris van de adviescommissie voor bezwaarschriften.
Kan rechtspersoon Stroomopwaarts MVS op grond van het willens en wetens vervalsen van evidente klachten van haar werknemers door een ambtelijk secretaris van een bezwaarschriftencommissie dan doorgaan als bestuursorgaan en kan aan een dergelijk pseudo-bestuursorgaan dan worden ‘gemandateerd’?
Daarelaten da Stroomopwaarts MVS geen bestuursorgaan is, is het wettelijk ook uitgesloten dat een bestuursorgaan bevoegdheden aan een ander bestuursorgaan ‘mandateert’. Wettelijk kan slechts een individuele ambtenaar bij mandaat worden opgedragen bepaalde taken uit te voeren. Is deze ambtenaar in dienst bij een ander bestuursorgaan, dan is toestemming vereist van het bestuursorgaan waarbij hij in dienst is. In casu is dat dus niet Stroomopwaarts MVS dat immers een bestuursorgaan is, maar de adviescommissie voor de bezwaarschriften die er dus mee instemt dat haar secretaris klachten van civielrechelijke aard in geschrift vervalst als zou sprake zijn van bezwaren van bestuursrechtelijke aard.
Een betere naam voor een dergelijke advies commissie zou dus zijn ‘Participatie commissie’, en wel in de zin van art. 140 Wetboek van Strafrecht.
Herstel: In casu is dat dus niet Stroomopwaarts MVS dat immers GEEN bestuursorgaan is,
Wie nu de besluitvorming van 2015 waarbij Stroomopwaarts MVS is ingesteld nog een bestudeert merkt meteen op dat ‘het machtigen’ van dat Stroomopwaarts MVS, gepretendeerd omdat machtigen meer omvatterder zou zijn dan mandateren, sprake is van het willens en wetens opzetten van een criminele organisatie Stroomopwaarts MVS.
Het ‘machtigen’ ziet namelijk uitsluitend op het machtigen van de ambtelijk secretarissen van de eerst nog afzonderlijke bezwaarschriften commissies die nadien zijn verenigd in een bezwaarschriften commissie Stroomopwaarts MVS.
Wanneer een extern jurist als een advocaat wordt gemachtigd dan dient dit voorag te worden gegaan door een besluit daartoe strekkende tot machtiging tot optreden in-rechte. Wanneer een ambtenaar bij besluit wordt ‘gemachtigt’ om namens de gemeente in-rechte op te treden heet dat besluit strekkende tot machtiging een mandaatbesluit. Dit mandaatbesluit is echter beperkt tot optreden in rechte waarbij beleidvoering dus is uitgesloten. Uitsluitend een individu kan bij besluit worden gemachtigd tot optreden in rechte.
Als het gaat om een besluit van het college dat in rechte bij de bestuursrechter moet worden verdedigd dan neemt dat college het machtigingsbesluit. De burgemeester vertegenwoordigt de rechtspersoon Gemeente, dus uitsluitend in ‘civilibus’. De burgemeester kan besluiten een gemachtigde aan te stellen om de gemeente in de hoedanigheid van rechtspersoon in-rechte te vertegenwoordigen.
Wie nu nog eens goed kijkt naar de besluitvorming strekkende tot Stroomopwaarts MVS ziet dat geen sprake is van het gepretendeerde ‘collegeregeling’ maar van een zogenaamd ‘gemengde regeling’ omdat zowel de MVS-colleges als de MVS-burgemeesters hier zouden ‘machtigen’ om in-rechte op te treden, hetgeen echter wettelijk is uitgesloten. Dan zou verder de rechtspersoon Stroomopwaarts MVS bij gezamenlijke besluit zijn ‘gemachtigd’, zowel door de MVS-colleges als door de MVS-burgemeesters, en ook dit is wettelijk uitgesloten.
De net opgerichte rechtspersoon Stroomopwaarts MVS zou dus door de MVS-burgemeesters zijn gemachtigd om de MVS-gemeenten in civiele zaken in-rechte te vertegenwoordigen en daarnaast door de MVS-colleges zijn gemachtigd om de gemeentes in bestuursrechtelijke zaken in-rechte te vertegenwoordigen, hetgeen in beide gevallen wettelijk is uitgesloten omdat uitsluitend individuele rechtshulpverleners kunnen worden gemachtigd. Daarbij zijn gezamenlijke volmachtbesluiten net als gezamenlijke mandaatbesluiten eveneens wettelijk uitgesloten.
Wat was nu de bedoeling van de MVS-burgemeesters en de MVS-colleges met hun ogenschijnlijke broddelwerkje strekkende tot ‘Participatiebedrijf Stroomopwaarts MVS’ dat bij deze opmerkelijke ‘besluitvorming’ zou moeten doorgaan voor een nieuw en zelfstandig “Openbaar Lichaam’ in de zin van de Wet gemeenschappelijke regelingen waarin deze vorm echter is uitgesloten.
Hoewel de hier beschreven vorm van nationaal doorgevoord overheidsbedrog wettelijk is uitgesloten, is het echter wel ‘ingesloten’ in de Nota van voorlichting die dan Minister Plasterk aan de Tweede Kamer heeft gegeven waarbij uit een zekere verhulling het opzet juist blijkt.
Met de gepretendeerde ‘decentralisatie’ is het bestuursrecht ingeruild voor het privaat- of civiele recht en wordt de rechtsbetrekking burger-gemeente dus geregeld in het Burgerlijk Wetboek. Bijgevolg is het uitsluitend de burgemeester die de gemeente behalve in-rechte ook buiten rechte vertegenwoordigt.
Wie nu art. 79 Participatiewet goed bestudeert merkt op dat inderdaad het bestuursrecht hiermee buiten toepassing is verklaard. Verder kan een burger met een beroep op art. 79 Participatiewet het college an diens woonplaats verzoeken een besluit strekkende tot indeplaatstelling te nemen, waamee de gemeente als rechtspersoon zich in de plaats stelt van rechtspersoon Stroomopwaarts MVS.
Het is echter in de praktijk rechtspersoon Stroomopwaarts MVS dat zich opwerpt als belanghebbende in de zin van art. 79 Participatiewet en het college van de gemeente waarin een klager woonachtig is feitelijk verzoekt een besluit strekkende tot indeplaatstelling af te geven, waarbij in feite wordt voorgewend dat de klager over rechtshandelingen van dat Stroomopwaarts MVS in haar hoedanigheid van regionaal opgezette werkgever hiermee zou instemmen.
Met artikel 79 Participatiewet is beoogd steeds achteraf het hele zooitje binnenstebuiten te kunnen keren als een dwangarbeider het waagt te klagen over arbeidsomstandigheden of het feit dat belastingen en sociale premies door de gemeenten in vereniging in rechtspersonen als Stroomopwaarts MVS worden ontdoken.
Wie daarbij artikel 7 lid 4 van de Participatiewet er op naslaat begrijpt ook meteen dat het bepaalt geen ‘foutjes’ zijn in de besluitvorming van neppe openbare lichamen als Stroomopwaarts MVS wat betreft de onwettelijke besluitvorming waarmee dergelijke criminele organisaties zuden zijn ‘gemachtigd’, beweerdelijk omdat aldus ‘machtigen’ ruimer zou zijn dan mandateren.
Artikel 7 lid 4 luidt namelijk:
‘Het college kan de uitvoering van deze wet, behoudens de vaststelling van de rechten en plichten van de belanghebbende en de daarvoor noodzakelijke beoordeling van zijn omstandigheden, door derden laten verrichten. Het college kan de in de eerste volzin bedoelde vaststelling en beoordeling mandateren aan bestuursorganen.’.
Met ‘derden’ worden hier bedoeld andere private partijen dan de gemeenten zelf in de hoedanigheid van private partij. In de Algemene wet bestuursrecht (Awb), Gemeentewet (Gw) en de Wet gemeenschappelijke regelingen (Gr) is mandatering aan (andere) bestuursorganen uitgesloten. Het ‘mandaat’ uit de hier genoemde wetten is dus duidelijk een ander ‘mandaat’ als het ‘mandaat’ ex art. 7 lid 4 Participatiewet. Een Openbaar Lichaam in de zin van de Participatiewet is in een rechtsstaat onmogelijk maar Nederland is dan ook geen rechtsstaat waarin entiteiten als de Raad van State en de Centra;e Raad van Beroep feitelijk de dienst uitmaken, zoals ook zou blijken met hetgeen ten onrechte de ‘Toeslagen-affaire’ wordt genoemd. Er is namelijk geen sprake van affaires maar van keihard doorgevoerd beleid naar fascistisch voorbeeld.
Vastgesteld moet worden dat in onderlinge samenhang bezien met de ‘Nota van Plasterk’ niet de door de MVS-burgemeesters en de MVS-colleges genoemde wettten ten grondslag liggen aan het besluit strekende tot Stroomopwaarts MVS maar het op uiterst geniepige wijze ingebouwde bedrog ex. artikel 79 Participatiewet voor het geval dat de tot onvrije arbeid gedwongen en zwaar geintimideerde burger het waagt zich daar over te beklagen.
Als blijkt dat Stroomopwaarts als geheel zijn doelstelling niet waarmaakt hoe blijf je dan aan het werk als organisatie?
Betrek er anderen bij en weer 4 jaar werk, dat is nog eens zelfredzaamheid voor de fulltime betaalde krachten.
Daar staat dat tuig inderdaad alleen maar voor…